"Sesim yükseldi

Ama sana değildi."

Tercihler ve ölenler sonuçta öldürüldüler.

Mavi olan her şey benim için yaşam demekti. Ölüm ondan uzak durmalıydı ama bu benim kontrol edemediğim tek şeydi. Gücümün yetmediği ve asla yetemeyeceği. Mavi olanı korumaya çalışırken mavi olmayanları riske atmıştım. Benim mavim onların kahverengisiydi. Onun kahverengisi benim okyanusumu huzur içinde izleme sebebimdi.

Parmaklarımı klavyeden çektiğimde attığım mesajı tekrar okuma gereği duymadım. Nefret ettiğim bir şeye evet demiştim. Hayır ben gülü soldurmamıştım gülü ayaklarımın altına alıp ezmiştim. Yaprakları çatlamış , yırtılmış , yerde kan misali izi çıkmıştı. Ama solmamıştı. Bitkisel hayat dedi kıkırdayıp ne ölü ne de yaşıyor. Tıpkı sen Ömür. Sana demiştim eğer kontrolü bana bıraksaydın bu aptallığı yapmış olamazdın. Duyguların aptallaştırdığına ne zaman inanacaksın ? Kimi kaybetmen gerekiyor Ömür Bozkurt ? Sevgilini mi kardeşini- Başımı kaldırmadan telefonu tuttuğum ve kırmak istercesine sıktığım elimin üzerine koyduğu eline baktım. Ve yavaşça başımı kaldırdım. Gözleri Arda'da dudaklarından birazdan başlatacağı operasyonun planı dökülüyordu ama ruhu benimle konuşup derdimin ne olduğunu ben anlamamışken anladığını söylüyordu. "Fyodor elçilikte şu an onun için yapacak bir şey yok. En küçük hamlemiz Türkiye ile Londra'nın hatta Fransa'nın karşı karşıya gelmesine sebep olur." Kimse kardeşlerime zarar veremezdi "Sanki yan yanaymışız gibi." diyen Arda gülüp devam et dercesine başını salladı. Ama kazanmak için ortasında kaldığım ateş çemberinde kurşunun isabet etmesi gerekiyordu. "Bizim önceliğimiz Sebastian. Ortaya çıkıp kaybolması kıyamet alameti. Eğer bir hamle yaptıysa hemen arkasından ikincisini yapar. Ne bir gün nede birkaç saat bekleme gereği duymaz. Bir şeyler çevirdiğine eminim. Bu yer Sebastian ile ilgili bana ne verecek Arda ?"Tek fark bu sefer öne geçmeme izin vermemişlerdi. "Keşke kesin bir şey söyleyebilsem Rüzgar ama bunu anca içeri girdiğimizde öğrenebiliriz." Rüzgar bundan memnun olmamıştı.

Hayret , Rüzgar önünde çukur var mı yok mu diye bakar mıydı ? çok nadirde olsa ona hak verdim. Rüzgar anlık hareket ederdi çünkü refleksleri de zihnide çok hızlıydı. Düşünmesi ve harekete geçmesi aynı zaman diliminde olurdu. Bu sebeple plan yapmazdı. Ben yanında olsam bile gerek duymazdı. Benim plan yapacağımı bildiği için direk harekete geçerdi. "Kadın adamı severse olgun davranır. Adam kadını severse çocuk olur. Kadın adamdan giderse adam olgunlaşır. Adam giderse çocuk yanını katleder...Abim senden ayrıldığında bir çocuğu katletti Alya." Bade haklı olabilir miydi ? Rüzgar gerçekten değişmiş olabilir miydi ?

İnsanlar değişir Ömür. Sen değişmediğini mi sanıyorsun ? Rüzgar senden ayrıldığında seni katletti. Senin aksine o bunun farkında. O yüzden gözlerinde asla geçmeyen bir hüzün var. Sen ne yaparsan yap geçmeyecek , geçemeyecek. Kıkırdadı ve devam etti. Yine ve yeniden acizsin. Sana acıdığım için ufak bir ip ucu vereceğim. Doğru yoldasın Ömür Bozkurt. Öfkeni saklama saklarsan Rüzgar senin için yine çabalamak zorunda kalacak. Ona yük olmayı kes artık. Midemi bulandırıyorsun. Gök gürledi ama benim dışımda kimse duymadı.

"İçim rahat değil Arda." Arda kaşlarını çattı "Aklında ne var Rüzgar ? İçini huzursuz eden şey ne ?"Arda kısa bir anlık bana bakmıştı. "Daha fazlası var gibi geliyor Arda. Fyodor ile olan bağlarından daha farklı , daha büyük bir şey varmış gibi geliyor." Rüzgar hislerinde yanılmazdı. Şu an bilmiyordu ama yine yanılmamıştı. Suskunlar yeni bir iz bulmuşlardı daha kesin olmasa bile Sebastian'ın buraya gelme sebebinin arkasında başka bir şey vardı.

Kıkırdadı ama bu sefer ki alay değil öfke doluydu. Önünde ki masaya elini vurup kıracak kadar öfke dolu...

"Fyodor dışında biriyle bağlantısı olduğunu mu düşünüyorsun ? Sebastian herkesin köpekliğini yapmaz." Rüzgar sadece Arda'nın yüzüne baktı ve Arda'nın kaşları hayretle havaya kalktı. "Evet , Fyodor'un neden yapsın ? Gücü olmayan , silinip gitmiş , kazandığı paranın çoğunu uyuşturucudan geldiği ve bu paranın da büyük bir kısmını başkalarına kaptırdığını düşünürsek , Sebastian böyle birine hizmet etmez Arda." Bana en iyi gelen şeye yöneldim. Olasılıkları hesaplayıp , plan kurmak. "Sebastian başka biri için çalışırken başka birine hizmet ediyormuş gibi yapacak biri de değil ,"diyerek dudaklarımda ki zinciri kırdım "Adam öldürmekte üzerine tanımayan , işkence çektirmekten zevk alan ve en önemlisi patronlarıyla işi bittikten sonra onları öldüren bir seri katil ,"güldüm ve bana bakan okyanuslara baktım "Sebastian , Fyodor ile çalışıyor olamaz." Rüzgar sessizce güldü. Eli hala elimin üzerindeydi. Uzanıp avcumda ki telefonu aldı ve masanın üzerine koyduktan sonra parmaklarını parmaklarımdan geçirdi. Arda'ya bakıp "Fyodor canından korkan biridir. Sebastian ile çalışmayı geçtim , yanına bile yaklaşamaz. Dün toplantı salonunda aklıma gelmedi ama düşünmek için fazlaca zamanım olduğundan ," onu bırakıp gittiğim andan bahsediyordu sesinde alay vardı " Yeni fark ettim. Bu işin arkasında başka bir şey olduğuna bu sebeple eminim."

Arda'nın cevapsız soruları vardı. Kardeşi Rüzgar'ın cevaplamasını beklediği ama sormadı çünkü Rüzgar'ın aklında gezen bir yaprak misali sağa sola savrulan korları fark etti. Dosyayı alıp telefonumun yanına koydu. "Ben ne yapmalıyım ?" bizimle gelmeyeceğini biliyordu. Bade gibi kurcalamak yerine Rüzgar'ın söyleyeceklerini bekledi. Arda ve Bade'yi kıyasladın alayla güldü. Öfkesi geçmiş miydi ? Bade'ye karşı nefret tohumları mı beslemek istiyorsun Bozkurt ? Gök gürültüsünü benden başka duyan yoktu doğru ama biraz daha bura da kalırsam güçlenmeye başlayan fırtınamın iki şahidi olacaktı. Gerçekleri söylediğim için mi bana trip atıyorsun Ömür ? Korkma bak burada Bade için boş bir mezar var. Başına da Kor yazacağım. Çok eğlenceli olacak , çookkkk.

Benimle konuşamazsın dedim içimden Rüzgar yanımda. Sesim zihnimde yankılandı. Rüzgar elimi tutuyor , konuşamazsın....Bu imkansız...

Öyle bir kahkaha attı ki Rüzgar ve Arda duydu mu diye kontrol ettim. Bunu yapan sensin Bozkurt. Bir yerde bir şeyi kırdın hissetmedim mi ? Hani hisler acizlik değildi ? Yine çok aciz görünüyorsun.

