İnandınız gerçeklik kendi zihninizin eseridir.

Her çocuk bir gerçeğe ve bir yalana inanmak zorunda kalırlar, yoksa yaşamak için sebebleri kalamaz. Kendi gerçeklerini oluşturamazlar çünkü onlar bir çocuktur ...

Ama inandınız gerçeklik kendi zihninizin eseridir.

Sarraf beni hep tek bir gerçeğe inandırmaya çalıştı kendi gerçeğine, ama başarılı olamadı buna izin vermedim kendi gerçeğimi yarattım. Benim inandığım gerçeklik benim hayat felsefemdi.

Nezaman zora düşsem bir şeyin imkansız oldunu düşünsem sarrafın hiç aklımdan çıkmayan bir sözü var derdiki "imkansız diye bir şey yok tur çocuk imansızlığı yıkar yeniden inşa edebilirsin bunu sakın unutma" derdi. Evet bazı şeyler zor olabilirdi ama imkansız değildi onları biz imkansız yaparız.

"pişt Nilbunlar bugün gidicekmi?" muratın sorusuyla bakışlarım ona döndü "niye murat çok mu sevdin onları" onun gibi fısıldayarak cevap verdim "şu Tarık tam benle aynı kafada hiç canım sıkılmıyor Salih desen iki gündür kendini odaya kapatmış ergenler gibi sende beni takmıyorsun" son söylediğiyle beraber dudaklarını büktü, dudaklarımı aralamıştım ki bağırma sesi geldi Tarıktı. Çeliğin ayaklarına kapanmış ve gitmemek için yalvarıyordu "çelikk gitmiyelimmmm burası çok eğlenceli" çelik ondan ayağını kurtarmaya çalışıyordu "Tarık ayağımı rahat bırak" diye bağırdı ve en sonunda ayağını sert bir şekilde çekti, tarıkla o koltuğun üstüne düştüler.

"Tarık üstümden kalk" onu itmeye çalışarak "gitmeyecemizi söyle kalkim" çelik onu duymazdan gelerek koltuktan kalkmaya çalışınca göz göze geldik "sikeyim"dedi "kimi" diye sordu Tarık, gözlerini benden ayırınca "seni Tarık seni öyle bir sansür ayağa kalkamiyacaksın lan" dedi. Benle murat olaylardan dolayı göz göze geldimizde büyük bir kahkaha patlattık, Salih belliki seslerden dolayı uyanmıştı yanıma oturup beni saçımdan öperek "günaydın miniğim" sesi uykuluydu "günaydın" diye karşılık verdim ve gülmeye devam ettim.

Gülmem kesilince çelik "affedersiniz böyle saçma sapan bir şeye ortak oldunuz" dedi mahçup bir sesle "açıkçası biz çok eğlendik" dedi murat

"yaran nasıl iyleştimi" dedim konuyu kapatarak "saol sayende iyi bunu unutmam" ona sadece başımı salladım "eyer bugün gidicekseniz kahvaltı yapıp öyle gidin kızlar açtır muhtelemen" sonunda Salih sessizliğini bozarak konuştu. "ayy evet ben çok açım kahvaltı yapmadan gitmem" diye heyecanla konuştu sasha.

Sasha kardeşlerinin yerini bulup gelmişti bizi o bulmuştu kıvrak bir zekası vardı ama benden zeki değildi.

Kahvaltı masasına otırdumuzda salihe imalı imalı bakıyordum en sonunda bakışlarımı fark ederek "ne" dedi "hiç yok bir şey" dedim ama Salih neden baktımı anlaştıki "yok öyle bir şey saçmalama" dedi murat en sonunda ne dedimizi anladığında "nee ciddimisin kızm" dedi bağırarak. Tam konuşacakken "sakın" dedi Salih ve masadan Kalktı.

🖤

Onalrın gitmesinden tam 1 hafta geçti ama asıl mesele bu değildi sarrafın benden sakladığı gerçekti bunu nasıl yapmıştı bilmiyorum ama okadar öfkeliydimki 4 saatlik bir yolu 1 saatte gelmiştim. Kulübenin kapısına ard arda okadar sert vuruyordum ki neredeyse kırılacaktı "sarraf aç kapıyı içrde olduğunu biliyorum aç dedim sana" haykırışım sonunda kapı açılmayınca belimden silahı çıkarıp kapının koluna sıktım ve kapıyı kırdım, içeri girdimde sarraf sandalyesine oturmuştu silahı kafasına dayadım ve dudaklarımda tek bir kelime döküldü "neden" dedim cevap vermedi "NEDEN" diye bağırdım konuşmasını istiyordum yalan oldunu söylesin istiyordum ama o "gidicektin nil gitmeni göze alamazdım" silahı kafasından çektim ve "bunu bana en başta diye bilirdin" sesim ağlamaklı çıkmıştı. Sarraf ayağa kalktı ve "söyleseydim inanmazdın bana giderdin ve ben seni bidaha bulamazdım" dedi.

"daha sonra bana dedem olduğunu söyliye bilirdin, neden demedin hiçmi sevmedin beni" dedim artık göz yaşları gözümden akıyordu ve ben bunu durduramıyordum, sarraf bana sarıldı ve bende ona karşılık verdim geçte olsa "herkezin cesaret edemediği şeyler vardır ve buda benim cesaret edemediklerimden" dedi silah elimden düştü ve ona daha sıkı sarıldım, ondan ayrıldım da "kim söyledi" dedi "kimse Salih ve murat konuşurken duydum" dedim.