ɪ̇ʏɪ ᴏᴋᴜᴍᴀʟᴀʀ.

Saat 09:34 civarlarında telefonumun son sesi ile bir anda çalmasına uyandım telefonumu elime aldım ve arayan kişi asmuinaydı sinirlendim ve tabikide açmadım neden açayım ki? Sonra benim telefonumun sesine veronika da uyandı.

"Üff sabah sabah kim o salak kişi" dedi uykulu bir ses tonu ile.

"Tabikide asmuina salağı başka kim olabilirki, neyse sabah sabah ağızımı bozmak istemem" dedim atarlı bir şekilde. Bizim sesimize arda da uyanmış'tı ve yanımıza geldi.

"Ya siz manyak mısınız sabahın bu saatinde car car konuşuyorsunuz."

"Nasıl uyandırmamızı istersin şey mi diyelim *ya kral hazretleri müsadenizle sizi kaldırabilir miyiz* dememizi beklemiyorsun heralde bende bu şekilde uyandım ne yapalım yani." dedi veronika, içimden "aha bunlar yine başladı" diye geçiriyordum ve az çok ne olacağını bildiğimden sırıtmaya başladım.

"Ay ne abartıyorsun alt tarafı bir şey dedik Allah Allahh" dedi arda.

"Tamam tamam ben abartıyorum sen haklısın aynenn" diye cevap verdi veronika.

"Ammada uzatdınız be yeter arada kaynayan ben olucam şimdi" diye çıkıştım. İkiside onayladı, ve ardından arda:

"Hımm o zaman ben ekmek almaya gidiyorum sizde bi zahmet sofrayo kurarsınız beaa" dedi. Ben bişey demedim ama veronika konuşmayı tercih etti, zaten o hep konuşurdu, ben susardım.

"Bak sen yine bize abilik mi taslıyorsun bir de kahvaltı istiyor"

"Evet abilik taslıyorum varmı diyeceğin? Ayrıca sen bana niye sataşıyorsun çok mu hoşuna gidiyor" dedi arda. Ardından ise Veronika tabikide susmayarak hemen cevap verdi.

"Evet hoşuma gidiyor"

"İyi o zaman ben de seninle uğraşıcam bu da hoşuna gider mi"

"Evet gider" dedi veronika gülüyordu ama bir yandan da göz devirmeye çalışıyordu kendimi gülmemek için zor tuttum her ne kadar yakıştıklarını düşünsem de yinede dışarı yansıtmadım.

"Bence uzatmayalım arda sen hadi ekmek almaya git kahvaltı işi bizde" dedim kendimden emin bir şekilde. Sanki "natasha sen manyak mısın" der şeklinde göz devirdi bir şey demedim arda hazırlanarak evden çıktı biz de mutfağa gittik Veronika'yı küçüklüğümden beri tanırım yemek yapmayı veya kahvaltı hazırlamayı pek bilmez ve bir o kadar da sakardır kendisi, ben annem bak hala annem diyorum yani asmuina bana bir çoğu şeyi öğretmişti yumurta pişirdim pişi yaptım ve biraz da domates salatalık felan doğradım veronikanın ise tek yaptığı şey boş boş beni izlemek ha arada bir sofraya çatal kaşık koyuyordu sonra bir ara kapı çaldı ve veronika baktı gelen ardaydı ekmeği bırakmak için mutfağa girdi ve ben tam o arada patates kızartıyordum arda: "oo ne güzel şeyler yapmışsın natasha çok güzel görünüyorlar eline sağlık" dedi tebessüm ederek "teşekkür ederim" dedim. Ve bizim veronika her zaman ki gibi kıskanarak:

"Ne alaka hepsini ben yaptım natasha çok bir şey yapmadı ki sadece bardak filan koydu sofraya ben kapı çaldığı için patatesler yanmasın diye ona bakmasını söyledim" dedi trip atarak yine gülesim geliyordu ama gülemedim içimde tuttum "tabi efendim" dedim içimden. Arda ise: "ne fark eder ki ha sen ha o yapmış sonuçta yemek güzel mi güzel ayrıca sen niye kıskandın ki şimdi" dedi, oda gülmemek için zor tutuyordu kendini. "Ne ilgisi var şimdi kıskanmadım bi kere" dedi yine trip atarak. Arda ise yanlışlıkla "yaw he he- şey yani peki madem öyle olsun" dedi ardanın mükemmel "U" dönüşü ile bu sefer kendimi tutamadım ve bir anda patladım ikiside sadece benim gözlerimin içine bakıyorlardı sonradan konu değişsin diye.

"Ya neyse siz içeri geçin ben şu patatesleri bir tabağa alıp geliyorum" dedim bu sefer benim halime onlar güldü ve ikiside tamam diyerek mutfaktan çıktı bende patatesleri tabağa koydum ve bende içeri geçtim oturdum biraz yedikten sonra telefonum çalmaya başladı daha henüz kim olduğuna bakmamıştım veronika "yine mi o lanet olası kadın" diye çıkıştı arda ise meraklı bir şekilde sordu:

"O lanet olası olan kişi de kim miş?"

"Kim olabilir sence, tabiki de asmuina"

"Of o kadın hala sizin peşinizi bırakmadı mı yeter"

"Evet malesef" dedi veronika

Telefonumu aldım ve tekrar oturdum bu arayan kişi beni biraz da olsa şoka uğratmıştı

"Yabancı bir numara, kim olabilir ki?" dedim tereddütle.

"Ver bana ben açarım" dedi arda ve telefonu ona doğru uzattım. Telefonu açtı ve bir ses yankılandı "sizi bulacağım."

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ sᴏɴᴜ.