Avcuma bulaşan kanın sıcaklığını hissettiğimde yüzüme soğuk su çarpmış gibi ana döndüm. Ama o kadar profesyonel hareket etmiştim ki ruhumla verdiğim savaşı duyurmamıştım. Zihnimin derinliklerinde ki savaştan ayrıldığım an yüzümde tek mimik dahi değişmemişti. Elimi sıktığım için dikiş kanamaya başlamıştı ama sargı kanı emiyordu. Öyle ki Arda bana dönüp "Fuyodor'un diğer mekanına nasıl kestirmeden gidebilirim ? Londra'yı benden iyi biliyorsun." diye sormuştu. "Diğer mekanının yerini bildiğimi mi düşünüyorsun ?"dedim nazikçe elimi Rüzgar'ın parmaklarından ayırdım. Arda sanki tuhaf bir şey demişim gibi boş bakıp yüzünü hafifçe buruşturdu. "Elbette biliyorsundur. Sen bizden her zaman önde olursun Alya ,"Arda eski senden bahsediyor bence Ömür. Eski sen her adımı atardı. "Bilmiyor musun ?" dedi sesinde inanamazlık vardı. Rüzgar'a bakıp teyid etme ihtiyacı duydu. Okyanusun gözleri ise benim üzerimdeydi. Herkesten önce her şeyi duyardı. Eski sen ne kadar da güzeldi öyle değil mi ? Neyse çok üzülme Rüzgar ne de olsa Suskunlar ile yakın gidiyor. O öğrenir sen ona göre hareket edersin. Sonuçta aciz olmak güzel bir duygu. Bu kadardı. Buradan gidiyordum. Hem de hemen.

Ağaçların şiddetle sallandığını , okyanusun kayalara öfkeyle vurduğunu ve dalgaların yükselip bir şehri boğma arzusunu hissettim. Rüzgar'a bakmadan Arda'nın yanından geçtim. "Spring parkı orda ki patika en kestirmesi." odadan çıktığım da sanki dünya döndü. Merdivenlere ulaştığında trabzana tutundum. Karşıya bakarken baş dönmemin geçmesini bekledim. "Rüzgar yanımdayken konuşuyorsun tamam...ama hayır o hala engel oluyor. Onun yanındayken bu kadar hissetmiyorum." gülüşü yüksek ve saha da gür çıktı. Neyi hissetmiyorsun Ömür ? "Varlığını ,"dedim ve dikleştim "Bir şeyi kırdığımı söyledin. Onu bulup düzelteceğim ," düşündüğünü belli edercesine ses çıkardı. "Onun yanında bana zarar veremezsin."

Ömür farkında değilsin değil mi ? Merdivenleri yavaş yavaş indim. Benimle sesli konuşuyorsun. Dudağı kıvrılan bu sefer bendim. Bu onu afalattı. "Sen bir hamle yaparsan bende yaparım." Evin kapısına yöneldim. Kimse Rüzgar'a dokunamazdı , ben bile. Ve kırdığım her neyse onu bulup düzeltmez isem Rüzgar'a zarar verecektim. Verdin bile dedi keyifle kıkırdayıp. Arkandan bakmaya dayanamadığını bilmene rağmen onu arkanda ikinci kez bıraktın. Hem de arka arkaya yaptın. Ah asıl bomba ona ne demiştin ? Önden giden hep sen ol Rüzgar ben gidince canın yanıyor. Eeee yalancı kurt berbat bir ruh haline sahipken ona sığınmak yerine arkanda bırakıp çıktın. Rüzgar ne haldedir sence ? Ondan kaçtınnnnn. Zevk alıyordu , mutlu oluyordu. Bu halimden nefret ederken aynı zamanda bayram ediyordu.

"Seviniyorsun ,"dedim elimi kapı koluna koyduğum esnada "Ama boşuna. Ben olduğum sürece asla galip gelemeyeceksin ," dişlerini sıktı hissettim "Her şey üzerime gelse de , dünya tersine dönse de , seni kendim ile öldürürüm ama kontrolü asla ele alamayacaksın. Onlara zarar vermene izin vermeyeceğim." Sözlerim de şüpheye yer yoktu. Çok iyi biliyordu bu yüzden hiç öfkelenmediği kadar öfkelendi. Elinde ki kartları yere fırlattı. Ölüm eğildi ve toplamaya başladı. Onu kendi yıkımıyla baş başa bıraktım.

Evden çıkıp dışarıya adım attığım da soğuk hava da benim tarafımdaydı. Verdiğim nefesler duman gibi dudaklarımdan çıkıyor , hafifçe titreyip kendine gelen bedenim etrafta olan biteni hissedebiliyordu. İşte şimdi kendime gelmiştim. Rahat bir nefes aldım. Koruma üzerimde ceket olmadığı fark edip yanıma gelmek için hamle yaptığında sadece elimi hafifçe kaldırıp onu durdurdum. Vücudum şu an sadece üşümeliydi aksi halde ölüm ile olan tartışmasına istemeden dahil olurdum.

Etrafa baktım esen meltem birkaç yaprağı havaya kaldırmıştı. Kurumuş ve ezilmek için oradan oraya uçan bir yaprak garajın önüne düştü. O yere düştüğü an garajı kapısı ve evin bahçe kapsı açıldı. Motorun bağırışı yankılandı. Sis lambaları açılıp kapandı. İki teker ölümü garantiliyordu. Üzerinde ki kadın ise ölüm kokuyordu. Bade ile göz göze geldik. Kaskının camını aşağı indirdi ve öne doğru eğildi. Gaza bastığında motor bağırdı ve öne doğru atıldı. Garajın önünde ezilmek için bekleyen yaprağın üzerinden geçti. Bedenini yana doğru yatırdığında motorda ona uyarak yattı ve bahçenin kapısından dönerek soğuk havaya kanın sıcaklığını hatırlattı. Garajın kapısı kapanırken arkadan gelen kırılma sesini ben dahil bahçedeki korumalar da duymuştu. Ama benim dışımda kimse dönüp de bakmamıştı. Adımlarım hızla oraya yöneldi. Kalbim kıpırdandı. Kendimle olan savaşımdan daha çok korktum. Kardeşim oradaydı. Kış bahçesine doğru hızlı adımlarla ilerledim. O sıra bir ses daha geldi. Ön tarafta ki köpeklerin havlaması duyuldu. Kış bahçesini teğet geçtim , kapısı zaten kapalıydı. Orada olsaydı sesi duyamazdım. Birkaç adım daha attıktan sonra durdum.

Üzeri örtülü suyu boşaltılmış havuzun başında duruyordu. Arkası bana dönüktü ama ben çoktan bir yerine bir şey oldu mu diye kontrol etmeye başlamıştım. "Korkma , bir yerimde bir şey yok." dedi ardından elini hafifçe kaldırıp sağını işaret etti. Havuzun ve birkaç bahçe malzemelerini durduğu raf devrilmişti. Alt dudağımı ıslattım ve ağır adımlarla yanına ilerledim. "Yanılıyorsun , yaralanmışsın Eser." dudağının kenarı kıvrıldı. "Hayır , yaralanmadım Ömür. Bir savaş bitti , kutlama yapıyorum." havuzun üzerinde ki yapraklara baktım , tıpkı onun gibi. Kim bilir ne görüyordu ? "Bu savaş değildi ama kayıp mı verdin ?"dedim soğuk donması yaşarmış gibi bedenim yandı. "Yanılıyorsun bu savaştı , " bana baktı ama ona bakmadım , hayır bakamadım. Duyacaklarımı tahmin eden yanım duymak istemedi. Hazır mısın ? dedi ölümün topladığı kartlarını tekrardan eline alıp. Bir darbe daha alacaksın. " Ve başlatan sensin." kollarım benden izinsiz harekete geçti. Göğsümün üzerinde birleştirdim , üşümüştüm. "Seni içeri almak istemedim ki Eser ," dedim bir yaprak daha havuzun üzerinde ki brandaya düşerken. "Bu benim savaşımdı , senin değil." yüzüne bakmasam da başını hafifçe aşağı yukarı salladı. "Kardeşinim diye içeri girmem gerektiğini düşünmüştüm , " gözlerim gözlerine hızla döndü. Ha ha devam et Eser , ona bir iz de sen bırak. Söyle hadi , söyle ve kalbinde ki duyguları paran parça et. Et ki aklı başına gelsin. Et ki onun kaybı benim bayramım olsun. Bekledim , bana göre dakikalar oldu ama zaman sadece saniyeler diye fısıldadı. Eser bana karşı benim olduğum masada misafir konuk oldu. Ben bana bakarken o bize baktı ama gördüğü şey sadece bendim. "Girmemem gerekiyordu." Sözleri dudaklarından çıktığında önüme dönmüştüm. Bingo ! İşte bu ha ha. Devam et Eser. Et ve benim tarafımı tut. "Haklısın , girmemeliydin ," dedim sakince sanki kalbim deli gibi atmıyormuş gibi. "Benim ve Bade'nın arasında kalman büyük bir saçmalıktı. O gün hastanenin bahçesinde söylediklerim-"

"Senin ve Bade'nın arasında kalsaydım seni seçerdim ," tekrar döndüm gözlerine. Ne ? Ne saçmalıyorsun !? "Kardeşim ve sevdiğim kadın arasında seçim yapacak biri değilim. Yapacak durumda kalırsam da seçeceğim kişi kardeşim olur." anlamıyordum , sevinecek miydim öldürülecek miydim ? "Anlamıyorum Eser." dedim anlamıyorum kelimesi çok yabancıydı bana. Ama bu aralar , bilmiyorum kelimesiyle beraber kendisini bana alıştırıyordu. Gözlerini gözlerimden çekmedi ben ise çekemedim. "Sevilecek biri değilsin Ömür ," yer titredi , gök yıkıldı. "Dış dünya seni anlamaz , senden korkar. Dizilerde ki , filimler de ki sempati duyulan kötü karakterler gibisin. Ama onlar sadece orada sevilirler. Kanalı değiştirip haberleri açtığında alt yazı eşliğinde aynı şeyleri yapan biri göründüğünde herkes nefret kusar. Beni anlıyor musun Ömür ?" anlıyorum Eser " Nerede ve kiminle olduğun önemli. Bizim yanımız da olmazsan kaybolursun. Herkesin korktuğu bir kayıp olursun ," anlıyorum Eser "Biz seni sevmek zorundayız. Merak ettiğim şey de bu ," anlıyorum Eser "Ben o savaşa seni kardeşim olarak gördüğüm için mi girdim yoksa kardeşim kelimesini bir görev olarak kabul ettiğim için mi ?" seni anlamak istemiyorum Eser.

