Önceki bölümü yayınladıktan 5 gün sonra finali yazmaya başlayabildiiim…

“Benimle çıkar mısın Beren?”

“Lahanalı turşu yiyeceğine söz verirsen evet.”

“Kabul etmen lazım- dur bir dakika ne? Kabul mu ettin?”

“Lahanalı turşu karşılığında yalnız hatırlatırım.”

“ALLAH!” Deyip beni alıp döndürmesi bir oldu."

“Yavaş Edis düşüreceksin. Geceyi hastanede geçirmek istemeyiz değil mi?”

“Aman aman güzelim bir yerine bir şey olmasın yoksa abin icabıma çok güzel bakar. Abinle sabah konuştuğun kız nasıllar?”

“Bilmiyorum. Abimi böyle heyecanlı gözlerinin içi gülerken hiç görmemiştim. Belli ki yenge adayım ona iyi gelmiş. Yani odasına dalmadığıma kızmaması ki kızamazdı ama neyse dün seninle sarılırken görmesi ama sen gidene kadar bir şey demeyip kapıyı kapattıktan sonra annem görmesin dikkat edin demesi falan tuhaf geliyor kulağa. Kızla tanışmak isterim doğrusu ama abimin bunu şuan yapacağını da sanmıyorum.”

“Böyle gelişmeler gösterdiğine göre baya dişli ve sözü geçen biri demek balım. Sana bu konuyu en yakın zamanda açacağına eminim güzelim.”

“Tez zamanda olsun lütfen. Çok merak ediyorum. Aslında bulurum ama kendisinin söylemesi daha doğru.”

“Evet bir tanem biraz bekle dediğim gibi kendi gelip konuyu zaten sana açacaktır. Neyse akşam oldu daha da üşümeden eve gidelim.”

“Tamam canım.”

Bisikletlere binip yarım saat sonra evimin önüne gelmiştik. Edis bana dönüp;

“Hala inanamıyorum sevgili olduğumuza.”

“Neden ki?”

“Bilmiyorum. Rüyaysa eğer kimse uyandırmasın bu rüyadan beni ne olur.”

“Ya Edis ne rüyası.”

“Bilmi-“ Lafını kesen şey benim onun yanağından öpmem olmuştu. Biliyorum hepiniz başka bir yer düşündünüz ama düşündüğünüz yer değildi. Öptüğüm gibi al olmuş yanaklarımla binadan içeri girdim. Binanın kapısını kapattığım gibi camından dışarı baktım. Edis hala oradaydı. Bir eli ise öptüğüm yanağında durmuş şaşkın bir şekilde kapıya bakıyordu. Ama böyle çok tatlıydı. Daha fazla kapıda beklemeyip hemen evimin olduğu kata çıktım. Kapıda gördüğüm ayakkabı yığınıyla akrabaların geldiğini düşünmüştüm. Kapı ziline bastım kapıyı annemin açması umuduyla. Ama açan abimdi.

“Heh iyi ki geldin Beren.”

“Ne oldu abi. Gelenler kim?”

“İçeri girdiğinde görürsün.”

“Şifreli konuşmasan ölür müsün? Kim var diyorum girince görürsün diyorsun ya.”

“Hıyar susta geç artık başım belada zaten.”

“Abi korkmaya başladım ne oldu?”

“Of geç içeri odana koşa koşa git. Seni görmesinler.” Ayakkabılarımı çıkarıp elimdeki sepeti ayakkabılığın üzerine bırakıp direkt olarak odama geçtim. Peşimden abimden gelip odamın kapısını kilitledi.

“Ya abi ne oluyor anlatacak mısın artık?”

“Beril geldi bugün buraya. Annemle tanışmak için. Akşama da kal Berenle tanışırsınız dedim. Kabul etti. Buraya kadar sorun yok. Neyse sen biraz erken gelseydin yine olmazdı sanırım ama geç artık. Abisi takip etmiş bunu nereye gidip kiminle buluşacak diye bizim evden de uzun süre çıkmayınca aklına çok farklı şeyler gelmiş. Evi bastı. Az önce de ailesi geldi yüzük taktık. Ama abisi seni görmesin şimdi olay farklı yerlere ne gider vallahi kaldıramam abiciğim.”

