02.09.2017

Kız oturmuş kendi kendine,başka bir ailede doğmuş olsaydı belki de durumunun bu kadar kötü olmayacağını düşünüyordu.

Gerçekten de ne kötü durumdaydı.Eğer biri şahitlik edicek olsa aksini edemezdi.Sorun şuydu ki ona şahitlik edecek kimse yoktu.Kız kendine neden böyle şeyler düşündüğünü aslında aslında üzgün olması gerektiğini hatırlattı.Belki de bunu düşünmesi bile hataydı.Annesinin ölümüne üzülmesi için normal biri olmalıydı.Kız mı normal,değildi annesi mi?Kim bilir?

''Duygu!'' Kız isminin seslenilmesiyle bir an irkilmişti.Daldığı düşüncelirden hemen sıyrıldı ve isminin seslenildiği yere doğru baktı.

Katil diye düşündü kız.Aralarında çok mesafe yoktu ama adamın yüzündeki ifadeden hiç pişmann olmadığı anlaşılıyordu.İki kişiyi öldüren biri hiç mi pişman olmazdı?Ne cüretle kıza seslenebilirdi ki?

Kızın içini korku salmıştı.Tedirgin bir şekilde ona doğru yaklaşan adamın hizasında ayağa kalktı.Kendini sakinleştirmeye çalıştı kız.Neyse ki etrafta insanlar var diye geçiriyordu içinden.Bileklerinde de kelepçeler...

Kız katil ona daha da yaklaşırkan düşünmeye devam etti.

Yaşadıklarının şoku hala üzerindeydi kızın.Ama yine de içten içe bir mutluluğu vardı.Sonunda bir yetimhaneye gidebilecekti.Bu çoğu kişi için korkunç bir olay gibi gelse de kız için bir kurtuluştu.Kız için annesinin ölmesi ve bir katilin olması kurtuluştu.Öyle miydi?Kız bedenen hayatta olsa bile ölmüşse bunlara kurtuluş denilebilir miydi?Ölen biri kurtulabilir miydi?

Katil kızın tam karşısında durdu.Yanında iki koluna da girmiş adamlar vardı.

''Duygu,kızım neden cevap vermiyorsun?''

Kız katile baktı.İlk defa onun gözlerinde de korkuyu görüyordu.Kız mutlu olmuştu.Sonunda kurtulmuştu ondan.Katil çok acınası görünüyordu.Kız ise asla ona acımazdı.Onun yerine onun bu halinden mutlu oluyordu.Kız adama cevap verip vermemek arasında kaldı.Belki de son konuşması olacaktı adamla.

''Benim öldürmediğimi söylesene.Anneni benim öldürmediğimi söylesene kızım.''

Normalde kızım demezdi adam kıza.Sanki şuanda kıza bunu vurgulamak istiyordu.Benim kanımdansını vurguluyordu sanki.

Kız alaycı bir şekilde katile baktı.Cidden ona yalancı şahitlik yapacağını mı düşünüyordu?

''Dediğin gibi eğer yalan söylersem bunların ağır cezası olur.Ben yeterince ceza aldım baba.''dedi kız.

Katil kendinin bu hale getirdiği kıza baktı.Kız duyguları var mı yok mu farkında olamıyordu artık.Bu 16 yaşındaki bir kız için fazla ağır şeylerdi.

Adam kızını bu hale kendisinin getirdiğini biliyordu.Ama asla kabullenmiyordu.

Kız katiline arkasını dönerek uzaklaştı oradan.

''Elveda baba...''dedi kendisinin bile duyamacağı seste.

Bir daha da bakmadı arkasına kız.Kendine verdiği sözlerden biriydi.Asla arkana bakma!

Kız bunlara söz diyordu ama aslında onun da içten içe bildiği kendine koyduğu kurallardı.Aynı annesi ve babası gibi kendisi de kendine kural koymuştu.

Kurallar içinde boğuluyordu.Kimse fark etmiyordu

------

Selammmm

Bu benim ilk kitabım lütfen yıldıza basın ve yorumlarınızı eksik etmeyinnn

Sizi seviyorumm