"Bade bana bunu sorduğunda cevabım netti ," bakışlarım yere düştü "Ama bir daha sorsa duracağım. Kendimden şüphe edecek , susacağım." gökyüzünden düşen yıldırım bedenime isabet etti. "Susmamalısın ,"dedim sesim net çıkmıştı "Ona bakmalı ve görev olarak gördüğünü söylemelisin ," sanki birkaç saniye önce bu kelimeyi kendi söylememiş gibi kaşları çatıldı "Biz kardeş olamayız Eser Geçer. Kardeş kardeşi bu duruma sokmaz. Biz birbirimizi bu duruma soktuk. Seni bu savaşa alan ben değildim ama girmene engel olmayan bendim ," arkamı döndüm "Beni görev olarak görsen de şimdiye kadar ki yardımın için teşekkürler. Bundan sonrası içinde sen sen ol , ben ben olayım. Ve sevgilinle barış Eser , o mutlu olmayı hak ediyor , tıpkı senin gibi."

Buraya gelirken aceleci olan adımlarım uzaklaşırken de birbirlerini kovaladılar. Telefonum yukarı da kalmıştı. Acaba başka kimi kaybetmiştim ? Dudaklarımdan bir kıkırtı çıktı. Ona ait değil , benim kalbimin yasıydı. Farkındaydı bu yüzden masaya bir kart daha koydu ben ise pas geçtim. Bu eli karşılayacak kartım yoktu.

"Eser liseden beri sana düşkün. Tıpkı Kaya , Afra ve Aren gibi."

"Bana bu kadar düşkün olma sebepleri ne ?"bende hiçbir şey yoktu "Gücüm yüzünden mi ?"

"Kardeşlerinle aranda ki bağı sorguluyorsun. Canın bu kadar mı yandı güzelim ?" sustum.

Sustum , zaten konuşsam da kimse duyamazdı. Tek başımaydım. Bana düşkün olma sebepleri buydu. Gücüm. Artık emindim. Gücümü kayıp ediyordum. Bu yüzden gidiyorlardı. Önce Afra şimdi Eser. Kaya ile barışmam sadece şans eseri miydi ? Bir gülümseme oluştu dudaklarım da sonrasın da solup yok oldu. Güçlü olmak benim tek şansımdı. Dış dünya sevmezdi beni. Eser haklıydı. Sevilecek biri değildim. Kurallarım vardı , kurallarımdan daha çok takıntılarım. Bana yalan söyleyemez , bir şey saklayamazdın ama ben yapabilirdim. Ben hesap sorardım ama kimse bana hesap soramazdı.

Beni kimse sevemezdi.

Eser haklıydı, beni kimse sevemezdi.

Dış dünya beni anlamazdı. Dış dünya beni anlamamalıydı.

Sevilen değil korkulan olmalıydım. Merhametli değil merhametsiz olmalıydım ki yüzlerine bakıp tebessüm ettim diye kimsenin gözleri açılmamak üzere kapanmasın. Tercih ve tercihler vardı. Ben ise bir yola itilmiştim. Tercih yapmamış yürümüştüm. Her neyse , zaten hayatımdan memnundum.

Evin önüne geldiğim de korumaların garajdan Rüzgar'ın arabasını çıkarttıklarını fark ettim. Bagaja bir şey belki de birden çok şey koyup kapattılar.
Rüzgar'ı görememiştim ama buralarda olduğunu hissediyordum. Hatta gözlerini hissediyordum , üzerimdeydi. Ben nasılsın Eser'i inceleyip bir şeyi var mı diye baktıysam okyanusları bende bir şey var mı diye üzerimde geziyordu. Benim aksime o bedenimi değil ruhumu tartıyordu. Acıyan yeri bulmak için çabalıyordu. Bulup , kurutmak , kurutamasa bile sarmak için. Atladığın çok önemli bir detayı sana yine hatırlatmak isterim. Arabaya doğru yürüdüm. Kendinde söylediğin üzere 'çabalıyor'. Rüzgar yine senin için bir şeyler yapmak zorunda. Hava her dakika daha da soğuyordu. Acaba diyorum kusura bakma sesli düşünüyorum Bozkurt. Londra soğuğu hiç çekilmiyordu. Acaba yani hiç mümkün değildir ama (!) Acaba yere göğe sığdıramadığın okyanusun da seni sularında yüzdüğün için koruyor olabilir mi ? Sağa doğru hafifçe sendelediğimde korumalardan biri öne atılmış ama ardından durmuştu. Bahçede ki gözleri üzerimde hissettim. Hissetmemişler miydi ? Deprem olmuştu. Londra'da çok şiddetli deprem olmuştu. Tek hisseden ben miydim ?

Artçılar devam edecek Ömür , sana söz veriyorum. Bu günden sonra sürekli deprem olacak.

Sular çekiliyordu. Okyanusumda ki balıklar ölmeye karaya vurup çırpınmaya başladı. Elimi arabaya koyup destek almak için hareket ettirdim ama bundan aniden vaz geçtim. Herkes beni izliyordu. Destek almak demek güçsüz olmak demekti. Dik durmak güçlü olmaktı. Dik durdum. Ölsem de eğilmeyecektim. Sadece arabaya binmeliydim orada kendimi toparlar gideceğimiz yerde hata yapmazdım. Hata mı ? Cık cık bundan sonra hata yok Ömür. Bundan sonra ben varım. Her anda , her saniye de her dakika da. Kimseye fark ettirmeden hızlanan nefeslerimi düzene soktum. Senin yapacağın hamle bile benim işime geliyor. Kaybediyorsun Ömür , artık benim zamanım geliyor. Hayır dedim sesim zihnimde yankılandı. Bu asla olmayacak. Kıkırdadı. Yanılıyorsun , sen her zaman yanılıyorsun. Öyle bir çatlak oluştu ki duvarlarında. Elimi uzattım. Duvar parçalandı. Yakında bedenimi o duvardan kolayca yanına geçirebileceğim. Ne olursa olsun dedim o çatlağa sebep olan her şeyi yok edeceğim. Bekledi ve dinledi. Sen orada kalacaksın , kimseye zarar vermene izin veremem. Sen sadece ölüm kokuyorsun. Bundan zevk alıyorum ve dedi iç çekerek senin de elin kanlı ve evet ellerin masumluğunu kaybet-

Omuzlarıma konan kaban sularım çekilse de hala umut olduğunun kanıtıydı. Çünkü uzak da olsa benim okyanusum başka bir okyanus ile birleşiyordu. "Güzelim ,"omuzlarıma örttüğü kabana bedenimi iyice sardı ve kulağıma fısıldadı "Kayıp mı oldun Ömür'üm ?" Kokusu dört bir yanımı sardı. Zihnim düşünmeye başladı. O an bir şey fark ettim. Rüzgar yanımdayken düşünemiyordum değil düşünmek istemiyordum. Şimdi öyle bir gelmişti ki tekrardan zihnim normale dönmüştü. Ve gelişi öfkemi hatırlatmıştı. Kendime olan öfkem sertçe yüzüme çarptı.

Rüzgar ve Suskunlar başı baş gidiyordu.

Fyodor'un uyuşturucu ürettiğini bilmiyordum.

Mesajlar tuzak doluydu.

Ve bir hata yüzünden kartlarım bitmek üzereydi.

Ben hata yapmazdım ve şimdi yaptığım hatayı bile bilmiyordum. Şu anlık bu sadece bana zarar veriyordu ama en yakın sürede çatlağı bulamazsam bedelini sevdiklerim ödeyecekti.

"Hayır ,"dedim başımı dikleştirip. Londra'da deprem olmazdı. Rüzgar'a doğru döndüğümde bir adım gerilemek zorunda kaldı. "Aksine kendime geldim." dudağımda ki gülümseme yansımaydı.
Arkamı dönüp yolcu koltuğuna oturdum. Araba kullanırken plan yapmak benim hoşuma giderdi ama şimdi hoşuma gitmesi değil bir konuya pür dikkat odaklanmam gerekiyordu. Eğer düzgün bir plan kurabilirsem zihnim daha da kendine gelecek aynı anda birden fazla şeyi düşünüp birkaç gün önce ki güçlü halime dönebilecektim.

