Rüya'dan,

Son 1 haftadır Barın'ın beni tanımamasına rağmen durduk yere trip atması sinirimi bozuyordu. Sen kim oluyorsun da bana trip atıyorsun. Sinirlerime hakim olup Melis ve Açelya'ya döndüm.

"Offff trip attı bu gene." Açelya;

"Bebeğim ne dedin de trip attı."

"Ne olacak benim hakkımda ne biliyorsun dedi ben de bildiklerimi anlattım yani kendimi ifade edebilmek için sonra bu kadar yeter deyip engelledi beni. ENGELLEDİ! BENİ BENİ!"

"Tamam bağırma."

"Ben engelini nasıl kaldırabilirim?" Melis;

"Geçen gün götürdüğün çilekli çikolatalardan götür ve güzel bir yazı yaz ve kapısını çalıp ortadan kaybol. Mesaj atamayacaksın çünkü."

"Galiba öyle yapacağım. Yine engel kaldırmaz ise yeni hat alıp oradan yazacağım sanırım."

"İyi gitte gel. Senem teyzeyi bir şekilde hallederiz biz."

"Ya ama ben sizi yerim. Neyse ben gidiyorum. Hadi bay."

Anneme belli etmeden spor ayakkabılarımı giyinip dışarı çıktım. Başım önde eğik giderken burnuma çok tanıdık bir koku geliyordu. Kafamı kaldırıp baktığım da Barın'ın da kafeye geldiğini gördüm. Kapıdan içeri peş peşe girdik. O otururken bende Alya ablanın yanına gidip çilekli çikolatalardan getirmesini istedim.

O siparişi hazırlarken göz ucuyla Barın'a baktım. Telefondan birisiyle konuştuğu belliydi. Tam o sıra da içeri bir kız girdi. Gözleriyle birisini arıyordu. Gözleri Barın'da durunca yüzünde öyle bir gülümseme olmuştu ki bir an sevgililer sanmıştım. Çünkü ailesinde böyle bir kız yoktu. Akrabası olamazdı. Yanına geçip sipariş verdi.

Konuşmalarında duyduğum 'aşkım, sevgilim, hayatım vb' kelimelerle kalbimin sıkışması bir oldu.

Sevgilisi vardı da neden benimle konuşuyordu. En başından engelleseydi ya. İlk konuşmada direkt engeli basıp çekip gitseydi ya. Alya ablanın sesiyle girdiğim transtan çıkmıştım. Ama sanırım biraz fazla tepki vermiştim.

"Rüya kızım, siparişin hazır."

"Ay!" Biraz fazla mı bağırmıştı bana mı öyle geliyordu. Çünkü burada oturan herkes bana bakıyordu.

"Alya ablacığım azıcık bağırmasan mı? Az daha kalbime iniyordu. Hem tüm kafe buraya bakıyorda."

"Kuzum bilmiyor musun beni? Allah Allah. Ben böyle konuşuyorum ya."

"Önceden fark edememişim demek ki ablacığım. Neyse ben gideyim artık. Siparişimi de aldım."

"Tamam kuzum." Kapıya ulaştığım da yine bağırmıştı.

"Rüya kızım Melis ve Açelya'ya da selam söyle. Hatta bu akşam kafeye gelebilirseniz gelin."

"Tamam abla." Diyip eve doğru yola çıktım.

Eve ulaştığım da anneme yine belli etmeden odama ulaştım. Kızlar oturmuş bir şeyler izliyorlardı.

"Ben geldim."

"Hoşgeldin. Eee vermemişsin."

"Veremedim."

"Neden? Kızım sen her türlü gider verirsin. Kesin başka bir şey var demi?" Dolmuş gözlerle Melis'e baktım.

"Sevgilisi varmış." Diyip hüngür hüngür ağlamaya başladım.

"Tamam kuzum. Ayırırız yeter ki sen ağlama." Bir yandan gözlerimi silip bir yandan da kızlarla konuşuyordum.

"Ha bu arada Alya abla bizi bu akşam kafeye çağırıyor." Açelya;

"Neden?"

"Bilmiyorum ki."

"O zaman hazırlanma vakti!"

