"Sararım be güzelim, yaralarınıda sararım ben senin"

"Seni çok seviyorum ne olursa olsun beni bırakma olurmu biz tartışalım yıkıp dökelim ama ayrılmayalım söz mü"

"İstesemde yapamayız ki bak tartıştık gine sen haklı çıktın her tartışmamızda haklı çıkıyorsun, sen hayatımda gördüm en güçlü kişisin be kadın. O yüzden zaten ayrılmamız imkansız bir hiç ayrılmıyacağız"

"Daima"

"Ebediyen"

Bunları söyleken bir nevi ondan özür diliyordum

"Vardık hadi sen odana çık eşyalarını yerleştir bende taşımana yardım eder-"

"Hayır, buna hiç gerek yok kendim yaparım"

"Off uzatma tek başına taşırsan yorulursun"

"Hani ben hayatında gördüğün en güçlü kadındım"

"Sen insanların karşısında tabi ki güçlüsün güzelim ama o ayrı bu ayrı bunları taşıyıp yorulmanı istemiyorum"

"Ne kadar inatçısın dediğini illahi yapacaksın"

"E napalım inatçı bir kadına inatçı bir bey yakışır diye düşündüm"

"Yanlış düşünmüşsün"

"Nasıl düşünmeliymişim"

"Hadi çıkalım" yavaş adımlarla asansöre doğru ilerledik yukarı kata çıktığımızda beni odam da yanlız bıraktı bense eşyalarımı yerleştirdim sonra ise aşağı kata indim burası saray diyebileceğiniz kadar büyük bir yerdi ve çok güzeldi

"Yemek hazır"

Bu ses hiç tanıdık gelmiyordu tanışmamış olabilir miyiz acaba ama sesi çok yumuşakcı ve çok güzeldi kendiside sesi kadar güzeldi orta uzunlukta sarı saçlarının birazını örmüş birazını açık bırakmıştı mavi gözleri ise âdeta bir sevgiyle bakıyordu bana, bu kızla iyi anlaşacağımız şimdiden belliydi

"Selam, ben Diana sanırım tanışmadık dün rahatsız olduğum için odamdan çıkmadım o zaman gelmiş olmalısın. Dur yoksa sen Hakancan'ın bahsettiği kadınmısın vay canına bahsettiği kadar da güzelsin gerçekten"

"Selam teşekkür ederim sende çok güzel bir kızsın ama Hakancan benim hakkımda ne anlattı size"

"Görmelisin her gün seni sayıklıyordu resmen, öyle bir anlattı ki bian ben aşık oldum sandım"

Gülüştük gerçekten bu kadarını da beklemiyordum

"Tanıştığıma memnum oldum tekrardan. Sen yemekcimisin?"

"Hayır bu gün senin geldiğini söylediler bende kendi elimle yemek yapmak istedim yemeklerimi tatmalısın el lezzetim iyidir"

"Hadi o zaman masaya geçelim çok acıktım"

Masada güzel bir yemek yanında ise güzel bir sohbet vardı. Bu koyu sohbetin ardında herkez farklı koltuklara oturmuş birşeylerle uğraşıyordu. Bende oturup saçımla oynuyordum küçüklüğümden beri alışkanlığım oldu bu benim, ne zaman canım sıkılsa saçımla oynarım.

Hakancan belli ettirmese de bunu anlamış olmalı ki televizyonu açtı ardından büyük sessizlik, herkes televizyona bakıyordu televizyonda maskeli bir kadın konuşuyordu

"Onlara çok yaklaştık umarım bir an önce onları bulup öldürüceğiz en yakın zamanda planı uygulayacağız yani şunu demek istiyorum Hakancan ve Örgütü özellikle de Gökçen ayağını denk alsın"

"Tabi yakalaya biliyorsanız"

"Hazırlanın yarın büyük gün"

"Ne yani sırf bunları konuştular diye onlara savaş mı açacağız"

