Sabah aşağıdan gelen seslerle birlikte uyandım babam ve abimin sesleri geliyordu ayriyeten bir ses daha ama kim olduğunu çözemedim hızlıca kalkıp rutin işlerimi hallettim yatağımı toplarken gözüm parmağımdaki yüzükte takılı kaldı. Artık nişanlı bir kızdım, yakında evlenecek ve yeni bir hayata adım atıcaktım ve ben hâlâ bu duruma alışamamıştım nasıl alışacaktım kim bilir.

Daha fazla oyalanmadan aşağı indim ve girişte abim, babam ve keremi gördüm. Bunun sabah sabah burda ne işi vardı ki acaba

"Baba noldu?"

"Kızım kerem seni sabah kahvaltısına götürmek istiyormuş"

"Nerden çıktı birden"

"Artık nişanlı olduğumuza göre birbirimizi daha yakından tanımamız gerektiğini düşündüm de o yüzden böyle bir fikir buldum"

ben bir süre ne diyeceğimi bilmeden keremin yüzüne baktım

"Kabul et işte alt tarafı bir yemek"

"Öyle ama bilmiyorum"

"Bilmiyorum ne ya yakında kocan olacak bu adam bence bu güzel bi fikir"

"Öyle mi dersin"

"Aynen öyle"

"Baba?"

"İstiyorsan git kızım senin kararın"

"Peki o zaman iki dakika bekle ben hazırlanıp geliyim"

"Tamamdır bekliyorum"

ordan ayrılıp hızlı adımlarla odama çıktım, ne giyinsem ki acaba

"Elbise falan giyin bence böyle makyaj da yap"

"Niye düğüne mi gidiyorum abartma istersen pantolon tişört neyime yetmiyo"

"Nişanlınla dışarı çıkıyorsun ve sadece pantolon tişört mü gerçekten?"

"Alt tarafı bir kahvaltı hem benim elbise giyinmeyi sevmediğimi çok iyi biliyorsun"

"Ah ah sana öğreteceğim çok şey var çook"

İç sesimi dinlemeden dolatan kırmızı tişörtümü ve beyaz pantolonumu alıp giyindim saçlarımı tepeden at kuyruğu şeklinde yaptım son olarak da bir tane kolye taktım ve çantamla telefonumu alıp aşağı indim.

"Baba abi ben çıkıyorum"

"Tamam kızım dikkat et"

"Ederim"

ikisine de el sallayıp dışarı çıktım kerem arabanın önüne yaslanmış telefonuyla uğraşıyordu benim sesimi duyunca telefonu bıraktı arabaya bindik ve yola çıktık.

bir süre boyunca ikimizde konuşmadık sadece arada bir bakışıp durduk en son bu bakışmaları kesip kafamı cama döndüm ve dışarıyı izlemeye başladım.

"Nasılsın"

birden yönelttiği soruyla ona doğru döndüm

"İyim sağol sen nasılsın"

"Bende iyim"

"Nereye gidiyoruz?"

"Seni bugün çok sevdiğim bir mekana götürücem beğeneceğine eminim"

"Nerde bu mekan peki?"

"Gidince görürsün"

daha fazla soru sormadan kafamı tekrar cama döndüm aslında çok şaşkındım tahmin ettiğim gibi biri değildi aksine gayet kibar birine benziyordu

"Yaa hemen ön yargılı olmiyicaksın işte"

"Senin niye bugün gevezeliğin üstünde"

"Doğruları söylemek de suç olmuş artık"

Ben iç sesimle kavga ederken kerem arabayı durdurdu geldiğimizi anlayıp arabadan indim ve etrafa bakmaya başladım buraya daha önce hiç gelmemiştim ama bahsettiği kadar güzel bir yermiş

"Beğendin mi?"

"Evet çok güzel daha önce hiç gelmemiştim"

"Beğeneceğini biliyordum hadi içeri geçelim"

İçeri geçip mekanın manzaraya karşı olan kısmında oturduk kerem siparişleri verirken bende manzarayı izlemeye başladım keşke burayı daha önceden bilseymişim gerçekten çok güzel bir yer mekan çitlerle çevrilmiş bi yerin içinde bahçesi yemyeşil kenarlarında ağaçlar ve her yerinde rengarenk çiçekler var sadece içerde değil bahçede de oturacak yerler var masalar da bahçe gibi renk renk her masada farklı renkte örtüler ortalarında yine renk renk çiçekler var şehrin betonlarından uzakta doğayla iç içe bir yer. Ben etrafı incelerken keremin seslenmesiyle ona döndüm

"Baya beğendin galiba burayı"

"Evet gerçekten çok güzel bir yer"

"istersen ben seni sık sık getiririm buraya"

"Olur çok isterim"

"Şimdi bu içinde olduğumuz durumu konuşalım istersen"

"Tabi konuşalım"

"Ben bu durumun senin için ne kadar zor olduğunun farkındayım benim için de bir o kadar zor babam bana bu teklifle geldiğinde onu vazgeçirmeye çalıştım ama ne yaptıysam ikna edemedim kabul etmek zorunda kaldım. Peki sen, sen neden kabul ettin?"