Rüzgar'da zaman kaybetmeden sürücü koltuğuna oturdu. Ama kaybetmişti. Sadece korumalar onu ve reflekslerine benim kadar hakim değillerdi. Benim ardımdan onun arabaya binmesi arasında dört saniye vardı. Ve o dört saniye de Rüzgar kimseye fark ettirmeden iç çekmiş , yere bakmış , çözüm yolu bulmaya çalışmış en sonunda arabaya binmişti. Motoru çalıştırdığında direksiyona geçme isteğim ağır basmış ama onu susturmuştum. "Sürmek ister misin ?"dedi yumuşak gözleriyle "Bu arabayı seviyorsun." Sevmiyor bayılıyordum. Motorun sesi , yol hakimiyeti her şeyine bayılıyordum. "Hayır sen sür." dedikten sonra kemeri bağladım.

Yine iç çekti ama bizden başka biri olsa fark etmezdi. Direksiyonu tek eliyle çevirip arabayı kapıya doğru yönlendirdi. Dikiz aynasından arkasına baktı. Arda evin önünde kollarını göğsünde toplamıştı , başıyla selam verdiğinde Rüzgar kornaya basıp arabaya gaz verdi. Bahçeden çıkıp evi arkamıza aldığımızda görsel hafızam yarım saat kırk beş dakika önce Bade'nin bu yolda gidişini hatırlattı. Sanki önümüzdeydi. Rüzgar'ın konuşmasıyla kayboldu. "Telefonun ve silahını yukarıda bıraktın ," dedi ve kendi silahının yanına yerleştirdiği silahımı bana doğru uzattı. "Fyodor'un uyuşturucu ürettiğini bizde yeni öğrendik." sesi tereddütlüyü ama bunu da sadece ben anlayabilirdim çünkü başkasına göre gayet rahat ve kendinden emin konuşuyordu. "Kendini fazlasıyla geliştirmişsin Kor. Öyle ki artık benim önümdesin." dedim rahatça.
Sözlerim nadiren Rüzgar'ı rahatsız ederdi , etmişti. Arabanın artan hızı sadece yola odaklı kalmak istediğini belli etti.

Rüzgar motor sürmeyi severdi ben araba. Rüzgar ölümle birdi , ben ölümle karşı karşıya.

Yanında biri varsa gerekmediği sürece hız yapmazdı , motorda olmadığı sürece. Eğer hız yapıyorsa da başka hiçbir şey ile ilgilenmezdi çünkü kaza yaparsa kendine değil sevdiğine zarar gelirdi. O sustu bende sustum. Aramızda ki tek ses motorun bağırışıydı. Direksiyonu kırıp araçlara makas atarak ilerliyordu. Ben ise kollarımı göğsüm de toplamış arabaların arasından geçişini izliyordum. Sonra motorun sesi dışında bir ses daha duyuldu. Benim telefonumun mesaj sesi. Rüzgar tek eliyle direksiyon üzerinde rahatça hakimiyet kurabildiği için ceketinin iç cebinde ki telefonumu bana uzattı. Telefonu alıp mesaja bakmayacaktım. Ta ki telefonu almak için uzattığım elimde ki Suskunlar'ın bilekliğin de ki saniyelik yanıp sönen kırmızı ışığı görmeseydim.

Telefonu alıp ekranı açtım. Çok sayı da mesaj ekrana düştü. Suskunlar şifreli mesaj atmıştı. En sonunda mesajlara bakmam için bileklikten uyarı vermişlerdi. Umarım bu durum için de toplantı yapıp beni sorgulamak istemezlerdi. Canlarını fazlasıyla sıkardım , pek tavsiye edeceğim bir şey değildi. En son gelen mesaj Kevin'dendi. Sadece onun mesajına girip on beş harfi bir araya getirip mesajı gönderdim. Mesajı saniyesinde gördüğünü biliyordum. Ve kafasında deli sorular döndüğünü de. Muhtemelen hepsinin kafasın da aynı sorular dönüyordu.

Ömür Alya yine neyin peşinde ?

Ömür elinde ki kartları tutmaya çalışıyordu aksi halde kimse Alya'yı tutamayacaktı.

Yol kavisli bir hal almaya başladığın da Fyodor'un burayı seçme sebebini anlamıştım. Zihnim hesap yaptı. Daha bu yola yeni girmiş olsak da Bade'nin önümüzde şehir ettiğini canlandıran zihnim şimdi de yolda hızlıca ilerleyip hedefe varmıştı. Sanki dron kullanıyormuş gibi kuş bakışı incelemeye başlamıştı. Girişleri, çıkışları, laboratuvar diye adlandırdıkları ölümün yaşadığı yer ve kuryelerin dinlenme alanları...Filim sahnesini geri sarıyormuş gibi hissettiğimde plan hazırdı.

Dikleşip torpidoyu açtım. Rüzgar her zaman buraya benim için şarjör koyardı yine koymuştu. İki tane yeterli olurdu hatta fazla bile gelecekti. Boş atış yapmazdım. Uyarıya da onlar için gerek yoktu. Uyuşturucu...tahammül edeceğim bir şey değildi. Bir kere eline bakmak için alan birini bile görsem o elini kesecek kadar öfke ile dolardım.

Rüzgar'ın silahının yedek şarjörlerinden de üç tane alıp kucağıma koydum. "Fyodor ,"dediğimde araba viraja sert bir giriş yapmıştı "Onu oradan çıkarmak zor olacak." Fırtına çıkacağı zaman su bunu fısıldardı. Benim okyanusum uyarmazdı , ben direnmediğim sürece. Rüzgar'da ise uyarırdı. Fırtınanın haberini sularında ve kara da suyu izleyenlere fısıldardı. Şimdi de öyle yapıyordu. Benim okyanusumda fırtına karaya vurmuş orayı yok ediyordu ama onun suları yavaş yavaş fırtınaya esir oluyordu. "Zor değil kendi ayağı ile gelecek." Sırtımı kapıya yasladım. Normalde bana bakardı ama bakmadı. "Plan mı yaptın Kor ? Külleri misafir edecek mi bizi ?" Baktı ama bir şey demedi. Okyanus fırtınaya teslim oldu.

Sebebi kim ? Sesi derinden geliyordu. Konuşurken tereddüt ve endişe içindeydi. Onu fırtınaya atan sensin. Bence sus dedim sakince. Sesim ondan yüksek bizden kısık çıktı. Rüzgar'dan korkuyorsun. Onun yanında iki kelime ettin diye bana boyun eğdiremezsin. Bu hiçbir şeyi değiştirmez. Kabul et...Ne yaparsan yap , Rüzgar yanımda olduğu sürece sana direneceğim.

Kayboldu ama fısıltısı bana hangi yoldan gitmem gerektiğini anlattı. Sabah fark edememiştim ama şimdi anlıyordum. Rüzgar'ın yanında konuşması Rüzgar'ın yanındayken yaptığım bir hatadan kaynaklanıyordu. Nerede ne zaman ne yapmıştım bilmiyordum. Kırık neredeydi anlayamıyordum ama hangi yoldan gitmem gerektiğini artık biliyordum.

Rüzgar ile aynı anda silahlarımıza davrandığımız da Fyodor'un bu yerin güvenliğini hat safhada tutuğunu fark etmiştik. Rüzgar'ın silahına ait kucağımda duran şarjörleri ona verdim. Bir tanesi ise bilerek kendim aldım. Ne olur ne olmazdı. "Arda'ya sormuştun ya ,"dedim Rüzgar arabayı durdursa , daha doğrusu durdurmak zorunda kaldığın da "Burası Sebastian hakkın da bana ne verecek diye ," motor bağırdı , öne atılmak için can attığını belli etti. "Sanırım ta kendisini."

Sebastian tam karşımızdaydı. Elleri cebinde dudağında gülümsemesi vardı. Yanında diz çökmüş ve ellerinde ki silahları bize çevirmiş iki kişi , sağ tarafta taşlı yolda duran dört kişi onların karşısında ki beş kişi de de ağır silah vardı. Rüzgar motoru bir kez daha bağırttırdı. Araba öne atılmak için yalvarıyordu. Ama Kor izin vermedi ve kontrolü elinde tutmaya devam etti. Arabanın camı içeriyi göstermiyordu ama Rüzgar gözünü bile kırpmadan Sebastian'ın gözlerine bakıyordu.

Öldürecek dedi sakince. İçimden onun bu aptal cümlesine güldüm. Buraya oturmaya gelmemiştik.

Sebastian ellerini cebinden çıkardığında Rüzgar bir kez daha motoru bağırttırdı. Bu uyarıydı. Hayır yolundan çekilin diye değil , çekilmeyin diyeydi. Sebastian sesli güldü ve arkasını dönüp ilerlemeye başladığın da Rüzgar'ın da dudağı kıvrıldı. Okyanusunda ki fırtına karada çıkan yangından kötü değildi. Rüzgar'ın okyanusunu gören şehir yanıyordu ama bir tane bile çığlık sesi gelmiyordu. Ateş , ateşten korkmazdı.

