@eli_4tbs
|
Çıplak ayaklarım soğuk parkelere değdikçe tüylerim diken diken oluyor içim titriyordu, kışın ortalarında olduğumuz için hava bayağı soğuktu yağmur yaprakları ıslatıyor, rüzgâr ise harekete geçiriyordu. Salonun penceresinden bir süre yağmuru ve yıldızları izledim, ay ışığı salonu aydınlatıyor gök gürültüsü ile birlikte çakan havada Ay'a yardımcı oluyordu. Yorgun bedenim L şeklindeki koltuğa uzandı, televizyon kumandasını alıp açma tuşuna bastım televizyondan firlayan ışık gözümü kamaştırsada alıştım. Saat 01.56 idi, kumanda ile kanalları gezerken bir haber kanalı dikkatimi çekti bir çeteden bahsediyorlardı. Bir grup katilin, polisin aylardır üzerinde çalıştığı kumarhane baskınını tek gecede kumarhaneyi yakarak yaptığını anlatıyordu. Bu sıralar aynı haber tam dört defa karşıma çıkmıştı ve artık çok merak etmeye başlamıştım, merak duygumu bastırmaya çalışırken aklıma gelen şey ile hınzırca sırıttım. Üstün teknoloji yeteneklerimi kullanarak bu çeteyi eğlenmek istiyordum, belkide kendime eğlence arıyordum bilmiyorum ama umarım bu işin sonu kötü bitmezdi.
Gözlerimi büyük bir yorgunlukla açmıştım saat altı buçuk yedi falandı koltukta uyuyakalmıştım. Kollarımı açarak vücudumu esnettiğimde bedenimin tutulduğunu anladım, bugün çalışmalarıma başlayacaktım ama uzun süreceğini sanmıyordum maximum iki saatimi alacak bir işti. Babam ölmeden önce normal bir vatandaşın bilemeyeceği teknolojik özellikleri öğretmişti, kesinlikle bunu bir grup katille dalga geçmem için öğretmediği kesin. Hala daha yağmur yağıyordu mutfağa doğru gidip buzdolabını açtım, hazır pizzalardan bir tane alıp cam tepsiye koyup fırına yolladım.
Odamdan leptopumu alıp salona geri geçtim ve yatağa oturdum, bilgisayarı açıp bir kaç araştırma yaptım. Dört kişilermiş cinsiyeti belli olmayan dört kişi, tabiki numaralarını böyle diz üstü normal bir bilgisayardan bulamazdım bunun için kaliteli ve dayanıklı bir bilgisayar gerekiyordu. Pizzamı yedikten sonra kütüphaneye gidecektim, yaklaşık on beş yirmi dakika sonra fırından tık sesi gelince pizzamı çıkarıp dörde böldüm ve yanına kola koyup koltuğa kuruldum.
Pizzamı yedikten sonra ise odama doğru ilerleyip dolabı açtım. Lâcivert bir sweatshirt ile siyah baggy jeans çıkarıp yatağa fırlattım, çekmeceden çorap alıp giydim ve katran karası belime gelelen saçlarımı taramaya başladım, yatağa attığım kıyafetleri giyip temel ihtiyaçlarımı alıp evden çıktım.
Yaşıtlarım arkadaşlarıyla kafe kafe gezip konserlere giderken benim uğraştığım işlere bak diyerek içimde kendime kızarken hiç bir zaman o cicili bicili zengin bir ailenin şımarık sürekli pahalı arabasıyla ceza yiyen kızlar gibi olamayacağım aklıma geldi. Kimsesiz hayatı boyunca çalışan biriyle bende arkadaş olmak istemezdim doğrusu, kafamın içindeki sesi susturan şey sensörlü kapının beni görüp açılmasıydı beyaz koridordaki ilk kapıyı açıp girdim ve büyük kütüphanede U şeklindeki masaya oturmuş montumu arkama aşmıştım. Bilgisayarı açıp araştırmalarıma başladım. 🌸
Yaklaşık altı saattir bilgisayar başındaydım maximum iki saatimi alacak dediğim iş göründüğünden daha zormuş ama başaracaktım, bir ara küçük bir kahvs molası vermiş geri bilgisayar başına oturmuştum ama tabikide yaptığım şeyi kimsenin görmesini istemediğim için birinden rica etmiştim ve o getirmişti. Son şansımı deneyerek ofladım ve arkama yaslandım, olmayacağını düşündüğüm sistem onaylanınca dudaklarımdan küçük bir çığlık fırar etti kütüphanede olduğumu hatırlayınca herkesin bana baktığını farkettim ve "Pardon kusura bakmayın heyecandan oldu" diyip önüme döndüm. Ekranda beliren telefon numarasını telefonuma kaydedip yazmak için whatsappa girdim.
Ben: Can almak Allaha masus demişlerdi inanmıştım ama yalanmış ;). (17.09)
Mesaji gönderdikten sonra bilgisayarı kapatıp montumu giydim ve kütüphaneden çıktım. Yürüme mesafesinde olan evime kısa sürede ulaşınca üzerimi değiştirip salondaki L koltuğa uzandım, bedenimle beraber ruhumda yorulmuştu yarın işe gidecektim ve aşırı üşeniyordum. Mesaj gitmişti ama hala görülmemişti o mesaj görülünce nolurdu hiç bir fikrim yoktu, her zaman cesur bir kızdım ama ne yaptığımın farkına vardığımda yolun sonunda ölüm ihtimalim vardı ve ben bundan korkmuyordum ama acı çekmekte istemiyordum. Whatsappa girip tam mesaji silip engelleyecekken çift tik oldu ve nabzım hızlanmaya başladı. |
0% |