ɪ̇ʏɪ ᴏᴋᴜᴍᴀʟᴀʀ.

Arda: "Hey sen de kimsin cevap ver bana ne istiyorsun bizden" desede telefondaki kişi cevap vermedi sustu, sustu, ve yüzümüze kapattı arda daha önceden numaramı değiştirmemi benden istemişti ama ben ne yazık ki unutmuştum ve numaram aynıydı

"O da kim ne istiyor bizden" dedi Veronika merakla.

"Sizi bulacağım diye bir ses geldi, erkek sesi bilmiyorum kim olduğunu" dedi arda.

"Off kesin darkht aramıştır ne yapacağız şimdi"

"Yapacak bir şey yok ama sen ilk öncelikle l numaranı değiştirsen iyi olur hatta ben de değiştireyim çünkü asmuina'nın numarası bende de var" dedi Veronika.

"Aynen ikinizde değiştirin ben de numaraları yok ama yinede ben de değiştirsem fena olmaz" diye yanıtladı arda.

"Neyse ya moralimi bozmak istemiyorum bugün mutlu olmaya çalışalım lütfen" dedim.

"Natasha haklı aslında" dedi Veronika bana bakarak.

Arda: "Tamam o zaman biz kahvaltıya devam edelim birazdan ne istiyorsanız onu yaparız"

Ben: "şey günümüzü güzel geçirelim dedim ama bu haldeyken dışarı çıkmamızı düşünmüyorsunuz değil mi?"

Veronika: "aslında neden olmasın ki?"

Arda: "saçmalama sizin dışarı çıkmamanız lazım ya sizi bulurlarsa?"

Ben: "arda haklı evde vakit geçirmeye çalışalım en iyisi"

Veronika: "peki madem siz ne derseniz o olsun"

Kahvaltımızı ettikten sonra Veronika ile ben sofrayı toplamaya başladık ama bir anda arda da yardım etmeye başlamıştı şaşırdık çünkü erkeler genelde yer kalkardı ama arda iyi ve yardım sever birisiydi bu davranışlarından da belli oluyordu ve ben ardayı kardeşim gibi görüyordum, ve seviyordum ama Veronika için aynı şeyi söyleyemem, Veronika ile ben mutfağa geçtik arda ise içeriye girdi ve Veronika:

"Ya ne kadar da iyi birisi demii"

"Aşıksın demi ona" dedim. Zaten biliyordum ama kendisi itiraf etsin istiyordum.

"Ya hayır, yani evet ama aşık değilim sadece bilmiyorum çok iyi birisi seviyorum yani kısmetse"

"Evleneceksiniz" dedim o lafını bitirmeden.

"Yani o ister mi bilmiyorum ve şuanlık yaşım küçük beni biliyorsun zaten sevgililik sevmiyorum o yüzden eğer o da isterse yaşım geldiğinde evlenmeyi düşünebilirim" dedi, o mutluydu bir sevdiği vardı ve ben de mutluydum kardeşim böyle mutlu gördüğüm için ve ikimizde umutluyduk çünkü arda da umut veriyordu.

"Ne yapıyorsunuz siz" diye girdi mutfağa arda ikimizde korktuk çünkü konuştuklarımızı duymuş olabilirdi.

"Sen bizi mi dinliyorsun, söyle ne duydun" dedi hemen Veronika kalbinin daha hızlı attığına emindim.

"Kapı dinlemiyordum ve özel konuştuğunuzu bilmiyordum sadece senin düşünebilirim felan dediğini duydum özür dilerim ne yapıyorsunuz diye bakmaya gelmiştim." dedi yüzünde sanki pişmanlık ifadesi vardı.

"Şey özeldi ama asıl ben özel dilerim sanırım kaba davrandım sadece bu benim için önemli bir şeydi onun için korktum biraz" dedi Veronika ve o da pişman gibi gözüküyordu ikiside birbirinden özür diledi ve ben sadece onları boş boş seyrediyordum. Aslına bakarsanız birbirine çok uyumluydular arda kumral, gözleri ela, 1.70 civarlarında tatlı birisiydi. Veronika ise kumral, gözleri yeşil, boyu ise 1.65 civarlarıydı. Ben ise sarışın, gözleri kahverengi 1.62 boylarında bir kızdım işte, Veronika ile benim aramda 4 ay var ve ben ondan büyük olmama rağmen o benden daha uzun. Arda ise ikimizden de bir yaş büyük yani o da 17 yaşındaydı.

Ben: "ee neyse artık içeri geçelim biz en iyisi" dedim konuyu değiştirmek istiyordum.

İkiside aynı anda kafa sallayarak onayladılar beni.

İçeri geçtik tabikide oturup sohbet etmek yerine herkes bir şeyle meşguldu, ben kitap okumayı çok severim hemen bir kitap alarak oturdum Veronika, resim yapmaya bayılır o da hemen çantasından malzemelerini çıkardı. Şimdi siz bunları nasıl koydunuz diye soracaksınız şöyle diyeyim biz çok acil bir şey olabilir diye her zaman çantamızda her şeyi bulundururuz. Bu yüzden zaten her yere çantasız gitmiyoruz. Arda'ya gelecek olursak o her şeyi sever bir bağımlılığı yoktur ama spor ile ilgilenir futbol da sever ama genelde basketbol ile ilgilenir.

Arda: "ya ben bir top alayım geleyim de topla oynayalım"

Ben: "fena fikir değil aslında bana uyar."

Arda: " peki ya sen Veronika ne dersin?" dedi Veronika ya bakarak ama cevap gelmedi tekrar sordu yine cevap yoktu yanına doğru gittim saçının bir tutamını kulağının arkasına attım ve tahmin ettiğim gibi müzik dinliyordu ve o yüzden bizi duymuyordu. Kulaklığının bir tanesini alarak kulağıma doğru götürdüm, ve taktım ve biraz dinledim "halden anlamaz" şarkısının şu sözleri kulağımda yankılanıyordu.

𝑨𝒔𝒌ı𝒎 𝒌𝒂𝒑 𝒌𝒂𝒓𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒃𝒖𝒍𝒖𝒕

𝑺𝒆𝒗𝒊𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎 𝒉𝒆𝒑 𝒃𝒊𝒓 𝒖𝒎𝒖𝒕

𝑶𝒍𝒎𝒖𝒔𝒆 𝒏𝒆 𝒄𝒂𝒓𝒆

𝑬𝒚 𝒈𝒐𝒏𝒍𝒖𝒎 𝒔𝒆𝒏 𝒅𝒆 𝒖𝒏𝒖𝒕.

Bir anda sırıtmaya başladım çünkü Veronikanın bu tarz şarkıları normal zaman da dinlemeyeceğini ben de biliyordum o da. Arda bize baktı bir cevap bekliyordu.

"Ya şey halden anlamaz diye bir Şarkı vardı da onu dinliyor Veronika" dedim ona doğru bakarak.

"Ha anladım" dedi ama anlamamış gibi gözüküyordu.

"Sen de dinlemek ister misin?" dedi Veronika benim elimde ki kulaklığı çekip arda ya doğru uzatarak.

"Ee şey olur aslında" dedi arda. Tahmin etmiştim zaten isteyeceğini. Kulaklığı aldı ve taktı.

"Aa ben bunu biliyorum çok güzel bir şarkı en sevdiğim şarkılardan" dedi ama hiç inandırıcı değildi çünkü arda bana hiç bu şarkıdan bahsetmemişti ama ben durumu anladım ona doğru bakarak kikirdemeye başladım ve "sus" dermişcesine kaşını kaldırdı daha da gülesim gelmişti.

"Haa öyle mi ben de çok severim bu şarkıyı" diye yanıtladı ardayı Veronika.

"E güzelmiş o zamann" dedi arda da.

Böyle baya bir konuştuktan sonra arda topu alıp geldi baya bir süre oynadık şöyle böyle derken akşam oldu o günümüz çok güzel geçmişti ama sadece o günümüz çünkü her an bulunabilirdik ama yinede umutluyduk gece olduktan sonra hepimiz yatağa yattık belkide yarının bizi ne beklediğinden habersiz.

ʙᴏ̈ʟᴜ̈ᴍ sᴏɴᴜ.

merabaa nasılsınız?. Bayadır yeni bölümü atmadığımın ben de farkındayım kusura bakmayın. Derslerim yoğunlaştığından üstüne ev işleri derken bir türlü yeni bölümü yazamadım. Ve konuyu biraz geliştirmek istediğim için çok çabuk yazamıyorum. Söyleyeceklerim bu kadardı. Eğer beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum bir sonraki bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.