"Ben aslında sen de biliyorsun ailem onaylamadı bunu ama ben onların bu ortaklığa ihtiyaçları olduğunu bildiğim için kabul ettim çünkü onlar benim bu hayattaki en değerlilerim zor duruma düşmelerine izin veremezdim"

"Anladım öyle ya da böyle geri dönüşü olmayan bir yola girdik çok yakın bir zamanda karı koca olucaz bence neden oldu nasıl oldu diye konuşmayı bırakıp bundan sonra ne yapacağımızı konuşalım"

"Haklısın olan oldu artık yapacak bir şey yok. Senin annen, galiba pek sıcak bakmıyo bu evlilik konusuna"

"Evet öyle, evlendikten sonra senin üstüne çok gelebilir ama merak etme ben her zaman yanında olucam annemin ya da başka birinin seni hor görmesine izin vermem"

"Teşekkür ederim"

"Teşekküre gerek yok sen artık benim karım olucağına göre herkes de ona göre davranacak."

"Benim aslında sana söylemek istediğim bir şey var"

"Tabi söyle"

"Ben evlendikten sonra da okuluma devam etmek istiyorum"

"Tabi ki devam edebilirsin ben seni evlendik diye hiç bir konuda kısıtlamam merak etme"

"Gerçekten mi?"

"Evet gerçekten"

"Sağol"

"Ben aslında seni hiç böyle biri olarak düşünmemiştim biliyor musun"

"Nasıl düşündün?"

"Yani şimdi ne yalan söyliyim ukala bir tip olarak düşünmüştüm."

"Nasılmışım peki"

"Vala hiç öyle değilmişsin şaşırttın"

"Şaşırtmayı severim ;)"

kahvaltımızı yaptıktan sonra gezintiye çıktık bir sürü yer dolaştık ve en son kahve içmek için bir yere gittik o sırada içtiğimiz yerin orda bir tane siyah araba gözüme çarptı az önce bu arabayı bizim arkamızda da görmüştüm demek ki onlar da buraya gelmişti ama gördüğüm kadarıyla içinden kimse de inmemişti camlar film kaplı olduğu için içini göremiyordum. Ben oraya bakmaya devam ederken araba uzaklaşmaya başladı belki de birini bekliyorlardı gelmeyince gittiler. Arabayla ilgilenmeyi bırakıp önüme döndüm kahvelerimizi içip kalktık tahmin etmediğim kadar güzel bir gündü

biraz daha gezindikten sonra hava çok kararmadan eve dönmeye karar verdik bizim evin önüne geldiğimizde kereme veda edip arabadan indim o da ben içeri girene kadar bekledi girdikten sonra da gitti. Babamlar henüz gelmemiş olacak ki evde kimse yoktu işleri çıktı büyük ihtimalle birazdan gelirler diyerek odama çıktım ve üzerimi değiştirip rahat bir şeyler giyindim ve telefonumu alıp aşağı indim dolaptan bir kaç atıştırmalık alıp televizyonun karşısına oturdum.

Ben televizyon izlerken mesaj geldi abim işleri uzadığı için geç geleceklerini söylemişti bende tamam yazıp telefonu kenara bıraktım ve televizyon izlemeye devam ettim sonra sıkıldım ve televizyon kapatıp odama çıkıp yatağıma oturdum ve kitap okumaya başladım. Ben kitap okurken kapı çaldı babamların geldiğini düşünerek aşağı indim büyük ihtimalle anahtarlarını evde unutmuşlardı

"Hoş geldin-"

babam ve abimin geldiğini düşünürken karşımda iki tane yabancı adam gördüm

"Hoş bulduk küçük hanım"

"Siz kimsiniz ne işiniz var burda"

"Bizimle geliyorsun küçük hanım"

"Ne saçmalıyorsun sen be defolup gidin burdan"

diyip kapıyı suratlarına kapatacakken adam ayağını kapının arasına koydu ne kadar itlemeye çalışsam da adam sert bir şekilde kapıyı itleyip içeri girdi bende hemen odama doğru koştum ve kapıyı kilitledim onlar kapıyı açmaua çalışırken ben telefonumu aldım ve aklıma gelen ilk kişiyi yani keremi aradım hadi kerem aç artık şu telefonu hadi

"Alo"

"He alo kerem!"

"Duru noldu sesin niye öyle"

"Kerem iki tane adam geldi kim olduklarını bilmiyorum lütfen buraya gel çok korkuyorum kapıyı kilitledim ama açmak üzereler nolur yardım et"

"Tamam tamam sakin ol ben hemen geliyorum mümkün olduğunca kendini koru kaç tamam mı hemen geliyorum telefonu sakın kapatma"

"Ta-tamam çabuk gel kapıyı açmak üzere-"

derken o sırada kapıyı kırıp açtılar çığlık atıp banyoya doğru koştum ama ben oraya gidemeden yakaladılar telefonum elimden kayıp düşerken ellerinden kurtulmaya çalıştım beni tutan adamın elini ısırdım o da acıyla bağırıp elini çekti peşinden sinirle bana dönüp tokat attı tokatın etkisiyle dengemi kaybedip yere yığıldım düşerken kafamı masanın kenarına vurdum beynim uğuldamaya başlarken gözlerim karardı onlar beni kucaklayıp götürürlerken en son duyduğum şey keremin telefondan adımı seslenmesiydi.

Bölümleri hangi sıklıkla atmamı istersiniz?

Umarım beğenmişsinizdir destek olursanız çok sevinirim

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere :)