33.BÖLÜM

Öykü'nün ağzından

Dün her şeyi anlattıktan sonra kimsenin yüzüne bakmamış hemen odama geçmiştim sanki hiç ağlamıyormuşum gibi birde orda ağladım ama bu ağladım son anlardı artık ağlamayacaktım ben dün söylediklerime değil abilerimin söylediklerine ağladım ve o son ağlayışımdı şimdi iyi hissediyordum bazen ağlamak bile insana iyi hissettiriyordu dün ne varsa her şeyi ortaya dökmüştüm her şeyi anlatmıştım ve ilk defa bu kadar rahatlamış hissediyorum insan bazı şeyleri içinde tutunca daha çabuk yoruluyor ve daha çok yaralıyordu neyse Aras hala beni aramadı inanamıyorum yani hala niye aramadığını Aras'ı artık eskisi kadar sevmiyordum galiba oda beni hala beni merak etmeyip aramadığına göre bugün ondan ayrılacağımı söyleyecektim ama mesaj atarak ayrılmayacaktım bedeni gibi karşı karşıya gelip ayrılacaktım o yüzden mesaj yazdın buluşmamız lazım

Yakışıklım diye kaydetmiştim ama artık hiç bir duygu hissetmiyordum ve onu Aras olarak kaydettim ona kızmamın,gözümden düşmesinin sebebi geçmişimi merak ettiği değildi her şeyi anlattıktan sonra bişey demeyip telefonu kapatmasıydı Belkide benden tiksinmiştir normal yani neyse çok konuştum mesaj sayfasına girdim ve

Ben:Senle konuşmam gereken bir konu var ...................... bu cafeye gel

Aynen böyle yazdım ve aşağıya indim artık değişen bir şey vardı ben değişecektim insanlar artık benin kötü tarafımı görecekler tabi bana kötü davrananlar için aynı abilerim gibi onları asla affetmeyeceğim sadece Annem babam ve Çınar abimle konuşacaktim ben odaya çıktıktan sonra Çınar abimde odama gelmişti ve bana birden sarıldı ve şu cümleyi kurdu ikimizde ağlıyorduk " onlar adına senden özür dilerim kardeşim ve sana kızgında kırgında değilim ama bana söz ver ne olursa olsun gelip bana söyleyeceksin eğer söylemezsen asıl o zaman sana kızgın olurum. Her şeyden haberim olacak tamam mı güzelim "demişti ve bende " tamam abi " demiştim uyuyana kadar benim başımda beklemiş sonrada odamdan çıkmıştı bundan sonra sadece bir abim vardı benim ne dört abim ne ikizim ne de kardeşim hiç biri yoktu sadece bir abim vardı aşağıya indim ve herkes yemek masasındaydı beni bekliyorlardı

Ben:Günaydın baba anne ve Çınar abim

Annem:Günaydın kuzum

Babam:Günaydın kızım

Çınar abim:Günaydın güzelim

Diğerlerine bakmadım bile onlar yokmuş gibi davranacaktım ve hepsiyle ismi ile hitap edecektim gerçi onlarla pek muhatap olmayacaktım ama eğer konuşma falan olursa isimleri ile hitap edecektim hiç biriyle göz teması kurmadım ve abimin yanına oturdum hiç kimseden ses çıkmıyordu sadece abim tabağıma yemek koymakla meşguldü

Abim:Kzım az ye ya inceciksin biraz kilo alda kimse sevmesin seni

Ben:Abi ya bu nasıl kıskançlıktır ya merak etme Arastan da ayrılacağım mesaj attım ondan ayrılacağım kimseyle de olmayı düşünmüyorum

Abim:Aferin benim bücürüğüm hiç erkek yok hayatında sadece biz

Ben:sen ve babam başka kimse değil abiciğim neyse abi ben yedim müsaadenle ayrılmam gereken biri var

Babam:Kızım abinde senle gelsin tek gitme

Abiim:Evet bende geleyim hem stres atmam lazım

Ben:Abi ya eğer dönmeyeceksen gel yoksa gelme

Abim:Tamam tamam dövmeyeceğim ama sana kötü şeyler söylerse ağzına bir tane geçiririm

Ben:merak etme abi senden önce ben yaparım onu ben üstümü giyineceğim abi bekle beni

Abim:Abiciğim bu güzel işte onla git

Ben:Yok abi bunlarla gelmem biraz bekle hemen hazırlanırım

Zaten hızlı hazırlanan bir insanım üstüme siyah crop altıma siyah pantolon birde siyah ayakkabı tamam bitti hazırlandım zaten makyaj yapmıyordum yapmayı sevmiyordum hemen yanıma çanta da aldım hızlı bir şekilde abimin yanına geldim abim zaten beni bekliyordu