Silahını bacağının üzerine koyduğunda gözlerimi ondan çektim ve hızlıca hedefleri süzdüm. Rüzgar vitesi hızlıca kırdığında (?) araba öne doğru atıldı. Sağ tarafımızda kalan adamlar yola doğru bir şey fırlattı. Parlayan ve sivri uçları arabayı durdurmak için dikenli tel (?) Bize gülümsedi. Ama Rüzgar bunu hiç umursamadı ve gaza biraz daha yüklendi. Biz bu hamleyi bekliyorduk ama Sebastian'ın adamları Rüzgar'ın üzerlerine süreceğini beklemiyordu. Silahlarını ateşleseler de arabanın zırhına saplanan kurşunlar onların durmayacağımızı anlatmıştı. Önümüzden çekildiklerinde Rüzgar bu durumdan memnun olmamıştı. Araba hızla dikenlerin üzerinden gectigin de tekerlekler sanki tümsekte geçiyormuş gibi sekmişti. Bu da onlar için ikinci bir şoktu. Rüzgar direksiyonu kırdığında tekerlekler kaymış araç kendi ekseninde yarım tür dönmüştü. Döndüğü esnada ise ikimizde kemerleri açmış silahları hazır konuma getirmiştik. Arabanın önü Sebastian'ın adamlarına doğru döndüğünde aynı anda kapıları açıp dışarı çıktık. Silahları kapının üzerinden adamlara çevirdiğimiz de ellerinde ki ağır silahların zekaya karşı hiçbir hükmü olmadığı anlamışlardı. Ama artık çok geçti. Çünkü bu alanda nefes alan sadece Rüzgar ve ben kalmıştık.

"Hala seviyor musun ?"dediğinde bakışlarım arabanın kaportasında ki deliği işaret eden bedenine döndüm. Gözlerine bakarak "Evet ," dedim "Yine de seviyorum," Tek kaşı havaya kalktı. Beklemiyordu değildi sadece diken gibi olan sözlerimi törpülemem şaşırtmıştı. Ama elimde olan bir şey değildi. Masada ki deprem sözlerime yansıyordu ve bunun kontrolü bende değildi. Savaş çıktığında ilk hedef masumlar olurdu. Çünkü bilirdik ki masumlar en büyük yıkımı verirdi. Bu da onun gibiydi. Masada ki savaş ve deprem birleşmişti. Rüzgar burada ki masumdu.

"Gidelim." dedim bakışlarımı çekip yürümeye başladım. Tek elim yanımda serbet diğer elimde sıkıca silahı tutuyordum. Kulaklarım her zamankinden daha açıktı. Esen meltemin ağaç yapraklarına değişine bile fazlaca dikkat etmem gerekiyordu. O yapraklardan biri ezildiğinde çıkan sesi duymak için gereksiz her şeyi dinleyecektim. Rüzgar yanımdaydı , hata lüksüm yoktu. Canı yanmayacaktı.

Hemen arkamdan geliyordu ama önlem için sırtı bana doğru dönüktü. Her şeye anlam yükleyen zihnim buna da anlam yükledi. Rüzgar diğerleriyleyken önden yürür onları korurdu. Benimleyken arkamdan gelip onu koruyacağıma inandığını belli ediyordu...Bu ufak hareketi omuzlarımı daha da dikleştirme yetti. Onu koruyabilirdim. Bana güveniyordu.

Ayağımın altında ezilen çakıl taşlarından başka bir şey daha dikkatimi çektiğinde durdum. Ayakkabımın ucuyla toprağı kazdığımda şeffaf ufak bir poşet bana göz kırptı. Birin cebinden düştüğü belliydi yoksa kimse uyuşturucusunu buraya gömmek istemezdi. Esprili şey seni.

Gelen gümbürtüyle silahı tutan elimi açıp kapattım. "Malları yüklüyorlar." diyen Rüzgar dişlerini sıkıyordu. "Arkadan girelim ,"dedim "Zaten dışarı çıkamayacaklar." Yolu takip etmek yerine ağaçların arasına ilerledim. Orman dostum olmuştu. Yoldan çıkıp ona ilerlemek benim için hata değildi. Kurumuş dallara basıp ilerlerken arkamdan gelen Rüzgar attığım adımları takip ediyor , bastığım yerlere basıyordu.

Onu kontrol ettiğini biliyorsun değil mi ?cevap vermedim. Duymazdan geldim. Sanki emrine uymak zorunda olan adamınmış gibi- Rüzgar'ın varlığına odaklandığımda sesi kayboldu.

Depo veya fabrika görüş alanımıza girdiğinde etrafı incelemek için duracaktım ki hissettiğim hareketlik ile sırtımızı ağaca yasladık. "Diğerlerini ne yapacağız ? İçeri de hepimizi zengin edecek mal var." Rüzgar ile göz göze geldik. " A...'ya mi özendin Mark ? Gözümüzün önünde herif kursuna dizdi ,"Sebastian'dan bahsediyordu. "Sorgulama dediğini yapalım." demiş ve başıyla yürü diye işaret etmişti. Diğer adam bu sözlerinden memnun olmasa da önden yürüyüp deponun arka kapısına ilerledi. Diğeri ise onun gidişini izlerken arka cebinden çıkardığı şeffaf poşete bakıp güldü ve cebine geri sokup arkasından depoya girdi.

Rüzgar ile tekrar göz göze geldiğimizde aynı anda silahları çıkarıp susturucuları takmış ve sesiz adımlarla ikisinin girdiği arka kapıya ilerlemiştik. Rüzgar elini kapıya koyduğunda bende kapının yanına geçmiştim. Aniden kapıyı çekip açtığında silahımın namlusunu içeriye çevirdim ama beklenenin aksine içeride kimse yoktu. Bu tuhaftı çok fazla tuhaftı. Şimdiye çoktan üzerimize kurşunlar yağması gerekiyordu. Beklemek , sessizlik ve bilinmeyen her şey tehlike demekti. İçeriye girip sağ tarafa doğru döndüğümde Rüzgar'da girip sol tarafa döndü. "Burayı boş bırakmaları normal değil ,"diyen Rüzgar silahını indirdi. Ben ise sadece yere çevirdim. "Az önce gördüğümüz adamlar fazla rahatlardı." Sesli düşünüyordu.

"Sebastian ,"dedim ve sağa sola gitmek yerine düz ilerlemeyi tercih ettim. "Onu bulursak sorulara gerek kalmaz , direk cevabı buluruz , gidelim. "Çok zaman kaybetmiştik. Tuzak olsa da bu riski alacaktım. Rüzgarrrrrr. Yaşayan biri olsaydı yemin olsun bütün organlarını kurtlara yedirirdim.

Bileğimden tutulduğunda elimi kendime çekmiştim. Suskunlar'ın bilekliğini sanki Rüzgar hiç görmemiş gibi diğer elimle kapatıp yan durup yüzüne baktım. Havada kalan elini bana asırlar gibi gelen bir sürede indirirken gözleri bileğimdeydi. Sanki ne yaptığımı bilmiyormuş gibi bende bileğime baktım. O esnada Rüzgar'ın benim için yaptırdığı ve hissetmişçesine özenle Suskunlar'ın bilekliğinin yanına taktiği bilekliğim kendini hatırlattı. Orda olduğunu unutmuştum. Elektirik çarpmış gibi elimi çektim ve Suskunlar'ın bilekliği Rüzgar'ın bilekliği ile çarpıştı. Küçük bir ses çıktı ama kulaklarım da yankılandı.

Yutkunduğumda bakışları yüzümü buldu ve bu sahne yaşanmamış gibi duvarı işaret etti. "Bu simgeyi daha önce gördün mü ?" gözlerim gözlerinden ayrılmakta zorlansa da duvara baktım. Kaşlarım hafifçe çatılırken bir adım attım. Duvara dokunmak için elimi uzattığım da duyduğumuz adım sesleriyle duvarın arkasına saklandık. Diz çöktüğümüzde adım sesleri çoğaldı. Seslerden kaç kişi olduklarını tahmin edebilirdim ama bu işte hiçbir zaman Rüzgar kadar iyi olmamıştım. Nereye gittikleri attıkları adımın ağırlığından cinsiyetlerini ve üzerlerinde ne taşıdıklarını bilebilirdim ama bu konu da eksik ya da fazla tahmin ederdim.

"Sebastian'ı duydunuz dikkatli olun. O ikisi buraya gelirlerse canlı çıkamayacaklar !" Bu espriyi ilk kim yapmıştı hatırlamıyorum ama dünyanın neresine gidersem aynı şeyi duyuyordum. "Kameraları da kontrol edin fabrikaya gelen tek bir yol var. Oraya yaklaştıkları an haberim olsun ,"Rüzgar'ın kısık gülüşü çok şey anlattı. "Hadi !"koşma ve uzaklaşan adım sesleriyle sessizliği dinledim. Duvarın birkaç adım uzağında az önce konuşan kişinin soluklarını duydum , hala buradaydı ve yanında biri daha vardı. Ayağı yorulmuş olacak ki yerinde hareket ediyordu. Cebinde ki metaller birbirine çarpıyordu.

