37.BÖLÜM

Öykü'nün ağzından

Sabah gözlerimi abimin odasında açtım çok güzel uyumuştum ama abim bana öyle bir sarılmış ki nefes alamıyordum kalkmaya çalışırken tekrar kollarıyla beni yatağa atmıştı ve " rahat dur güzelim " demişti abimi uyandırmaya çalışıyordum ama bir türlü kalkmıyordu aklıma sinsi bir plan geldi abimin kollarını üstümden çektiğimde nihayet yataktan kalktım hemen yanımdaki su dolu sürahiyi hiç düşünmeden suyu abime döktüm öyle bir sıçradı ki çok komikti öyle bir gülüyordum ki aslında şuan kaçmam lazım dı ama şuan kahkaha atıyordum niye bu kadar güldüğümü bende bilmiyordum abim etrafına bakınca benim attığımı anlamıştı ve hemen kaçmaya hazırlandım.

Hızlıca odadan çıktığında abimin bağırma sesleri geliyordu

Abim:ÖYKÜ gel buraya kaçma bunun hesabını ödeyeceksin

Hızlıca aşağıya indim babamı gördüm ve hemen onun arkasına saklandım

Ben:Baba beni kurtar bu oğlundan

Babam:Noldu kızım

Babama sevimlice gülümsedim

Ben:Baba bişey yapmadım ki sadece abim uyanmadığı için ufak bir uyandırma operasyonu yaptım

Abim:Öykü çabuk gel buraya neredesin

Ben:Gelmiyorum gel de yakala

Abim:Yakalarsam fena olur

Ben:Napacaksın ki

Abim:Görürsün ne yapacağımı

Hemen babamın arkasından çıktım ve abim beni kovalamaya başladı

Anıl abim:Noluyor baba burda

Babam:Bişey olduğu yok oğlum eğleniyorlar işte

Anıl abim(içinden):Keşken benimle de eğlense

Ben:Abi ya bırak peşimi alt üstü seni uyandırdım

Abim:Kızım normal uyandırsana

Ben:Abi kalkmadın ki bende su döktüm

Ben:Abi yoruldum bırak peşimi

Abim:Yok bırakmayacağım

Ben:Tamam pes ediyorum

Abim beni yakaladı ve gıdıklamaya başladı öyle bir gülüyordum ki dışardaki biri bile duyabilir

Abim:Cezan gıdıklanmak bücür

Ben:Abi ya bırak beni ya bırakmazsan küserim

Abim:Tamam hadi cezan bitti

Annem:Kızım noldu ya sesleriniz ta yukarıdan geliyor

Abim:Yok bişey anne sadece kardeşimle şakalaşıyorduk demi kardeşim

Ben:Evet abi

Herkes aşağıya inmiş bize bakıyordu kimseyi umursamadan yukarıya çıktım onlar bana bakıyordu ama ben hiç birine bakmadım sürünsün köpekler bu daha ne ki görecekler günlerini herkesin gözleri çok pişmanım diyor ama daha çok pişman olacaklar.

Ben:Ben üstümü giyinmeye gidiyorum

Annem:Tamam canım

Üstümü giyinmeye çıktım artık okula gitmem lazım baya geride kaldım olaylardan dolayı okula gidememiştim hemen üstümü giyindikten sonra aşağıya indim kahvaltı yapmaya.

Herkes beni bekliyordu abimin yanına oturdum hiç kimseyle göz teması kurmuyordum eğer onlara bakarsan hemen affederim o yüzden hiç kimsenin yüzüne bakmıyorum

Canım bişey yemek istemediği için az bişey atıştırdım abimin zorlaması ile

Ben:Abi okula senle gidebilirmiyiz onlar da kendileri gider onlarla

Hiç kimse bişey demedi çünkü suçlular ve bunun farkındalar onun yüzünden bişey söylemediler

Abim:Tamam abiciğim sen arabanın önünde beni bekle geleceğim birazdan

Ben:Tamam abiciğim

Abim arabanın önünde beni bekle dedi bende onu beklemeye başladım

10 dakikadır bekliyorum ama hala gelmedi bende eve girdim ama abimin bizimkilerle konuştuğu gördüm bende gözükmeden onları dinlemeye başladım normalde dinlemem tabikide

Anıl abim:Öykü böyle yaptıkça çok kötü oluyorum dayanamıyorum

Ege:Asıl sen mi ben mi onu da en çok ben üzdüm ya ben ikiziyim onun böyle yabancı gibi davrandığı her zaman kalbime ağrılar giriyor

Abim:Oğlum benim yapacağım hiç bişey yok hem hakediyorsunuz çok kötü laflar ettiniz

Emre abim:Evet en çok da ben keşke ölseydim dedim beni hiç affetmeyecek

Abim:Onu bunu bilmem bunları demeden önce düşünecekdiniz

Hiç üzülmedim desem yalan olacak bu hallerine üzüldüm bir yanım affet diyor ama hala affedeceğimi zannetmiyorum bunu daha fazla duymamak için yeni geliyormuşum gibi yaptım

Ben:Abi hadi geç kalıcağız

Abim:Tamam geliyorum

Sonunda okula geldik ben abimin arabasına bindim diğerleride Anıl abimin arabasına binmişlerdi aynı anda geldik ama ben direk sınıfa gittim

Okula biraz geç kalmıştık sınıfa girdiğimde hoca da sınıftaydı

Ben:Geç kaldığım için özür dilerim hocam

Hoca:Tamam kızım gel

Sınıfa göz attığımda Aras ta buradaydı o bana bakıyordu ama ben ona bakmadım ikizimin yanına oturmayacaktım ikizimin yanına da sınıfa baktığımda boş sıra olmadığı için bir tane çocuğum yanına oturmak için izin aldım

Ben:Boş mu acaba oturabilirmiyim

Karşımdaki çocuğu tanımıyordum heralde yeni geldi dedim içimden

Çocuk:Oturabilirsin tabi

Ben:Teşekkür ederim

Sırama oturduktan sonra ikizim geldi beni başka yerde oturduğum görünce üzüldü ve kendi sırasına gitti Aras'a geldiğimden beri hiç bakmadım büyük ihtimalle sinirden köpürüyordur benim ilginç bulduğum bir şey var ikizim Aras'ın burda olduğuna bir şey dememiş hatta selamlaşmışlardı bile halbuki bana demediğini bırakmadı ben bunları düşünürken yanımdaki çocuğun bana seslenmesi ile çocuğa baktım

Çocuk:Tanışalım mı ben Ateş sen

Ben:İstemez

Çocuğa sert davrandım şuan hiç kimseyi çekemezdim

Çocuk:Ama niye güzelim

Ben:Bana güzelim falan deme yoksa çok kötü olur

Bunu dedikten sonra kafamı direk sıraya gömdüm kimseyle konuşmak istemiyordum üstelik bu yavşak çocuk ile hiç.

Evet canlarım bir bölümün daha sonuna geldik oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum 💕