Diğerleri ile hiç göz teması kurmuyordum ve onları çok sinirlendiriyordu hiç umrumda değiller onlar benim kapıma gelip benden pişman olacaklar ve ben affetmeyeceğim çünkü bu ilk affettiğim gibi basit kelimeler kullanmamışlardı hem o zaman yeni gelmiştim normaldi ama şimdi daha da kötü ettiler herşeyi onlar yaptılar sürünsün pis köpekler

Abim:Hadi gidelim güzelim hazırlandıysan eğer

Ben:Evet hazırım abi çıkalım

Arabaya bindik ve mesaj geldi büyük ihtimalle Arastı hemen mesaj sayfasına baktım evet Arastı

Aras:Kötü bir şey mi oldu iyimisin

Alaycı bir şekilde gülümsedim çok umursuyordu sanki bunca zamandır ne aradı ne mesaj attı

Abim:O mu attı

Ben:Evet bir şey mi oldu iyimizin diyor ya inanılacak gibi değil

Abinle konuştuktan sonra Aras'a kısa bir mesaj yazdım

Ben:Sadece gel önemli

Çevrimiçiydi hemen yazdı

Aras:Tamam

Biz buluşacağımız yere gelmiştik bir masa seçtik ve oturduk o sırada garson geldi" ne içersiniz efendim "

Ben:Birini bekliyoruz sonra sipariş verelim

garson" tamam efendim siz nasıl isterseniz "

Şuan Aras' bekliyorduk ve abimi tebhihliyordum " bak abi sen karışma konuşacağız ben ondan ayrılacağım ve buradan çıkacağız ben konuşacağım tamam mı " abim " tamam abiciğim "

Ben:Abi burdan sonra senle vakit geçirelim mi

Abim:Geçirelim abi bugün abi kardeş günü olsun

Ben:Tamam abi

Biz abimle konuşurken Aras girdi ve karşımıza oturdu ve siparişleri verdik hepimiz Türk kahvesi istemiştik siparişleri verdikten sonra konuşmaya başladım

Ben:Aras ben senden ayrılmak istiyorum

Yüzünde şok vardı benden bunu beklemiyordu ve yanımda da abim olunca bir şey de diyemiyordu

Aras: ben seni seviyorum Öykü

Ben:Seviyorsun öylemi

Tam konuşacaktım siparişlerimiz geldi ve gorsan gidince tekrar konuşmaya başladım

Ben:Beni seviyorsun öylemi sen o telefonu yüzüme kapattığında benim neler hissettiğimi anladın mı hadi tamam dedim anlattıklarımdan dolayı sindirmek için kapattı dedim ama Aras sen telefonu kapattıktan sonra çok şeyler yaşadım ve hiç birinden de haberin yok ne aradın ne mesaj attın

Aras:Bende kötüydüm sindirmem biraz zaman aldı

Ben:Aras inan bana benden daha kötü olamazsın hem senin sindiremediğin şeyleri sadece duydun ben ise yaşadım

Aras:Bencillik yaptım seni unuttum ne yaşadın Öykü benim yüzümden mi şimdi iyimisin

Ben:Ne yaşadığımı gerçekten merak ediyormusun yoksa gene kaçıp gitmeyeceksin demi eğer gitmeyeceksen anlatırım

Aras:Lütfen anlat Öykü merak ediyorum noldu iyimisin

Ben:Önce endişelenmiş ayaklarını bırak hiç inandırıcı değil ve yaşadıklarımıda gelirsek sana anlattığım şeylerden dolayı kriz geçirip intihar ettim sana anlatırken ne dediğimi hatırlıyormusun duyduklarından sonra benden vazgeçermisin demiştim sende hayır hiç bir zaman vazgeçmem dedin ne değişti Aras yoks benden tiksindin mi

Ben bunları söylerken abimin elife yumruk olmuştu şuan Aras'ı dövmemek için zor tutuyordu biliyordum.

Aras:Nasıl yani sen intihar mı ettin

Ben:Evet neyse bunların bir önemi kalmadı artık senden ayrılıyorum

Aras:Hayır ben seni seviyorum ayrılamazsın Öykü bunu bize yapma

Ben:Bu bize ben yapmadım sen yaptın ve insani bir şekilde ayrılalım sırun çıkmasın ve hoşçakal bir daha görüşmemek üzere...

Ben:Hadi abi gidelim artık

Abim:Tamam abiciğim gidelim

Cafeden kaktık ve arabaya bindik abim bana" Öykü abiciğim iyisin demi " cevap verdim " evet abiciğim hiç bu kadar iyi olmamıştım " abim" o zaman abi kardeş gezelim eğlenelim " ben" eğlenelim abi

Artık üstümden bir yük daha kalktı daha hafif hissediyordum ve ben mutluydum bu sefer bu mutluluğun kalıcı olması için her şeyi yapacaktım kötü insanları,bana kendimi değersiz hissettirenleri,bana değer vermeyenleri hepsini hayatımdan çıkaracağım

Evet canlarım bir bölümün daha sonuna geldik oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum 💕