Barın'dan,

İki hafta önce bana anonim olarak yazan biri vardı. Hala var fakat engellenmiş durumdayım. Neden yani hani engellemeyeceğine söz vermişti. Her ne kadar yazsam da olmadı. Okul yolunda giderken dün akşam gördüğüm kızı gördüm. Yanına giderek;

"Günaydın." Dediğimde hafiften bir sıçramıştı.

"Günaydın Barın."

"Eee napıyorsun?"

"Ne yapıyor gibi görünüyorum acaba? Yolda yürüyorum."

"Ona bakılırsa bende yürüyorum."

"Ha-ha-ha çok komiksin." O sıra da karşıdan Batu ile Efe geliyordu. İnşallah olayı yanlış anlamazlardı. Batu;

"Ooo yenge mi buldun bize Barın."

"Oğlum saçmalama, dün tanıştığım bir kızla ne diye çıkıyım. Hele bir ay ne olsun bi'"

"Haa bir ay geçsin hemen." O sıra da Rüya araya girdi.

"Lütfen salak salak olan cümlelerini kendine sakla yoksa sonu çok kötü olur." Baya merak etmiştim. Merakıma yenik düşüp;

"Eee mesela ne yaparsın?"

"Şuan da kendimi açıklama yapmak zorunda gibi hissediyorum." İç çekip öyle devam etti.

"Babadan kalma bir meslek. Dövüş sanatçılığı. Şimdi diyeceksiniz bu cılız halinle nasıl böyle şeylere katılıyorsun. Orası anlatılmaz yaşanır derecesinden. Hatta o kadar düşmanımız var ki sırf onlara azıcık dövsek diğer tarafı ziyaret edip geliyorlar. Yani ağanı denk al kardeşim."

"Peki okulda falan var mı bu düşman dediğin kişilerden."

"Ohoooo çok fazla var. Ama hepsi bitti geriye bir kişi kaldı. O da bugün bitecek Allah'ın izniyle."

"Neden bu işe kendini verdin? Yani neden istedin?"

"Bilmem. Babam bu işe çok yatkındı hastalığı çıktıktan sonra bunu birisin devretmesi gerekiyordu fakat ailede kimse istemiyordu. Bir gün babamla konuştum. Dedim ben yaparım. Başta kabul etmez gibi falan oldu. Sonra baktım beni çalıştırmaya gönüllü. Şimdi o işin başında ben varım. Böyle işte. O yüzden arkadaşına 'ayağını denk al' dedim. Arkadaşlarım dışında biri bana böyle yaparsa direk dalarım. Ama nasıl olduysa dalamadım. Ki kimse görmek istemez yaptıklarımı."

O sıra da okula gelmiştik bile. Bu kız gerçekten farklıydı. Belki de ilgimi çekmesinin nedeni farklı olmasıdır.

"Görüşürüz arkadaşlar."

"Görüşürüz. Ha bu arada teneffüslerde kantinde falan hep beraber takılalım mı?"

"Peki, tamam. Şimdi gitmeliyim. Görüşürüz."

Sabahtan beri hiç konuşmayan Efe ilk kez konuştu.

"Hayırdır oğlum. Sesin soluğun çıkmıyor."

"Oğlum, kızın kankalarını gördüm birisine fena halde vuruldum."

"Peki bunun gerçekten 'gerçek aşkın' olduğuna emin misin?"

"Bilmiyorum ama..." Bana dönüp;

"Kardeşim iyi o teklifte bulundun."

"Bulundum da o kabul etmeseydi ya o zaman ne olacaktı salak."

"Bir kere de kırmayın beni. Uf." Batu;

"Çocuk gibi mızmızlanıp durma. Hadi Instagram da fotoğraf paylaşalım."

Allah'ım sen bana sabır ver.

İyi günler deyip gidiiyorum. Baaayyyyys :")