Rüzgar ile bir kez daha bakıştığımız da önden ilerledi. Doğru tahmin etmiştim duvarın beş adım önünde sırtları bize dönük şekilde duruyorlardı. Rüzgar solda ki az önce emir veren adama yönelirken bende ayağını dinlendirmeye çalışan yardımcısına yaklaştım. İkimizde tam arkalarına geçtiğiniz de avının boğazına sarılan kurt misali ellerimizi ağızlarına kapatıp silahları boğazlarına yaslayıp tetiğe bastık. Susturucunun sesini ayrı seviyordum. Çok ince ve naifti. Ölümü kibarlaştırıyordu. Rüzgar un çuvalı gibi kollarına düşen adamı kolayca duvarın arkasına çekti. Ardından tekrardan yanıma gelip benim öldürdüğüm adamı da duvarın arkasına götürdü. "Harika ,"dedim yerde ki kan izlerine bakarak "Şimdi kimse anlamayacak." Dudağı kıvrılıp göz kırptığın da burnumdan güldüm. Ne olursa olsun ona içim gidiyordu.

"Bunlar Fyodor'un adamları ,"dedi yanıma gelip yanağıma sıçrayan kanı parmağıyla sildi "Sebastian burada olduğumuzu onlara söylememiştir ,"Sebastyan'ı da benden iyi tanıyordu ama bu beni germedi. Aksine devam etmesini bekledim. "Bizi oyalamaya veya zaman kazanmaya çalışmıyor. Dediğin gibi 'Sebastian başka biri için çalışırken başka birine hizmet ediyormuş gibi yapacak biri değil.' Fyodor yolun sonunda gördüğü ışığı kimin tuttuğuna bakma gereği duymamış. Bu da onun bedeli. Sebastian , patronuyla işi bittiğinde onu öldürür çünkü kimse ona emir veremez. Fyodor ona emir verecek konumda değildi ama yine de prensip sebebiyle adamlarını öldürüyor ,"kaşları hafifçe çatıktı "Bize , öldürtüyor. Amacı bu. Ama bir parça sürekli eksik kalıyor ,"bana baktı "Fyodor'un bu oyunda yeri ne ? Ve-"

"Sebastian'ın bir sonra ki kurbanı şu an ki patronu kim ?" Fyodor öylesine çıkışta gelmemişti. Suskunlar'ın radarına girme sebebi belliydi ama o masaya oturup da Jamesla bile üst rütbeden konuşacak , James'ın ona hesap vereceği yetmeyecek gücü olmamasına rağmen James ona saygı duyacak....Eksik vardı hayır bir şeyler gerçekten çok yanlıştı. Fyodor gücü olmayan bir hiçti. Ama oyuna girmişti. Bu boş bir hamle değildi. Boş bir hamle olsa bu sabah gittiğim bodrumda bizim fotoğraflarımız çıkmazdı. Boş olsa canını riske atıp oraya dönmez ve birkaç sayfayı alıp kaybolmazdı.

Sonuç yine o kağıtlara çıkıyordu.

Sebastian'ı yakalasak da konuşmazdı o yüzden kağıtları bulmak zorundaydım.
Bla bla bla , hey birilerini öldür artık ! Sıkıldım ! "Devam edelim çok zaman kaybettik."diyip tekrar yürümeye başladım. Sebastian , Fyodor'un adamlarını öldürmemizi istiyorsa ona bir iyilik yapacak ve isteğini gerçekleştirecektim. Hem de büyük bir zevkle.

Bu sefer sesleri değil burnuma gelen kokuya yöneldim. Rüzgar da arkamdan etrafı inceleyerek geliyordu. Bulunduğumuz yer deponun veya fabrikanın arka girişiydi ve doğrudan ön tarafa bağlanıyordu. Fakat sol tarafta bir koridor sağ tarafta üst tarafa çıkan merdivenler vardı. Merdivenler demirdi o yüzden üst katı incelemeyi herkesi öldürdükten sonra yapmaya karar verdim. Rüzgar'da benim gibi düşünüyor olacak ki direk sol tarafta ki koridora yönelmişti. Fyodor'un zayıf olduğunu buradan da anlayabiliyorduk. Bu alanı korumasız bırakmak anca aptalların ve korumaları kendi tarafında tutamayacak kadar zayıfların alabileceği bir riskti.

Koridorun sonundan gelen sesler odada bizi bekleyen misafirler olduğunun habercisiydi. Durup Rüzgar'ın bileğini tuttum "Pas geçebiliriz ,"dediğimde anlamadı "Sebastian bu gidişle kaçacak. Çok zaman kaybettik." Hayır ! Aptal , hepsini öldürmelisin ! Önüne çıkan herkesi ! Sebastian bizden iki can aldı. Rüzgar'ın canını yaktı. Bizi ilgilendirmez ! Aptal olma , herkesi öldür ! Biz diye bir şey yok. Dediğimde gerildiğini hissetim. Sen ve ben varız ve seninle ben sadece düşmanız. Kahkaha attı ve başını hızlıca iki yana salladı. Yanılıyorsun Ömür , hem de çok yanılıyorsun. Duymuyorsun aramızda olan duvarı her saniye daha da kırıyorum. Bulacağım , neyi yanlış yaptığımı bulacağım ve sen hep orada kalacaksın. Alay ederek bacak bacak üzerine attı. Diyelim ki bunu yaptın yine de hep seninle olacağım. Benden kurtulamazsın Ömür. Daha önce de kurtulduğunu sandın bak buradayım. Ben senim ve seninleyim. Bu cümleden nefret ediyordum. Ben senim ve seninleyim. O ben değildi ve benimle olmamalıydı. "İçerdekiler Fyodor'un adamları. Belki de sadece bir avuç adamı kaldı. Onları ortadan kaldırmak Fyodor'a darbe vurmak demek ," sesi...sadece bana güzel gel Rüzgar. "Güzelim ,"dedi gözlerinde ki ateş gülümsedi "Bu gün Fyodor'u bitirelim." daha fazla söze gerek yoktu. Zihnimde ki sesin sahibi de kaybolmuştu. Kor konuştuğunda herkes susacaktı.

"Acele edin ! Üçüncü kamyon çıkmak üzere !"koşuşturma sesleri geliyor emir üzerine emir yağdırıyorlardı. Diz çöktüğüm de Rüzgar hızlıca kapının diğer tarafına geçti. Ardından dinlemeye başladı. Kaç kişi olduklarını hesaplıyordu. Dudaklarını sessizce oynattı. "On iki." ardından dizlerime ve elimi baktı. Onun bakışları dizlerimde ki ve elimde ki kesikleri hatırlamamı sağladı. Elimde ki sargıya göz attığımda kanın bandaja bulaştığını gördüm ama kurumuştu. Rüzgar'ın odasında ki konuşmadan kalmaydı. Dizlerim de ise ufak sızı vardı zaten onlar derin değildi ama yine de can yakıyordu. Benim değil onun. Bu yüzden dikkat etmem gerekiyordu ve ben unutmuştum. Benim içinde bu zordu. Ne kadar dikkat etmem gerektiğini kendime hatırlatmaya çalışsam da Rüzgar olmadan aylar geçirmiştim. Ve o ayların başında kendime sanki yanımdaymış gibi sürekli dikkat etmiştim sonra bir döneme girmiş ve yokluğuyla barışmıştım. Ondan sonra ki zaman dilimi kesikler ile doluydu. Dün gece eli bedenimde gezerken çoğuyla tanışmıştı. Şimdi ise yine eskisi gibi dikkat etmeliydim aksi halde canı çok yanardı. Ben de buna müsaade edemezdim. Gerçekten senin kapatma tuşun yok mu Ömür ? Sürekli aynı şeyleri düşünüp duruyorsun. Bu konuşmayı balkonda yaptın ya. Sus ve birilerini öldür artık ! Rüzgar'ın bakışları ayağa kalkmamı sağlamıştı ve dizim de büyük bir rahatlama hissetmiştim. Benim yok dedim silahı kavrayan elimi açıp kapatırken. Senin kapatma tuşun Kor ama benim yok. Şimdi sus ve dinle. Biz diye bir şey yok.