"Hayır sevgilim bu bir uyarı eğer söyledikleri varsa bunu yaşatmadan onları salmayız. Yarın bir kez daha güçlü olduğumuzu göstermiş olucam sevgilim, hazırlan"

"Komutanım kim gidicek oraya yani az gidersek daha az dikkat çekeriz"

"Dikkat çekmememiz gerektiğini kim söyledi Ilgın? Oraya gayet ap açık bir şekilde çıkacağız ve savaşacağız"

"Bence herkes erkenden uyusun yarın büyük gün anlaşılan"

"Çok dikkatli olmalıyız onlar eskisi gibi deil zenginler ve çok fazla savunmaları var"

"Sen erkenden uyu uykucu prenses biz alışkınız, yarın için hazırlık yapıcağız"

"İltifatlarını kendine sakla Ateş yoksa yakında toprağı bulursun"

"Ne kadar hanımcı bir örgüt beyi, azcık örnek alalım dedik onda da kızdınız"

"Ben saadece kendi kadınıma öyle iltifat ediyorum. Kahretsin o senin kadının mı da beni örnek aldığından bahsediyosun ben kendi kadınıma iltifat ediyorsam sende kendi kadınına iltifat etmelisin, sinirlerimi germeden çık git"

"Anlaşılan birbirinize zaafınız var"

"Manyak herif sinirlendik diye zaafımız mı olmuş oluyor kimse kimsenin zaafını bilmemeli kapa o çeneni eğer ortalıkta da bu konuları konuşursak bunu koz olarak kullanırlar"

"Bu kadar kavga yeter yarın savaşacağız diyorsunuz ama hala rahat bir şekilde kavga ediyorsunuz"

"Herkes kendi işinin başına

Diana sen onların olduğu bölgenin haritasını hazırla.

Ateş sen silahları hazırla ve arabaya yerleştir.

Ilgın sen arabaları hazırla.

Bende planı oluşturacağım"

"Biz ne yapalım"

"Siz şimdilik dinlenin bunlar dışında herşey hazır birazdan plan için toplanacağız"

"Tamam komutanım"

~Yarın~

Plan gayet basitti bu sefer gizli olmıyacaktı arabadan indiğimizde silahlarla direk giricektik

"Günaydın, güzelim"

"Günaydın"

"Heyecanlımısın"

"Hem de çok uzun zaman oldu onları görmeyeli şimdi 10 senenin ardından tekrar göreceğim onları"

"Hadi o zaman bir an önce kahvaltı yapıp çıkalım"

Herkes heyecanlı olmalı ki sessiz ve bi o kadar hızlı bir şekilde yola çıktık.

"Herkes hazır mı? Birazdan orda oluruz"

"Evet hazırız"

"Son kontroller sendeydi Amellia herşey hazır mı, eksik yok dimi?"

"Yok komutanım herşey hazır ve istediğiniz gibi" Hakancan onaylar gibi bakış atınca yeniden sessizlik oldu.

                           ♡

Uzun bir yolculuğu sonunda varmıştık plana göre arabadan indiğimiz gibi bagaj dan silahları alıp sonuna kadar savaşacaktık geçmişte bize yaşattıklarını yaşatacakdık onlara

"1 dediğimde herkes sessiz fakat bir o kadar da hızlı olmalı bu mücadeleyi kazanmadan geri adım atmak yok"

Hep bir ağızdan herkes onaylayınca saymaya başladı

"3 2 1"

Herkes hızlı adımlarla arabadan indi ve evet beklediğimiz görüntü onlarda bizi bekliyorlardı tam arabanın bagajından silahları alcaktık ki bagajın boş olduğu apaçık karşımızdaydı. Peki ya şimdi ne yapıcaktık savunmasız bir şekilde?

"Kontrol ettim demiştin Amellia boş bu araba"

"Gerçekten vardı"

"Kes"

"Ne yapıcağız şimdi"