ɪ̇ʏɪ ᴏᴋᴜᴍᴀʟᴀʀ.

Günler geçmişti ve annem o konu ile ilgili o günden sonra tek kelime bile etmedi. Tamı tamına 3 gün geçmişti bende daha fazla dayanmak istemediğim için akşam vakti onunla konuşmayı planlıyordum veronikayla cumartesi günü yani dün sabah buluşmuştuk. Her neyse akşam oldu yemeğimi yiyip sofrayı topladım bulaşıklarıda yıkayıp içeri onların yanına gittim tam bu konu ile ilgili söz açacekken bu sefer babam söze başladı "büyük ihtimalle neden sana 3 gün önce evlatlık olduğunu ve bir görev yapman gerektiğini söyleyip şimdi unuttuğumuzu düşünüyorsun değil mi? Unutmadık sadece yapmamız gereken işler var" dedi kısık ama tok bir ses ile ben "peki ama ne evlatlığı ne mafyası siz bana oyun filan oynuyorsunuz bence" dedim bir Nisan'a yakın bir zamanda olduğumuz için şaka olabileceğinden daha da şüphelenmeye başlamıştım. Annem "tabiki de şaka değil bu ciddi bir mesele ve sen bizim dediklerimizi yapmak zorundasın" dedi sanırım işte şimdi işin ciddilğini anlamıştım korkmaya başladım "p-peki ama ne görevi benden ne istiyorsunuz?" diye sordum kekeleyerek. Ve babam "biz aslında senin düşündüğün mafyalar dan değiliz çok daha üst zirvesi ve heryerde şuan aranıyoruz ve bazı tanıklarımız varmış seni gören diyorlar ki bu kız mafyaların kızı ve bazıları seni sosyal medyadan ve dışarıdan görüp ismini ve soy ismini bularak polise şikayet etmiş ve heran evimizi bulup buraya gelebilirler korktuğunun farkındayım ve o görevi hala merak ettiğininde farkındayım beni iyi dinle şimdi seni biz Almanya'ya göndereceğiz biliyorsun amcan en zengin adamlardan birisi ve bizim tüm mafya görevlerimizde onunda payı var o senin para ev ve uçak sorununu halledecek senin sadece sahte bir kimlik ve pasaport çıkarıp kimseye gerçek hayat hikayeni anlatmayıp ve yüzünü kimseye göstermeyeceksin okula dahi gitmeyeceksin evde özel ders alacaksın bizim tuttuğumuz bir adam sana ders verecek ama illaki dışarı çıkman gerektiği için saçını filan boyat yüzüne maske tak ve kimseyle konuşma yoksa hiç iyi şeyler olmaya bilir" kaç defa yutkunduğumu hatırlamıyorum artık tüküreklerim bile tükenmişti neredeyse nefesim gitti boğazım kurudu bir kaç dakika boyunca tek kelime edemedim neredeyse oracıkta düşüp bayılacaktım ki sonra işin ciddilğini tekrar fark ettim ve kendimi toparladım. Babama "iyi ama ben orada tek başıma naparım kimseyi tanımam etmem dillerini dahi bilmiyorum nasıl geçinirim ve en önemlisi siz böyle bir şeyi nasıl yaparsınız nasıl saklarsınız benden b-ben böyle bir şeyi hayal bile edemezken siz gerçeğini yaşatıyorsunuz" dedim titrek bir ses ile sonra annem "sana mı soracaktık nasıl yapacağımızı bunca yıl bedava yaşadın ve artık yeter büyüdün küçük bir kız değilsin dediklerimizi yapmak zorundasın" dedi sinirle ben "böyle bir şeyi cidden yapmamı nasıl bekliyorsunuz benden? BEN ÖYLE BİRİSİ DEĞİLİM TAMAM MI? " dedim sesim artık bu olanlara dayanamıyordu "ayrıca sizin beni kaçırıp büyütme sebebiniz ne anne? Ha yok yok YALANCI ASMUİNA HA?" sesim daha da yükselmeye başlamıştı onlardan da nefret etmeye başlamıştım asmuina annem yani öyle bildiğim kadının ismiydi asmuina " KES SESİNİ BUNCA YIL SENİ BÜYÜTTÜM BUMU KARŞILIK" dedi ben de "HI HI TABİ CANIM BENİ KENDİ AİLEMDEN KOPARIP BÜYÜTTÜN AA NE KADAR DA GÜZEL BİR İYİLİK DEMİ" dedim asmuina " YETER ARTIK KES SES-" asmuina daha sözünü bitirmeden babam sandığım adam yani darkht "tamam bu kadar yeter bağırmayın birbirinize bana bak natasha senden şuanlık tek bir şey istiyoruz oda almanyaya gitmen seni kaçırıp büyütme sebebimizi ve senin görevini sonra öğrensen de olur ama şuan senin hemen gitmen lazım bizde taşınıcaz zaten ve bizde isim değiştiriceğiz merak etme" dedi artık dayanamayarak "ben sizin istediğinizi yapmıyorum bana gerçek ailemin yerini söyleyin yoksa sizi gider polise şikayet ederim öz annem babam bile değilsiniz ve hiç bir şeye karışamazsınız en yakın zamanda hatta şimdi polisi arıyorum" dedim ve hemen koşmaya başladım asmuina peşimden koşmaya başladı kalbim neredeyse çıkacak gibi oldu çok korktum aklıma ilk gelen şey çantamı ve telefonumu alarak camdan atlamaktı hemen odama çıktım asmuina arkamdan bağırıyordu kapıyı kilitlemişler zaten ben atlayacaktım çünkü evimiz iki katlıydı ve yüksek de değildi çantamı ve telefonumu alarak penceremi açtım tam çıkıyorken odaya asmuina geldi ve tam yanıma geliyorken atladım meğerse asmuina benim peşimden gelirken darkht amcam sandığım kişiyi aramış ve oda hemen arabaya binerek bize doğru geliyormuş ama ben bunu bilmiyordum atladıkdan sonra hemen koşuşturma ya başladım bilmediğim sokaklara bilmediğim mahallelere girdim kaybolmuştum ama hala koşuyordum evden uzaklaştığımı fark edince hemen bir yere oturdum ve aradaşım veronikayı aradım acil olarak buluşmamız gerektiğini söyledim telaşlı bir şekilde tamam bizim eve gel dedi o bize gelmişti ama ben onların evine hiç gitmemiştim adresi sordum söyledi ve tamam diyerek kapattım telefonu sonra hemen yola çıkmaya başladım yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm sonunda buldum hızlı bir şekilde zile bastım kapıyı Veronika açtı gözlerimi dolu ve ellerimi titrerken gördü ve oda korkmaya başladı beni hemen içeri aldı onun odasına geçtik yatağa oturdum ve bana korkak bir sesle sordu.