Rüzgar ile aynı anda yerimizden çıkıp tetiğe bastık. Kapıya yakın olan iki beden geriye doğru savrulup yere yığıldığında biz ilk bulduğumuz yerin arkasına siper almıştık. Onlar ise tahminimden hızlı toparlanmış ve karşılık vermeye başlamışlardı. Tek dezavantajları yeterince eğitimleri yoktu. Sadece olduğumuz yere ateş ediyorlardı. Yerimden çıkıp ateş ettim. İki kurşun yuvasından çıkmış biri boşa diğeri ise korumanın kalbine isabet etmişti. Üç kişiyi indirmiştik ama yerde yatan beş kişi saymıştım. Rüzgar'ın olduğu yere baktığımda onu göremedim , kaybolmuştu. Dudağımda tebessüm oluştu. Kor ışığı seviyor ve sessizce ilerliyordu. Kurşun seslerinin arasında yakınımdan gelen susturucunun sesini duydum. Rüzgar buralarda bir yerlerdeydi. Bütün eğlenceyi ona bırakmamak için tekrardan harekete geçtim. Yerimden çıkıp üç el ateş ettim ardından az önce durduğum yerin çaprazında kalan masanın arkasına geçip siper aldım. Ayağımın altına ezilen cam sesiyle yere baktım. Kurumuş kan lekeleri ve yere saçılmış laboratuvar malzemeleri vardı. Masanın üzerine yerimden çıkmadan göz gezdirdim. Uyuşturucuyu burada üretiyorlardı. Burayı yakmalıydım. Tek bir toz tanesi bile kalmayana kadar küle dönmeliydi.

Arkamda ki kırık aynaya yansıyan görüntüye yanan okyanuslarımı sabitledim. Bu koruma Fyodor'un korumaların başıydı. Ve doğrudan benzin dolu varillere gidiyordu. Benzinin bura da ne aradığını düşünmeye vaktim olmadan yerimden çıktım. Silahı ona doğrulttuğum da bir varilin arkasına saklandı. Ya ölümden korkmayacak kadar cesurdu ya da korkudan ne yaptığını bilmeyecek kadar aptaldı. Buranın ortasında etrafı kapatılmış bir oda bulunuyordu. Muhtemel içeride ürettikleri uyuşturucuların insan deneylerini yapıyorlardı. Veya yaralananları orada tedavi ediyorlardı. Sırtımı odanın sol dış duvarına yasladığımda bir kurşun beni teğet geçip duvara saplanmıştı. Yere düşmeden ölecek kadar hızlı hareket edip kurşunun sahibini vurdum. O sırada Rüzgar'ı görmüştüm. Bir adamın arkasından yaklaşıp saliseler denecek kadar kısa sürede boynunu kırmıştı. Adam yere yığıldığında bana göz kıpıp iki adım geriledi ve tekrar görüş alanımdan çıktı.

Sadece üç kişi kalmıştı ve Rüzgar çoktan varilin arkasına saklanan yönelmişti , göremesem de biliyordum ve beni koruyacağını bildiğim gibi. Hani sen onu koruyacaktın ? Bütün eğlenceyi ona mı bırakıyorsun ? Kaç kişiyi öldürdün !? İğreniyorum senden , gücün bu kadar işte. Onun sözlerine kulak asmadım ve yavaşça yerimden çıkıp odanın girişini aradım. Çok geçmeden kapı olarak kullandıkları fermuarlı brandayı bulup açmıştım. Hafif araladığımda bile yüzüme çarpan koku tamamen açtığımda her yeri kaplamıştı. Midem hareketlense de içeriye girdim. Ortada ameliyathane masası vardı yani en azından o mana ile kullanılıyordu. Yer yapış yapıştı. Kenarda duran gazlı bezler kana bulanmışlardı ve uzun süredir orada olduğu için üzerinde böcek geziyordu. İçeriye ışık giriyordu ama girmese daha iyiydi. Havada ki toz parçaları bile kana bulanmıştı. Birkaç adım atarak etrafa bakmaya devam ettim. Belki de S.R.A'ya hazırlıktı bu yaptığım. Orada bundan daha berbat bir görüntüyle karşılaşacaktım , biliyordum.

Ayağımın çarptığı cam şişe yuvarlanıp durdu. Çünkü bir şey yuvarlanmasını engelledi. İki adım daha attım ve o attığım adımlar en zoruydu. Oyuncak bir araba şişenin arkasında duruyordu. Sargılı olan elimle uzanıp aldım ve parmaklarıma bulaşan sıcaklık kalbimin atışını hızlandırdı. Kandı ve yeniydi...Yutkundum ve ağır adımlarla masanın arkasında ki ameliyat malzemelerinin bulunduğu çekmecenin arkasına geçtim. Görüşüme önce siyah bir poşet girdi ve o poşetin dışına sarkan ufak bir el...Elimde ki oyuncak arabayı o kadar sıktım ki oyuncak arabanın kapısı elimde ki bandajı zorladı. Ve sadece benim duyacağım ufak bir ses duyuldu. Dikişin yırtıldığını ve öfkemi bağırırcasına hızlıca akan kanım oyuncak arabaya bulaştı. Bir çocuğu katletmişlerdi. Tam burada ve bir çöp gibi poşete koymuşlardı. Eli yardım istercesine belki de oyuncağını ararcasına poşetten çıkmıştı. Bir annenin yavrusunu öldürmüşlerdi. Bir yaşamı katletmişlerdi. Ve biliyordum ölüm sebebi sadece sağlıklı organları olmasıydı. Poşete koydukları bedenin organlarını almışlardı. Diri diri mi yapmışlardı ? Burada onu uyutacak hiçbir şey yoktu ki. Onu böyle mi öldürmüşlerdi ?

"Ömür !"Rüzgar bedenimi tutup kendine çektiğinde elimde ki oyuncak yere düşmüştü. Rüzgar'ın endişe kaplı gözlerini gördüğümde burnuma daha farklı bir koku geldi. Duman kokuyordu. Brandaya vuran ışık ateşti. "Çıkmalıyız !"deyip elimi tuttuğunda öne doğru adım atmıştım ama durup elimi çektim ve yere eğilip düşen oyuncağı aldım ardından tekrar elini tuttum ve son kez poşetten sarkan ele baktım. Rüzgar beni dışarı çektiğinde alevler arasından son anda geçmiştik. Alevler brandayı , girişi kapattığında saniyeler içinde ameliyathaneye benzeyen mezarlık alevlere teslim olmuştu. Yanışını an ve an izlerken kulağıma gülen çocuk sesleri doldu ardından aniden korku dolu çığlığa ve en sonunda sessizliğe.

Gözlerim alevlerden yere düştü. Duvarın dibinde ki varil ve kenarında acıyla kıvranan korumaya baktım. Ben onun acıyla kıvranışını izlerken iki okyanus beni izliyordu. Elime bakıyordu. Elimden süzülen kana değil avcumda sıkı sıkı tuttuğum oyuncak arabaya. "Bu ne ?"dedi elini uzattı ama tereddüt etti. Gözlerimiz bir kez daha buluştu ve gözlerinde ki çaresizliği gördüm. Zeki bir adamdı , tahmin etmesi saniyelerini almazdı. Tereddütü kenara bıraktı ve benim kanımın da bulaştığı oyuncağı kolayca elimden aldı. Ardından yanan mezarlığa baktı ve gözlerine yansıyan alevler onu selamladı. Rüzgar gitti Kor geldi. Yerde acıyla kıvran adamın yanına o kadar hızlı gitti ki. Yakasına yapıştığında adam acısının içinde güldü. "Geç kaldınız , "öksürdü "Her zaman ki gibi." Rüzgar tek bir şey söyledi "Yaptınız mı ?" adam güldü "Yaptık Kor. Bütün organlarını aldık işimize yarayan , yaramayan , hepsini ," Rüzgar'ın elinin izin verdiği kadar alevlere baktı "Yazık mezarı bile olmadı. Oysa diğerlerinin mezarı vardı. Çoklu."

"Çoklu." diye onun dediğini taklit etti ve başını sallayıp ayağa kalktı. Adamı da ayağa kaldırıp alevlere doğru çekti. "Beni ölümle mi korkutuyorsun ?"bakışları bana kaydı "Ben ölmekten de sizden de korkmuyorum. Hizmet ettiğim kişiye sadık olarak öleceğim ama sen Bozkurt zamanı geldiğinde ölemeyeceksin bile. Kor seni kurtarmaya da geç kala- Ahhhhhh !" Rüzgar tıpkı o çocuğa yaptıkları gibi çöp atar gibi onu alevlerin arasına attığında çıkamaması içinde silahını çekip iki ayağından vurduğunda sözü kesilmişti. Çırpınan bedenini filim izler gibi izledim. Zevkle , huzurla.