“NE! YÜZÜK MÜ TAKTINIZ!”

“Tek takıldığın şey o mu gerçekten Beren?”

“Takılacak çok detay var ama dur bir dakika abisi mi var? Yani ne yapayım abi kızı kaçırmadın etmedin işi gücü yok takas mı isteyecek gözünü seveyim.”

“Belli mi olur bunların işi.”

“Madem böyle bir imkan vardı kızla niye işi ilerlettin ya benim sevgilim olmasına rağmen bir şeyler için zorlarlarsa ne yapacağız.”

“Edis’e haber ver kapıda beklesin her türlü ihtimale karşı hatta dairenin önünde beklesin kapı hafif açık kalsa bir şey olmaz o da seni götürür. Gözleriyle gördükleri için bir şey isteyeceklerini sanmam.”

“Of abi of nasıl işlere bulaştın sen ya?” Annem aşağıdan seslenmeye başlamıştı.

“MURAT!”

“Hah annemde çağırıyor bitti işim galiba.”

“BEREN!”

“Beni niye çağırıyor abi?”

“Şimdi ben gidiyorum sende o sıra Edis’i ara haber ver böyle böyle diye kapıyı açık bırakıyorum ben şimdi sende konuştuktan sonra inersin aşağı.”

“Umarım plan iyi işler abi işlemezse biter işimiz.”

“Edis’e güveniyorum Beren. İkinizin gözündeki ışıltıları biliyorum. Sevgili olmak için ibraz geç kaldınız ama başından beri birbiriniz için yaratıldığınız o kadar belliydi ki. Hadi şimdi ara ve buraya gelsin hatta eve seni sahiplenecek şekilde girsin.”

“Abi.” Deyip sıkı sıkı sarıldım. “İyi ki varsın.” Dedikten sonra alnımdan öpüp salona geçti. Edis’i arayıp olanları kısa bir şekilde özet geçtikten sonra salona geçtim.

“Anne beni çağırmıştın sanırım.”

“Evet anneciğim. Geç otur şöyle.”

“Yorgunum aslında.” Misafirlere dönüp; “Eğer ayıp olmazsa gidip uyumak istiyorum.” Annem dişlerini sıkarak;

“Beren otur dedim.” Anneme göz devirip tekli koltuğa oturdum. Öyle kalabalık değillerdi ama insan yine de çekiniyordu ister istemez. Bir on dakika kendi aralarında konuştuktan sonra konu dönüp dolaşıp bana gelmişti. Tanımadığım bir kadın büyük ihtimalle yenge adayımın annesiydi. Bana dönüp;

“Eee kızım sen neler yapıyorsun?” En tilt olduğum sorulardan biri. Diğeri görüştüğün biri var mı? Ya da bizim oğlan var bak şu mühendisi falan filan. Burası Esra Erol değil ama torunlarını birilerine yapmak için ellerinden geleni yapıyorlar.

“Ne yapayım teyzeciğim lise 3’teim seneye sınavım var. Okuyup gidiyorum.”

“Heee iyi kızım iyi. Okuyun. Görüştüğün birileri var mı?” Tam o sıra da endamıyla Edis girdi içeri.

“Aşkım, bu teyze hanımlar da kim?” Deyip yanıma geldi. Elimden tutup kaldırdı.

“Ah hayatım annemle seni bekliyorduk geç kaldın?”

“Annemi bekledim o da geldi.” Anneme dönüp;

“Selma anneciğim annem mutfakta size bir şey soracakmış da sizi çağırıyordu.” Annem anlamaz gözlerle ikimize bakıyordu. Ortada dönen bir şeylerin olduğunu fark etti biraz geç olmuştu ama olsun.

“Ay tamam oğluşum gideyim de Sultan Hanım’a bakayım.” Dedikten sonra odadan çıktı. O sıra da bana soru soran teyzeye döndüm. Yanında oğlu oturuyordu. Büyük ihtimal abimle odada düşündüğümüze yakın bir şeyler olacaktı. Ama olanları gördükten işler istediği gibi gitmediğini anlamıştık yüzü sayesinde.