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ sᴏɴᴜ.

𝙉𝙖𝙨ı𝙡𝙨ı𝙣ı𝙯𝙯? 𝘽𝙚𝙣 𝙨𝙪𝙖𝙣𝙡ı𝙠 𝙞𝙮𝙞𝙮𝙞𝙢 𝙎𝙖𝙣ı𝙧ı𝙢 𝙙𝙖𝙝𝙖𝙙𝙖 𝙢𝙚𝙧𝙖𝙠 𝙚𝙩𝙢𝙚𝙮𝙚 𝙗𝙖𝙨𝙡𝙖𝙙ı𝙣ı𝙯 𝙩𝙖𝙝𝙢𝙞𝙣 𝙚𝙙𝙚𝙗𝙞𝙡𝙞𝙮𝙤𝙧𝙪𝙢, 𝙗𝙚𝙣 𝙗𝙪 𝙠𝙞𝙩𝙖𝙥 𝙞𝙘ı𝙣 𝙘𝙤𝙠 𝙪𝙜𝙧𝙖𝙨ı𝙮𝙤𝙧𝙪𝙢 𝙪𝙢𝙖𝙧ı'𝙢 𝙗𝙚𝙜𝙚𝙣𝙞𝙧𝙨𝙞𝙣𝙞𝙯. 𝙃𝙚𝙧 𝙖𝙠𝙨𝙖𝙢 𝙮𝙚𝙣𝙞 𝙗𝙤𝙡𝙪𝙢 𝙖𝙩𝙢𝙖𝙮𝙖 𝙘𝙖𝙡𝙞𝙨𝙖𝙘𝙖𝙜𝙞𝙢 𝙚𝙜𝙚𝙧 𝙤𝙠𝙪𝙧𝙨𝙖𝙣ı𝙯 𝙫𝙚 𝙮𝙤𝙧𝙪𝙢 𝙮𝙖𝙥𝙖𝙧𝙨𝙖𝙣ı𝙯 𝙘𝙤𝙠 𝙨𝙚𝙫𝙞𝙣𝙞𝙧𝙞𝙢

𝘽𝙞𝙧 𝙨𝙤𝙣𝙧𝙖𝙠𝙞 𝙗𝙤𝙡𝙪𝙢𝙙𝙚 𝙜𝙤𝙧𝙪𝙨𝙢𝙚𝙠 𝙪𝙯𝙚𝙧𝙚 𝙝𝙤𝙨𝙘𝙖𝙠𝙖𝙡ı𝙣.