Ben Duru, Duru YILMAZ Ankarada yaşıyorum burda doğup büyüdüm. Annemi ben 14 yaşındayken kaybettik. İki kardeşiz bir tane abim var. Babam annemi kaybettikten sonra bize daha da düşkün oldu. Abim okulunu bitirdi ama okuduğu bölümde değil de babamla birlikte aile şirketimizde çalışmak istedi babam da zorlamadı. Peki ya sen diye sorduğunuzu duyar gibiyim benim hayatım 20. doğum günümden sonra çok değişti. Aslında her şey başta çok güzel gidiyordu ta ki babamlar yeni bir iş ortağı bulana kadar bazı tesadüfler bütün hayatınızı,hayallerinizi baştan aşağı değiştirir ya hani benim ki de öyle oldu. Ben size bunları gelecekten anlatıyorum. Ben şu an 23 yaşındayım sizi bundan tam üç yıl öncesine yani her şeyin başladığı o zamana götürücem.

3 YIL ÖNCE
Sabah çalan alarmımla birlikte heyecanla yataktan kalktım. Hemen banyoya gidip işlerimi hallettim, üzerimi giyindim ve saçlarımı düzeltmeye başladım. bugün neden mi bu kadar heyecanlıyım çünkü bugün benim doğum günüm 20 yaşıma giricem. Evet aslında bir yaş daha yaşlanacağım anlamına geliyor bu biliyorum ama buna üzülmüyorum çünkü bence yaşlanıp yaşlanmamamız değilde asıl önemli olan geride bıraktığımız yaşları mutlu bir şekilde geçirip bitirebilmek.

Saçlarımı hızlıca yapıp aşağı indim inince babamı kahvaltı hazırlarken buldum hemen koşup sarıldım

"Günaydın babacımm!"

"Günaydın güzel kızım"

"napıyosun baba"

"dünyanın en güzel doğum günü kızına mükemmel bir kahvaltı hazırlıyorum"

"canım babamm"

diyip tekrar sarıldım. Biz sarılırken abim elinde bir pastayla mutfağa girdi.

"İYİ Kİ DOĞDUN DURU! İYİ Kİ DOĞDUN DURU! İYİ Kİ DOĞDUN İYİ Kİ DOĞDUN MUTLU YILLAR SANA"
Gözlerim dolu dolu hemen koşup abime sıkı sıkı sarıldım.

"sizi çok seviyorum iyi ki benim ailemsiniz"

"bizde seni çok seviyoruz abim benim"

"Eee hadi kızım mumları üfle"

gözlerimi kapatıp dilek tuttum ve mumları üfledim. Hep birlikte hem güzelce kahvaltı yaptık hem de pastalarımızı yedik hayatımda yaptığım en güzel kahvaltılardan biriydi.

kahvaltıdan sonra abim ve babam işe gittiler bende önce mutfağı sonra da evi topladım. Ben psikoloji okuyorum ama bugün hafta sonu olduğu için bu yüzden de bugün okula gitmeyeceğim için hazırlanıp biraz dolaşmak istedim üzerimi tekrardan düzeltip çantamı aldım ve kapıyı kilitleyip evden çıktım.

dışarda biraz caddeleri dolaşırken bir tane reyonda gözüme bir elbise ilişti ben hayran hayran elbiseye bakarken bir anda kendimi içerde elbiseyi denerken buldum. Tam bana göre bir elbiseydi masmavi ve sade çok beğendiğim için almaya karar verdim ve kendi kıyafetlerimi hızlıca giyinip kasaya gittim ve sıra beklemeye başladım. Önümde bir adam ve annesi olduğunu düşündüğüm bir kadın vardı görünüşe bakılırsa adam halinden hiç memnun değildi galiba yanındaki kadın onu biraz fala peşinde koşturmuştu. Adam uzun boylu esmer biriydi yarı otoriter yarı rahat,serseri bir tipi vardı ne yalan söyliyim yakışıklıydı da.

Bir anda silkelenip kendime geldim ne diyorum ya ben banane canım elin adamından Allah Allah başıma sıcak geçti heralde.