Bu kızları bu yüzden seviyorum. Her şeye olumlu bakıyorlar ve yüzümüzü hep güldürüyorlar.

Aradan geçen iki saatin ardından hazırlanmıştık. Ben yeşil çiçek desenli v yaka dizlerimin 5 parmak yukarısında biten bir elbise giymiştim. Ayakkabı olarak da mor converse giymiştim.

Melis ise kot pantolon ve ince askılı bir büstiyer giymişti.

Açelya ise turuncu bir büstiyer ve kot pantolon giymişti. Melis ile pişti gibi olmuşlardı ve çok komikti.

Hazırlanıp aşağı annemin yanına geçtik.

"Anneciğim Alya abla bizi kafesine çağırdı da gidebiliriz değil mi?"

"Niye çağırdı ki?"

"Bilmiyorum. Az önce aradı acil gelmeniz lazım dedi."

"Hmm... Tamam gidin ama dikkat edin anneciğim."

"Tamam, ederiz. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Hızla evden çıkıp Alya ablanın kafesine gittik. Gittiğimizde içeride büyük kalabalık vardı. Şimdi anlamıştık bizi neden çağırdığını.

"Kızlar sakýn Alya abla bize garsonluk yaptırmasın bugün."

"Galiba öyle görünüyor Melis."

"Kapıda duracağımıza içeri girip yardım etsek? Nasıl fikir?"

"Öf tamam. Hadi girelim. Bak seninki de burdaymış."

"Hani?"

"Bak şu köşede oturuyor?"

"Allah Allah tek bu sefer ve yüzü asılmış. Ne oldu ki şimdi?"

"Rüya kuzum hoşgeldiniz. Kalabalığı görüyorsunuz. Hadi hemen iş başına." O zaman anladık ki fena batmıştık.

3 saat sonra,

O kadar yorulmuştum ki ayaklarıma ağrılar girmişti. Herkes gitmeye başlıyordu sadece tek tük kişiler vardı. Oturduğum yerden Barın'ı da görebiliyordum. İşim gücüm o oldu resmen.

"Kızlar, eve nasıl gidicez? Benim halim kalmadı." Dedim gülerek. Kızlarda ben gibi yakınmaya başlamışlardı.

O sıra da Barın yanımıza geldi.

"Kızlar az önce konuştuklarınıza kulak misafiri oldum da isterseniz sizi eve ben bırakabilirim." Melis atlayarak;

"Ooo çok iyi olur en-tanımadığım biri." Az kalsın ele veriyordu. Son anda yırttı. Barın bize dönüp;

"Eee siz kızlar geliyor musunuz?" Normalde hayır derdim çünkü utançtan bayılabilirdim ama annem gelince aklıma hemen kabul ettim.

"Olur."

"Kızlar kabul ettiyse bende gelirim." Deyip hepimiz arabaya bindik.

Önde ben arkada Melis ve Açelya vardı. Önce onları bırakıp sonra benim evime doğru yol almıştık. Aynı zaman da biraz sohbet etmiştik.

"O kadar konuştuk ama hiç tanışmadık."

"Aynen. Öyle oldu. İstersen önce kendini tanıt sonra ben tanıtım kendimi." Oysa bilmiyordu ki onu nasıl tanıdığımı.

"Barın Çiçek. 18 yaşındayım. Ankara Özel Koleji'nde 12. sınıfım. Bu kadarı yeterli bence."

"Peki. Rüya Kaya. 17 yaşındayım. Ankara Özel Koleji'nde 11. sınıfım."

O sıra da evime gelmiştik bile.

"Şu sağdan ikinci ev... Hah burası." Ona dönüp;

"Çok teşekkür ederim. Bu arada tanıştığıma memnun oldum Barın."

"Bende... Rüya. Okulda görüşürüz o zaman."

"Görüşürüz."

Kapıyı açıp içeri girdiğimde o da girmişti. Kalbim ağzımda atıyordu resmen. Eve geldiğimde annemler uyumuştu. Sessiz adımlarla odama çıkıp banyoya girdim ve yarın olacakları düşünerek uyudum.

Aslında daha farklı fikirlerim vardı ama yapmadım. Şskgpepwlsm. Neyse kendinize çok çok iyi bakın. Öpüyorum hepinizi🧡😘