“Teyzeciğim az önceki sorunun cevabı sanırım buydu. Hah unutmadan Berille abim sözlendi diye sizin oğlunuzla birlikte olacağımı düşünmüş olmanız da ayrı bir trajikomedi doğrusu. Hiç düşünmezsiniz iki tarafın da gönüllerinde biri var mı yok mu diye yoksa da istiyor mu istemiyor mu diye hep kendi istediğiniz olsun istiyorsunuz ama boşuna.” Beril’e dönüp; “Size de hayırlı uğurlu olsun. Abimin görüşünde büyük değişiklik yaşattığın için. Ne kadar zaman görüştünüz bilmiyorum ama bunun sonradan ortaya çıkması bile mucize. İzninizle.” Arkamı döndüm tam gidiyordum ki adımım ayakta kaldı.

“Dört sene.”

“Efendim?”

“Dört senedir birlikteyiz. Murat senin bu zamana kadar öğrenmemene bile hala şaşkın. Hastalığını da biliyorum. Neler yaşadığını da. Hastanede kaldığın zamanlarda yanında da oldum. Ve az önce dediğin şeye sonuna kadar katılıyorum. Başından beri ailemin böyle bir düşüncesi olduğunu bilseydim daha erken davranırdım. Bunun için özür dilerim.”

“Özür dilenecek bir durumun yok ki. Teşekkür ederim. Ama artık geç oldu abim sizleri bıraksın seninle ayrı ve güzel bir ortamda tekrardan tanışmak isterim yenge.” Dedikten sonra sadece gülümseyip abimi çağırdı. Abim hepsini götürmeye gittiği zaman annem yanıma gelip neler olduğunu teker teker anlatmamızı istedi. Edisle oturduk başından sonuna kadar ne olduysa hepsini anlattık. Bu sayede kısa bir süre saklamak istediğimiz ilişkimizi de öğrenmiş oldular. Aslında daha iyi oldu. Gizli gizli buluşmaktansa ailelerimiz bilirken buluşmak daha iyi olurdu.

Her şeyi anlattıktan sonra Edisle terasa çıktık. Buradan ayı ve yıldızları rahatlıkla görebiliyorduk.

“Ne gündü ama.”

“Sorma eve gelir gelmez böyle bir şeyin olacağını düşünmezdim asla.”

“Aradın ya beni başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Annem geldi yanıma ‘ne oluyor oğlum’ diye o sinirle dediğim şey ‘gelinini başkasına vereceklermiş’ anne oldu.”

“Ne şaka de ne olursun.”

“Yooo sevgilimsin nasip olursa buradan telli duvaklı çıktığını da görürüm inşallah.

BİTTİ. EVET ŞAKA GİBİ AMA BİTTİ.

Buraya kadar destek olan herkesten teşekkür ederim. Bu ikiliyi daha uzun görmeyi bende isterdim ama artık işte olacağım ve haftada bir gün iznim var. Bu çiftime zaman ayırabileceğimi sanmıyorum. Bir önceki bölüm başında yeni kurgudan söz etmiştim. Evet vakit buldukça güzel bir şekilde yazıp paylaşacağım vakit bulduğum her an bir cümle bile yazmam benim için büyük bir şey. Veeee yeni kurgumun adından da bahsedeceğimi söylemiştim.

Bir Kahve Meselesi.

Çilekli Çikolata, Lahanalı Turşum ve Bir Kahve Meselesi. Yyiyecek ve içeceklere takmış bulunmaktayım. Oradaki karakterlerimi seveceğinize inanıyorum. Yakın zamanda Deha ve Ahenk'in uyumunu okursunuz umarım. Takip etmeyi de unutmayın ki haberdar olun. Keşke duyuru bölümü gelseydi. Daha rahat olurdu ama neyse.

Bir Kahve Meselesi'nde mutlaka görüşelim aşklarım. Elif kaçar...