Ben kendi kendime tartışırken önümdekilerin gittiklerini farkettim hemen elbisenin ödemesini yapıp mağazadan çıktım. Kendi kendime söz sayarak yürümeye başladım eve gitmeden önce annemin mezarını ziyarete gitmek istiyordum çiçekçiden bir demet papatya alıp mezarlığa doğru gitmeye başladım. Mezarlığa gelince direkt annemin mezarı gözüme ilişti önce papatyaları toprağın üzerine bıraktım ve anneme içimi dökmeye başladım.

"Annem ben geldim bugün benim doğum günüm anne babam yanımda, abim yanımda ama sen yoksun benimde babamın da abiminde hep bir yanımız eksik. Keşke sende yanımızda olsaydın be anne hepimiz seni çok özledik sende bizi özledin biliyorum. Biliyor musun ben her zaman bizi görebildiğine, duyabildiğine inanıyorum belki böyle bir şey yok ama ben yine de inanıyorum." biraz daha orda kaldıktan sonra saatin geç olduğunu fark edip kalktım.

"Benim şimdi gitmem gerekiyor anne, babamla abim birazdan gelir merak etmesinler ama ben yine gelicem merak etme seni çok seviyorum, seni çok seviyoruz. Hoşçakal"

Mezarlıktan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Eve geldiğiğmde kapının önünde bir tane büyük kutu buldum onu da alıp içeri girdim çantamı ve elbisemi vestiyere bırakıp elimdeki kutuyla oturma odasına girdim ve açmaya başladım.İçinden iki tane paket çıktı onları da açınca birinden en sevdiğim kitaplardan biri diğerinden ise bir kaç hafta önce internette görüp beğendiğim ama alamadığım o çanta çıktı ve bir not. Notu elime alıp okumaya başladım;

"canım kızım bunlar benden ve abinden sana küçük bir hediye umarım beğenmişsindir ikimizde seni çok seviyoruz sen bizim her şeyimizsin tekrardan iyi ki doğdun birtanecik kızım umarım yeni yaşında istediğin her şeyi başarırsın biz her zaman arkandayız bunu sakın unutma"

Gözlerim dolu dolu notu okudum ve yerine bıraktım böyle bir aileye sahip olduğum için o kadar şanslıydım ki keşke şu an yanımızda annem de olsaydı o zaman tamamlanırdık. paketlerimi odama götürüp yemek hazırlamaya başladım babam dün yarın akşam yeni iş ortaklarını davet ettiğinden söz etmişti o yüzden hızlıca bir şeyler hazırlamaya başladım. Ben hazırlıklarımı tamamladıktan bir kaç dakika sonra kapı çaldı gidip kapıyı açtım babam ve abim gelmişti ikisine de kocaman sarıldım.

"Hediyeleriniz için çok teşekkür ederim ikinizi de çok seviyorum iyi ki benim ailemsiniz"

"Bizde seni çok seviyoruz birtanem benim"

sarılmalarımız bitince ben içeri geçtim babam ve abim de üzerlerini değiştirmek için odalarına çıktılar bir süre sonra kapı çaldı bende hızlıca kalkıp kapıyı açmaya gittim.

"Hoşgel-"

Ben cümlemi tamamlayamayıp karşımdaki adama bakıp donakalırken yukarda babam geldi.

"Ooo hoşgeldiniz hoşgeldiniz buyrun geçin içeri"

babam misafirleri içeri uğurlarken ben hala donakalmış bir vaziyette kapıda bekliyordum ta ki abim çağırıp beni kendime getirene kadar

"Duru noldu niye bekliyorsun orda gelsene içeriye"

"Ta-tamam abi geliyorum"

kendime gelip içeri girdiğimde gözüm hala gelen o adamdaydı babam beni gösterip tanıştırmaya başladı.

"Bu kızım Duru, durucum bunlar da yeni iş ortaklarımız Murat ve Kerem AKSOY"

Elimi uzatıp ikisinin de elini sıktım

"Memnun oldum"

o çocukla yani keremle bir süre birbirimize baktık sonra tabi gözlerini ayıran ben oldum. Şansıma bakar mısınız ya bugün mağazada karşıma çıkan yakışıklı bulduğum çocuk şu an tam karşımda duruyo tesadüfün böylesi yani.

Eveeet ilk bölümün sonuna geldikk

Umarım sevdiğiniz bir bölüm olmuştur

Düşüncelerinizi yorumlara bekliyorum

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere :)