Çilekli çikolata:
Çilekli çikolatammmm.
Nasılsın? Okuldan çıkarken yüzünden düşen bin parçaydı. (21:30)

Barın:
Ailevi bir mesele çilekli çikolata.
Okulda son ders öğrendiğim bir şey. (22:04)

Çilekli çikolata:
Sen söylemesen bile benim bulabileceğimi biliyorsundur umarım.

Barın:
Ah bilmez olur muyum hiç.
Benim hakkımda ne biliyorsun mesela??
En çokta bunu merak ediyorum.

Çilekli çikolata:
Korkup beni engellemezsen söylerim.
Söz ver engellemeyeceksin.

Barın:
Tamam söz engellemiycem.

Çilekli çikolata:
Başlıyorum.

Sen daha ilkokula başlamadan önce ailenle beraber bir kaza geçirdin. Hatta kız kardeşin o kazada ölmüştü. İlkokulda çok fazla kızlarla takılmazdın ama ortaokula geçtiğinde her şey değişti. Fakat sen her çıktığın kızı üzer kalbini kırardın. Liseye geçtiğinde ilk çıktığın kızı çok sevdiğini sanmıştın fakat bir bilinmeyen sana gerçekleri, kızlara nasıl davrandığını fark etmeni sağladı ve o günden sonra kalbi yumuş yumuş biri oldun.

Annen Cüda teyze sana düşkün bir kadındı fakat kazadan sonra daha da düşkün oldu. Her yaptığından haberin vardı. Tabii yine bu bilinmeyen şahıs senin yaptıklarını tek tek annene anlattı ve annenle yaşadığın ilk büyük kavga bu oldu.

Baban Semih amca o da aynı Cüda teyze gibiydi. Aralarında hiçbir fark yoktu. Sadece şirket toplantıları il dışında olduğu için giderdi. Bazen 2 hafta olsa bile gelemezdi.

Başka duymak istediğin bir şey var mı?

Barın:
Gerek yok.
Bu kadarı yeter.

Çilekli çikolata:
Ne yani bana kızdın mı?
Sen istedin ben anlattım.
Tabii şimdi senin gözünde manyak bir takıntılı olarak göründüğüm için... (23:00)

Görüldü...

Çilekli çikolata:
Şimdi de kaçmak için engelledin mi beni? (23:09) (iletilemedi)
Hani engellemeyecektin. (23:10) (iletilemedi)

Eveeeeeet hüzünlü bir son oldu. Engel kalkar mı ki?