15. Bölüm

15.BÖLÜM

Hala kendimize gelememiştik. Gerçi bu olanlardan sonra çok uzun bir süre gelemeyeceğimiz kesindi. Giray kalkmış başını ellerinin arasına almış oturuyordu. 'Bana annemin ölümünü izlettiler. Ama ben hiç bir şey yapamadım. Bana ne dedi biliyor musun? Bu Asena senin anlattığın gibi biriyse benden daha iyi bakar sana. Sakın o kızı üzme. Bırak kanım yerde kalsın. İntikam uğruna kendini de sevdiğin kızı da tehlikeye atma. Kendine iyi bak oğlum. Dedi. Ben şimdi ne yapacağım Asena?' Sarıldım. Elimden sadece bu geliyordu. 'Ne yapacağımızı bilmiyorum ama şuan kendimize gelmeliyiz. Hastaneye gidelim. Hadi.' Hastaneye gitmeliydik. Son kez de olsa annesini görmeliydi.

Hakkıydı bu. Bu saatten sonrası çok hızlı geçti. O gün gidip cenazeyi aldık ve yapılması gereken işlemleri başlattık. Bu Gamze'nin korkunç oyunlarından biriydi. Bunu biliyorduk. Toparlanıp cenazeye gittiğimizde Giray'ın gözlerinde sadece kin vardı. En ufak bir üzüntü kırıntısı kalmamıştı sanki içinde. Kirpiklerinin ucuna kadar kin vardı. Orada tanımadığım bir çok insan da vardı. Siyah ve şık giyimli üç adam insanların arasından bana dik dik bakıyordu.

İçimin ürpermesine neden oluyorlardı. Giray'ın koluna dokunup 'Kim bu adamlar? Babanın akrabalarından mı? 'Diye sordum. Hani nerede dermiş gibi etrafa bakarken adamların üzerinde kalan gözlerini çekmeden kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Giderken Semih'in omzuna dokunup onları göstermişti. Neler oluyordu? O adamlar kimdi? Çok fazla sorum vardı. Ama şuan bunlar için uygun bir zaman değildi. Aklımı okumuş gibi Giray anlatmaya başladı. 'Onlar babamın adamları. Buraya kadar geldiklerine göre ya seni ya da beni istiyorlar. Ve almadan da durmazlar. ' Neden bizi istiyorlardı? 'Tamam da neden biz? Cenaze olduğunu bilmiyorlar mı? ' 'Sence cenaze, örf, adet dinleyecek insanlara benziyorlar mı? Sanırım haklıydı.

'Daha fazla soruya cevap verecek vaktim yok. Gitmemiz gerek. En uzak nereye gidebiliyorsak oraya gitmeliyiz.' Herşey çok mantıksızdı. Hala koşuyorduk ve nereye gittiğimizi bile bilmiyorduk. Sadece koşuyorduk. Bir köşeyi döndüğümüzde önümüze çıktılar. Artık kaçış yoktu. Biz asker değil miydik zaten? Giray beni arkasına çekti. Tek başına üçü ile savaşamazdı. Tekrar yanına geldim. 'Bizimle gelin Felda Hanım.' Giray'ın önüne geçip dimdik durdum adamın karşısında durdum. 'Sen kimsin de ben seninle geliyorum it! ' ellerimi arkada bağladım. Dimdik karşısındaydım. Elini kaldırdı. Bana mı vuracaktı?

Arkamdaki dağ ayısını görmüyordu herhalde. 'Yavaş gel aslanım.' Bileğini tuttu. Adamın tam burnuna yumruk attı. Gelen kırılma sesini ben bile duymuştum. Giray o adamı döverken diğer ikisi bana doğru yürüdü. Biri kolumu tutmaya çalıştı. Ben onun kolunu tutup kendime çektim. Karnına sağlam bir tekmenin ardından yere yığıldı. Diğerine yaklaştığımda Giray'ın yere düştüğünü gördüm. Tam ona doğru gidecektim ki ensemde çok büyük bir acı hissettim. Gözlerim karardı. Durduğum yerde sendeledim. Yanına gitmeliydim. Onu bırakamazdım. Bir adım attım. Bir kol beni çekti. Karşı koyacak halim yoktu. Sadece Giray'ın kaldırılıp siyah bir arabanın içine konulduğunu gördüm. Sonrası büyük bir karanlık..