Herkesin favori çocuğu ya da çocukları vardır, onlara zarar gelmesin diye herşeyi ama herşeyi feda ederler ​​​.Bide benim gibi çocuklar vardır hep ne olursa olsun ikinci plana atılan ve hiç sevilmeyen çocuklar vardır ki bizim gibi çocuklar ne kadar başarılı olursa olunsun asla sevilmezmiş,sadece bir kaç güzel söz söylenir sadece ondan fazlası yoktur.

Babam emekli bir polisti sıradan bir hayatımız vardı bizim. Ailemde hep ikinci tercih olurdum nekadar güzel elbiseler, oyuncaklar, defterler varsa kardeşlerime alınırdı banada onların eskileri kalırdı.

Bir akşam evimizi silahlı adamlar bastı, beni ve ablamı aldılar babam silahlı adamların ayaklarının altında dizleri üstüne çökmüştü ve silahın kabzasıyla babamın boynuna vurarak onu bayıltılar. Eve bir not bırakıp beni ve ablamı zorla siyah bir

Minibüse bindirdiler, ağlıyorduk çünkü korkuyorduk.

Bizi terk edilmiş bir fabrikaya getirmiştiler, nekadar bir süre orda kaldımızı bilmiyordum bunu hesaplayamamıştım ama ikimizde açtık ve susamıştık, bizi getirdikleri fabrika çok soğuktu ve ısınmanın tek yolu birbirimize sarılmaktı. Kapı açıldı ve bize yemek getirdiler önümüze koydukları yemekleri yedikten 2 saat sonra kapı açıldı ve içeri iki adam girdi biri "kalkın" diye sert bir şekilde konuştu, korktumuz için ayağa kalktık kolumuzdan tutarak bizi dışarı çıkardılar gün ışını uzun bir süre görmedim için gözüm yanmıştı.

Bizi tekrardan siyah bir Minibüse bindirdiler 4 saatlik bir yolculuktan sonra ormanlık alana gelmiştik, arabadan indimizde babamı gördüm ve ona doğru koşarak "babaa" diye bağırdım ama beni kolumdan tutup sertçe kendilerine doğru çektiler canım yanmıştı. Minübüsten bir adam indi ve kollarını iki yana açarak konuşmaya başladı "seç tarafını ziya hangi kızın ölsün büyüğümü " dedi ablamı göstererek, ablamı göstermeyi bırakarak bana yöneldi "yoksa küçüğümü" dedi gülerek, ablam"baba kurtar beni lütfen "diye konuştu ağlayarak

Babam" küçüğü" dedi. Hayatımda ilk kez ikinci seçenek olmamıştım ama buda hayatımı mahfetmişti," baba" diye ağlamaklı bir sesle seslendim ama babam bana bakmadı, beni duymadı, görmezden gelmişti beni, babam benden vazgeçmişti. Adam ablamı babama doğru itti ablam babamıza doğru koştu babamda ona doğru koştu ona öyle içten sarıldıki kendimi bir pürüzmüş gibi hissetmiştim. Adam beni kolumdan tutarak sürüklemeye başladı "babaaa yardım et lütfen baba" Diye haykırdım ama umurusunda olmadım ben.

... 

4 ay sonra

Beni aylarca karanlık boş bir odaya kapatmıştılar, her kaçmaya çalıştımda dayak yemiştim ve bu dayaklarda yüzümde ve vücudumda morluklar vardı. Dudaklarım susuzluktan kurumuştu, her nekadar dilimle ıslatmaya çalışsam hızlı bir şekilde kuruyordu.

Kapı açıldında yerimden hızla kalktım iki adam beni kolumdan sürükleyerek götürüyordu her nekadar dirensemde benden çok güçlüydüler, beni nereye götürecekelerini anladığımda "bırak beni bırak" diye haykırdım ama nafileydi odanın kapısını açıp beni içeri fırlattılar, kapı kapandı ama ben kapıya vurmaya devam ediyordum "çıkarın beni burdan lütfen çıkarın yalvarırım" ensem de bir el hissettim ve o el beni sıkıca tutarak yere fırlattı, gülüyordu, üstünde tişört yoktu bana tekrardan o geceki gibi davranacaktı korkudan kenetlenmiştim. Masanın yanındaydım ve yerde bir kalem vardı onu sıkıca elimle kavramıştım. Çocuk olduğum için benden zerre korkmuyordu, haklıydı kim bir çocuktan korkardıki.

Beni saçımdan tutup sertçe kedisine çekmişti, kalemi hızla boynuna geçirdim adam daha tepki veremeden yere yığıldı, kendimi koruma iç güdüsüyle kalemi boğazısından çıkarıp tekrar tekrar sapladım. Ölmüştü ve heryerim kan olmuştu. Hem bügün benim doğum günüm Dü bugün 3 Eylüldü ve ben doğum günümde katil olmuştum, tıpkı babamın benden vazgeçtiğin gibi bende kendimden vazgeçmiştim. Oda alt katta olduğu için kimse yoktu pencereyi açıp atladım ayaklarım çıplak oldupu için canım acımıştı ama umrumda değildi, koştum koşa bildim kadar koştum en sonunda küçük ama yıkık dökük bir kulübe gördüm ve penceresini açarak içiri girdim içerisi soğuktu ama dışarısı kadar deyil.

Uyumuştum uyandımda hava aydınlıktı galiba saat sabah dörttü, içeri bir adam girdi göz göze geldik ve bana şaşkınlıkla bakıyordu galiba bunun sebebi üstümde kurumuş kanlardı "kimsin sen çocuk" ona cevap vermem uzun sürdü ama adam sabırla bekledi "katilim" "öylemi kaç kişiyi öldürdün" dedi alayla bana "iki kişi öldürdüm" "kim bunlar peki" "bir mafya lideri galiba ve kendimi" adam şoka girmişti ve hızla "hangi mafya lideri" dedi "ona testere diyiyorlar" dedim adam bana düşünceli bir şekilde bakıyordu ve en sonunda bana "ismin ne senin çocuk" dedi düşünceli birşekilde düşünerek cevap verdim "galiba artık bir ismim yok, isimsizim ben" adam bana bakarak elisini uzattı ve "seni eğitmeni istemezmisin çocuk" hiç düşünmeden "kabul" dedim adam bana gülümseyerek "aramıza hoş geldin isimsiz" dedi

​Merhabalar ateş böcekleri umarım hayallerimle beraber çıktığım bu yolda başarılı olurum

Hikayemi beğendiniz mi yorum yapıp belirtirseniz çok sevinirim​