Herkes ölmüştü. Biz ayaktaydık. Bir masumu daha öldürmüşlerdi ama biz ayaktaydık. Rüzgar'a baktım. Yumruk olan ellerine. Gözleri yanan ve artık çırpınmayan bedendeydi. Göğsü hızlı hızlı inip kalkıyordu. Emre'yi hatırlamıştı. Belki de Emre'nin ölüm şekline seviniyordu. Böyle bir şeye sevinecek kadar berbat bir hayat yaşıyorduk değil mi ? Emre acı çekmemişti , hiçbir şey hissetmemişti. "Kim ?"dedi alevleri izlemeye devam ederken "Bu Fyodor'un yapabileceği bir şey değil. Bunu kim yaptı ?" yanına ilerledim ve avcunda ki oyuncak arabayı aldım. "S.R.A ,"dedim oyuncağın üzerinde ki kanımı temizlemeye çalışırken. Rüzgar'ın eline de bulaşmıştı. Biz yine kana bulanmıştık. "Bu S.R.A." dediğimde alevlerden ayrıldı gözleri. "Ne ?" arabayı temizlemeye devam ettim ama sanki her saniye daha da kan oluyordu. Elim kanadığı için olsa gerekti. "S.R.A'nın sahibi Albert'ın kızı James ile ilişkisi var ," arabayı yıkamalıydım "Çocukları kaçırıp veya bulup şirketine getiriyor. Belli tarihlerde kargo taşır gibi bir kamyon önden çocukları indiriyor. Diğer kamyon arka kapıdan ceset çıkartıyor. Çocuklar şirkette sadece birkaç kişinin girmesine izin verilen kata çıkartılıyor ve organları alınıyor. Bu ,"dedim alevleri başımla işaret edip "Fyodor burayı James ile beraber kullanıyor olmalı. James sevgilisine burayı söylemiş olmalı. Bu alanda çocukların organlarını almak için ,"elim fazlasıyla kanıyordu anlaşılan. Derin nefes alıp arabayı ceketimin cebine koydum. Başımı kaldırıp alevlerin yansıdığı gözlerine baktım. Okyanusunda ateş dans ediyordu. "Gidelim." arkamı dönüp ilerlemeye başladım. Sebastian hala buradaysa almamız gereken bir canı vardı.

"Bana arkanı dönme." kaşlarım çatıldı. Yan dönüp "Anlamadım." dedim. Sanırım alevlerin sesi ve sıcaklığı duyma yetimde soruna neden olmuştu. Tıp da bu mümkün olmasa da belki olmuştur. "Bana arkanı dönme." tek kaşım havaya kalktı ve dudağım alayla kıvrıldı. "Bir çocuk daha masum yere öldürüldü ve belki de Sebastian şu an ülke değiştiriyor ve sen bana arkanı dönme mi diyorsun ?" gözlerinde ki alev harlandı "Bana arkanı dönme Ömür." dedi bir kez daha. Burnumdan güldüm "Alay mı ediyorsun benimle ? Şu an bunun sırası mı ?" dudağının kenarı tıpkı benim gibi kıvrıldı. "Şu an umurum da olan tek şey bu ," bütün hücrelerimin öfkeyle dolduğunu hissettim. Karşımda ki Rüzgar'dı. Karşımda ki Rüzgar'dı. Karşımda Rüzgar vardı. Sevdiğim adamdı. Yabancı değil. Düşman değil. O düşman değil. Ona bağırma. Ona zarar verme. O Rüzgar'dı. Sakin ol. Sorun yok. Derin nefes al. Sorun yok. Ona zarar verme. Ona sakın zarar verme. "Bunu mu arıyorsun ?"havaya kaldırdığı elinde benim silahım varı. O bunu yapana kadar elimin belime gittiğini ve boşa düştüğünü fark etmemiştim. "Sanırım bu bende kalacak."

"Sen ne yaptığını sanıyorsun Kor !?" öfke bedenimi sarıyordu. Sakin olmak zorundaydım. Derin nefes almak zorundaydım. Kaybedemezdim. Kaybedersem kazanırdı. Kazanmasına izin veremezdim. "Rüzgar saçmalıyorsun ver silahımı def olup gitmeliyiz ! Sebastian hala buralarda olabilir. Almam gereken bir intikam var." dudaklarından bir kıkırtı kaçtı ve silahımı elinde çevirip beline koydu ardından başını omzuna doğru yatırdı. "İntikam ? Senin intikamın. Oysa Sebastian benden iki can almıştı." sakindi. Sakin olamazdı ben öfkeliydim o sakin olamazdı. Kızıyordum , kontrol edemiyordum. "Biz demiştin ,"dedim hızlı hızlı nefes alıp verirken "Senin acını benim olarak gördüğümü söylemiştin. Bizim dedin !" bağırma. Bağırma Ömür. Sakın bağırma. Karşında sevdiğin var ona sesini yükseltme. "Biz iki kişiyi tek bir bedende toplar ama sen tekil konuştun Ömür. Biz değil sen dedin ," ellerim titriyordu. Ensemi kaşıdım göz bebeklerimi kontrol edemiyordum. "Bu ağır mı geldi o zaman başka bir şey söyleyeyim. Beni vuracaktın değil mi ?" irkildim "Silahını bu yüzden arıyordun." güldüm "Seni vurmak mı ? Kafayı mı yedin Kor !?" sakin olmalıydım. Sakin olmalıydım. "Yaklaşma !"diye bağırdım. "Yerinde kal ! Yaklaşma !"ama umursamadı adım adım bana yaklaştı.

"Cevap ver , beni vuracaktın değil mi Ömür Alya Bozkurt ?" durdum. Ellerimin titremesi durdu ve dudaklarımdan bir kıkırtı kaçtı. Başımı hafifçe omzuma doğru yatırıp Rüzgar'a baktım. Bir kez daha güldüm. "Sen ,"dedim kıkırdayarak "Bana emir mi verdin ?" gözlerini gözlerimden asla çekmiyordu ve gözleri çok güzeldi. Oymak isteyeceğim kadar güzeldi. "Soruma cevap ver Ömür Alya !"kıkırdadım. Bana bağırmıştı. "Sen kimsin de bana bağırıyorsun ?"dedim tane tane "Ben sesini yükselteceğin biri değilim ,"dedim kolunu okşayıp yüzüne doğru eğildim "Ben tanıdığın kişi değilim." bakışları değişmedi. Gözlerine yansıyan alevler gözlerine çok yakışıyordu ve benim olmalıydı. Gözlerini istiyordum. Kan dökülmesini istiyordum. Çok eğlenceli olacaktı biliyorum. Engeller vardı ve o engel tam karşımdaydı. Öldürmeliydim , engelleri kaldırmalıydım. Bir adım daha attığımda elleri mengele misali kollarımı tuttu. "Bana cevap ver Bozkurt , beni öldürecek miydin ?"

"Evet !"dedim gülerek "Seni bana bağırdığın için öldüreceğim Kor. Bana zarar veren her şeyi öldüreceğim ! Güçsüz olmama sebep olan her şey yok olacak !" beklemediğim bir şey oldu ve güldü. Kaşlarım çatıldı onun ise dudağında daha farklı bir gülümseme oluştu. "Artık biliyorum." dediğinde yalandan sordum "Neyi ?" bakışları dudaklarıma kaydığında kaşlarım daha da çatıldı ve ne yapacağını anladığımda zihnimde şimşekler çaktı. Geri çekilmek istediğimde geç kalmıştım. "Kime karşı savaştığımı." sözlerinin ardından hayır dememe kalmadan dudakları dudaklarımı buldu. Lanet olsun !

İrkildim.

Uyandım.

Ve nefes aldım.

Dudaklarım üzerinde ki baskı hafif geri çekildi kulaklarıma dolan çıtırtılar yanımızda yanan alevlerden geliyordu. Nerede olduğumu unuttum ve ne yaptığımı. Sanki boşluğa düşmüş gibi daha sonra zamana geri döndüm. Gözlerim benden bağımsız kapandığında sızlayan elimi ensesine götürüp dudaklarımı dudaklarının üzerine bastırdım. Nefesi nefesime karıştı , yaşadığımı hissetim. Şakaklarımda ki ağrı başıma darbe almışım gibiydi ama umursamadım. Dudaklarımı dudaklarından ayırmadım , ayrılmak istemedim. Bu hale nasıl gelmiştik hatırlamıyordum ama umursamadım. Okyanusa kendimi bıraktım ve beni sarmasına izin verdim. Dudakları dudaklarımın üzerinde özgürce gezdi. Eli belimde , saçımda dolaştı. Her dokunduğu yer beni bu ana sabitledi. Elinin son durağı elim oldu. Ben durdum ve sakince bekledim. Dudakları son kez dudaklarıma ufak bir buse hediye etti ve geri çekildi.

Kısık gözlerimi gözlerinde dolaştırdım. Gözleri çok güzeldi ve her kötülükten korunmalıydı. Okyanuslarına kimse zarar vermemeliydi. Onları seviyordum , onu çok seviyordum. "İzin vermeyeceğim ,"dedi ben anlamazken "Bundan sonra ne yaparsan yap hiçbir alev sana dokunamaz. Hiç kimse ,"tekrar dudaklarıma bir buse kondurdu "Sen bile ,"anlamıyordum ama mest olmuştum. "Bundan öncesi yok Ömrüm ,"dedi ve gözlerime ilk kez gördüğüm bir ifadeyle baktı. "Bundan sonrasında biz varız ," gözleri bana bakıyor ama başka biriyle konuşuyor gibiydi. "Kartları dağıtabilirsin Ömür Alya ," ve bakışları dudaklarıma düştü "Bu oyunda hile yapacağım."