Servisten inip okulun adının yazdığı tabelaya baktım.Eski okulumdaki fen lisesi yazmıyordu.Bu bana ne hissettirmeli pek bilmiyordum gerçi.

-Çok çalışmıştın.

Ama istediğim yer orası değildi.İnci'yle okulun giriş kapısından girdim.Okulun girişinin hemen sağ tarafında ve sol tarafında merdivenler başlıyordu.Klasik lise düzeniydi her şey.İncş'yle merdivenlerden çıkarken çok konuşmuyorduk.İnci'yle sınıflarımız farklı olduğundan snıflarımızın olduğu kata geldiğimizde birbirimize iyi dersler deyip kendi sınıflarımıza gidiyorduk ve çıkışa kadar anormal bir durum olmadığı sürece konuşmuyorduk.Bugün de aynısı oldu ve kendi sınıfıma doğru ilerledim.Koridorun en sonundaki sınıftaki sınıfıma girdim.sınıfta yaklaşık on kişi vardı şuan.Sırama doğru ilerledim.Yaklaşık üç aydır bu sınıftaydım.Sınıftakilerle pek diyoloğum yoktu.Aslında hiç yoktu.Cam kenarının sondan üçüncü sırada oturuyordum.Çantamı cama yakın olan taraftaki yere koydum ve ben de oturdum.Yanımda birisi oturmuyordu.Sınıfta tek oturan tek kişiydim.Bu durumdan hiç de şikayetçi değildim.

-Eskiden hep orta sırada otururdun ve asla yalnız oturmazdın.

Eskiden.Kafamı cama doğru çevirdim.Sınıfın camından oturduğum yerden sadece gökyüzü gözüküyordu.Sınıf yavaş yavaş dolmaya başlıyordu.Sınıftaki bir grup kızın her zamanki gibi herkesten daha çok sesi çıkıyordu.Fazla rahatsız ediciydiler.

''Aaa bana mı aldın? Çok güzel! Doğum günlerimi sevmezdim ta ki bugüne kadar! Teşekkürler!'' Bağır öteki mahalle duymamış doğum günün olduğunu.

-Baksana herkes ona hediye alıyor.

Eee?

-Sen? Bugün senin de doğum günün.

Yani?

-Sen de hak ediyorsun.

Hayır etmiyorum.

-Eskiden ediyordun ama.

O zaman da etmiyordum.Sadece insanlar onları neşelendirdiğim için bana hediye alıyorlardı.Bak,hatırlatmaya çalıştığın geçmişi hatırladım da ne oldu?

-Hatırla zaten.Geçmişin iz bırakır,onu silemezsin.Onu boyama çalışırsın ama bilmiyorsun ki boyadığın yer bir gün kavlayacak ve sen geçmişinle çırılçıplak kalacaksın.

2017.03.07

Kızın doğum günüydü.Okulun koridorunda sınıfa doğru yürüyordu.Düşünüyordu da onun doğum gününü kutlayanlar hep arkadaşları oluyordu.Ailesi artık onun doğum gününü umursamıyordu.Ne bir hediye alıyorlardı ne de bir pasta.Bunlar her ailenin yaptığı şeyler değil miydi oysaki? Ama kızın ailesi için bunlar anormaldi.Kız sınıfının kapısına varmıştı.Derin bir nefes aldı ve kendine fısıldadı ''Hadi bakalım.'' Sonrasında kapıyı açtı ve içeri girdi.Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.O gülümsemeyi öyle bir yapıyordu ki kızın gözleri de artık yalandan da olsa bir gülümsemeyle ışıldayabiliyordu.Kız için artık gözler de güvenilir gelmiyordu.Sınıfta herkesten günaydın nidaları yükseliyordu.Kızın sesiyse günaydınlar arasındaki en neşeli çıkan sesti.Her zamanki gibi.Kız sırasına çantasına koydu.Orta sırada oturuyordu.Sınıfta kıza pek yakın olmayan kişiler kızın doğum gününü kutluyordu.Kızın en yakını var mıydı peki?İnsanlara göre vardı.Kız sınıftaki popüler gruptaydı ne de olsa,değil mi? Ama kıza göre neredeyse bir kişi hariç kimse ona yakın değildi.Hepsi kızın mutlu halinni seviyordu.Kız bir şeye kavga çıkarsa kimse yanında olmayacktı.Tek bir kişi dışında.Kız bunu biliyordu.Onun için kız ne zaman bir şeye sinirlense tek kalabileceği bir yere kaçıyordu.Yoksa birine patlardı ve bu kız için hiç iyi olmazdı.Belki de iyi olurdu ama kız tek kalmaktan korkuyordu.

Kız doğum gününü kutlayan herkese teşekkür edip sarıldı.Ne kadar da içtendi kız.Böyle olmasına rağmen kimse kızı en yakın arkadaşı olarak görmüyordu.Kız bunun da farkındaydı.Bu kızı üzüyordu,ne de olsa herkese iyi davranıyordu.Yaşadığı her şeye rağmen herkese iyi davranıyordu.Kendine davranmadığı kadar iyi davranıyordu herkese kız.Buna rağmen tek bir kişi bile ona en yakın arkadaşım diyemiyordu.Kız her şeyi biliyordu.Belki de kızı en çok üzen şey de her şeyi bilmesiydi.

Herkesin en değerlisi olarak saydığı kişiler vardır hayatta.Ama kızın hiçbir zaman olmamıştı.

Kız herekese teşekkür edip sarıldıktan sonra duvar kenarında kızdan bir kere bile gözünü çekmeden izleyen oğlana baktı.Oğlan kızdan hoşlanıyordu hatta delicesine seviyordu.Kız kavga çıkarsa yanında duracak tek kişiydi oğlan.Kız bunu biliyordu.

Kız oğlana hafifçe gülümsedi.Oğlansa ona bakmayı sürdürdü.Kızı hala çözememişti.Kız oğlanın her şeyini biliyordu ama oğlan kızla alakalı neredeyse hiçbir şey bilmiyordu.Kızın her şeyini merak ediyordu oğlan.Ona iyi gelen kıza kendi de iyi gelmek istiyordu.

Kız sırasına otururken oğlan sonunda gözlerini kızdan çekebilmişti.Hediye almıştı kıza.Ama gruplarıyla hazırladıkları sürprizdeyken verecekti kıza.Kızın doğum gününde belki de tek merak ettiği onun hediyesiydi.

Okuduğunuz için teşekkür ederimmm