2.BÖLÜM

Gerçekler neden bu kadar acı anlayamıyordum bu acı gerçeklerle asla yüzleşmek istemiyordum ama zorundaydım

Gökel elini uzatmıştı bir seçim yapmamı istiyordu ve bu seçim benim bütün hayatımı etkileyecekti.Gökel'in elini tuttuğumda acımasızca sırıttığını gördüm.Hıçkırarak ağlasam yerimiydi bence tam yeriydi ama gururumu ayağımın altına almak istemediğim için ağlamadım.Gökel'in yüzüne bir tane patlatmadığım için çıldırıyorum.

                         ?   

Engebeli bir yolda araba ile gidiyorduk arabaya bindiğimden beri ufak ufak yaşlar dökülüyordu zümrüt gibi olan gözlerimden arabaya bindiğimizden beri ne Gökel nede ben konuşmuştuk ve bu sessizliği bozan Gökel olmuştu.

"Ağlıyormuyuz küçük hanım" sesini duyduğumda içime su serpilmişti "konuşma benimle"dediğim kaşları çatılmıştı sinirle bana döndüğünde tırsmadım değildi ama o kadar sinirliydimki onun bakışlarından korkmadım hızla kolumu yakalayıp sıkmaya başladı kolumdaki yara yeniden kanamaya başlayınca acıyla inledim.Kolumu çekmeye çalıştım ama o kadar sert sıkıyordu ki hareket bile ettiremedim "BIRAK" diye acıyla bağırdığımda.Elimi bıraktı ve sinirle önüne döndü yüzündeki siniri silerek yerine tebessüm ekledi be bana doğru döndü "Bağıramıyorum yavrum sana kızamıyorum" bana doğru eğilim yanağıma bir öpücük kondurdu."dayanamıyorum senin kokunu almadan rahatlayamıyorum anlasana"

Ağzımdan tek kelime çıkmadı belkide çıkmamalıydı tam ağzımı açacağım sırada Gökel'in aramızda olan telefonu çaldığında ekrandaki isim beni her yerimden bıçaklamıştı babam
arıyordu Gökel hemen telefonu alıp açtı karşıdakinin sesini alabiliyordum ama bu babamın sesi değildi başka bir erkeğin sesiydi.Babam neredeydi niye böyle biri babamın telefonundan arıyordu Gökel'i "Ne,Fatih amcaya ne oldu" karşıdaki adamın cümlesini duyduğumda.

Kendimi tutmayarak ağlamaya başladım.babam ölmüştü
Bir kazaya kurban gittiğini söylüyordu karşıdaki adam babamı sevmediğimi söyler herkes ama annem ve abimden daha fazla severdim babamı.O herkesden daha fazla severdi beni annem almaz o alırdı,annem yemek vermez o verirdi,annem sevmez o severdi,annem döver o iyileştirirdi.Son zamanlarda iş için şehir dışına gitmişti.Gökel'in sesiyle irkildiğimde hemen ağlamaktan sızlayan gözlerimi ona çevirdim.Gökel'in gözünde acı vardı "baban bir trafik kazasında maalesef hayatını kaybetmiş"ağlamam artık hıçkırıklı bir ağlamaya dönüştüğünde Gökel arabayı sağa çekip dışarı çıktı ve benim kapıma doğru ilerledi.Gökel kapımı açtığında arabadan çıkıp Gökel'in karşısına geçtim hızla bana sarıldı yüzümü boynuna gömdüm ve ağlamaya devam ettim.

Gökel belimi öyle sıkı tutuyordu ki sanki kaçıcakmışım gibi.Yüzümü kaldırdığımda Gökel'inde ağladığı gördüm aynı benim gibi hıçkırarak ağlıyordu.Kendim ağlasam bile ona asla kıyamıyordum o benim ilk aşkımdı çocukluk aşkımdı öpüp öpmemek karşısında kararsız kalmıştım.Belki öpersem bütün acım geçecekmiş gibi hissettim bendende güzel olan yeşil gözlerine baktım.Gözleri gözlerimde,burnumda,kaşlarımda,yan-aklarımda en sondada dudağımda durdu uzun bir süre baktı.Gözlerini dudaklarımdan çektiğinde artık kararsız değildim.Dudaklarımı dudaklarına bastırdım sanki bu anı bekliyormuş gibi alt dudağımı dişlerinin arasına aldı hafif ısırdıktan sonra emmeye başladı onun ve benim gözyaşlarım dudaklarımıza dökülüyordu.Onun üst dudağını emmeye başladım sanki doyulamayacak bir tat vardı dudaklarında.Dudaklarımı dudaklarından çektiğimde aşk ile bana bakıyordu "hızlıca eve gitmemiz lazım"

GÖKEL BENİM İLK HİKAYEM UMARIM BEĞENİRSİNİZZZZ🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