Sabah belimi saran kollarla uyandım kerem sıkı sıkı sarılmıştı. Onu uyandırmadan zor da olsa kollarının arasından çıktım biraz homurdansa da uyumaya devam etti. Dolaptan kıyafetlerimi alıp banyoya girdim duş alıp üzerimi değiştirdim odaya geri döndüğümde kerem hala uyuyordu onu uyandırmadan aşağı indim ve kahvaltı hazırlamaya başladım.

Kahvaltı hazır olunca keremi uyandırmak için odaya çıktım. Hiç pozisyonunu değiştirmemiş aynı şekilde uyuyordu yatağın kenarına oturup bir süre yüzünü izledim sonra da hafifçe omzuna dokunup seslendim

"Kerem uyan hadi kahvaltı hazır" biraz homurdanıp tekrar uyumaya devam etti. Gülerek kafamı sallayıp bu sefer biraz sarsarak uyandırmaya çalıştım

"Kerem kalk hadi ya sabah oldu, kahvaltı hazır hadi" biraz daha sarsınca sonunda gözlerini araladı

"Günaydın"

"Günaydın uykucu" gülümseyerek yatakta doğruldu

"Normalde bu kadar uyumam aslında bugün farklıydı"

"Farklı olan ne?"

"Sen, sensin huzurlu ve güzel bir uyku çekmemin nedeni sensin" utanarak kafamı eğdim elim ayağım birbirine dolaşınca ayağı kalktım

"Iıı şey kahvaltı hazır ben mutfakta şey yapıyorum bekliyorum sen gel" Allahım başladım kekelemeye yine off yaa kerem bu halime gülerken bende odadan çıkıp koşarak aşağı indim mutfağa girip tezgaha yaslandım ve derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım yüzüm hala yanıyordu elimle yüzümü serinletmeye başladım çekmeceden bir tane bardak alıp su içtim. Ufak bir sözden niye böyle oldum ben ya anlamıyorum ki

Ben kendime gelmeye çalışırken kerem de aşağı inmişti beraber oturup hiç konuşmadan kahvaltı etmeye başladık çünkü ben hala salak bir şekilde utanıyordum tabi kerem bey bu durumdan zevk aldığı için arada yüzüme bakıp bakıp gülüyordu.

Kahvaltımızı ettikten sonra ben sofrayı toplamaya başladım kerem de gerek yok desem de bana yardım etti ve beraber topladık sonra da keremi işe uğurlayıp evi toparlamaya başladım.

Her yeri topladıktan sonra kapının çalmasıyla kapıya doğru yürüdüm kapıyı açtığımda karşımda keremin ailesi duruyordu

"Hoş geldiniz" gamze abla sevecen bir şekilde sarılarak "Hoş bulduk kuzum" dedi ve içeri geçtiler mutfağa gidip çay koydum ve elimde tepsiyle beraber yanlarına gittim keremin annesi yorgun olduğunu söyleyip odasına geçti bizde gamze ablayla beraber çaylarımızı içerek sohbet etmeye başladık tabi gamze abla lafın arasında beni utandırmayı asla ihmal etmiyordu.

Akşama doğru gamze ablayla beraber yemek hazırlamaya başladık masal okuldan gelmiş yukarıda oyuncaklarıyla oynuyordu yemekleri hazırladıktan sonra sofrayı kurmaya başladık o sırada kapı çalınca gidip açtım. Keremle mehmet amca(babası) gelmişti "hoş geldiniz" diyerek içeri geçmeleri için kenara çekildim ikisi de hoş bulduk diyerek içeri geçtiler.

Ben masalı gamze abla da ayfer teyzeyi çağırmaya gitti herkes masaya oturunca gamze ablayla yemekleri servis edip bizde masaya oturduk. Yemeklerimizi yerken bir taraftan da sohbet ediyorduk ayfer teyze bize hiç katılmamış arada bana nefret dolu bakışlar atsada onun dışında kafasını kaldırmadan yemeğini yemeye devam etmişti.

Yemekten sonra sofrayı kaldırdık ve çay koyup içeri geçtik herkese çaylarını dağıttıktan sonra geçip keremin yanına oturdum ben oturunca masal da gelip kucağıma oturdu. Ben masalla oynarken ayfer teyze konuşmaya başladı

"Okumaktan vazgeçtin heralde" bana doğru konuşmasıyla ona döndüm kerem müdahale etmeye kalkınca onu durdurdum ve konuşmaya başladım

"Hayır efendim vazgeçmedim evlenmem okuluma devam etmeyeceğim anlamına gelmiyor"

"He birde okumaya devam edeceksin öyle mi kimden izin aldın? artık bu evin gelini olduğuna göre ona göre davranacaksın evlenen kızın okuduğu nerde görülmüş"

"Birincisi benim okumak için kimseden izin almaya ihtiyacım yok ikincisi bundan benim kocamın haberi var ve sizi ilgilendiren bir durumun olduğunu da düşünmüyorum"

"Hele şuna bak oğlum bir şey demeyecek misin görmüyor musun annenle nasıl konuşuyor terbiyesiz"

"Anne karım haklı bu durumdan benim haberim var ki olmasa bile karışmaya hakkım yok senin olmadığı gibi"

"Ama oğlum-"

"Anne yeter, karımla aramda olan bir mesele bu sen karışma" ayfer teyze bana kınayan bakışlar atarak sinirle odadan çıktı kimseden çıt çıkmıyordu bir şey demeseler de mehmet amcayla gamze ablanın da beni desteklediğini yüzlerinden anlayabiliyordum.

Kerem müsade isteyip kalkınca bende iyi geceler dileyip onunla beraber kalktım beraber odaya çıktığımızda önce ben banyoya girip işlerimi hallettim ve odaya döndüm benim peşime de kerem girdi ben yatağı açıp oturdum ve keremi beklemeye başladım.

Bir kaç dakika sonra kerem de çıkınca bir süre göz göze geldik bir süre birbirimize baktık sonra kerem geçip yatağa uzandı ve kolunu açıp beni de yanına çağırdı bende onun gibi uzanıp kafamı göğsüne koydum.

"Annem adına özür dilerim nedenini bilmiyorum ama sana bir türlü alışamadı"

"Senin özür dilemene gerek yok alışamadığının farkındayım umarım bir an önce aramızdaki buzlar erir"

"Umarım" bir süre o saçlarımı okşarken ikimizde sessiz kaldık en son sessizliği bozup konuşmaya başladı.

"Pişman mısın, yani evlendiğimiz için?" sorduğu soruyla beraber kaşlarımı çatıp kafamı kaldırdım ve yüzüne baktım dikkatle vereceğim cevabı bekliyordu.

"Nerden çıktı şimdi bu?"

"Bilmem yani aşağıda dedin ya ailem için evlendim diye bende o yüzden şey ettim off neyse boşver zaten saçma bir soruydu"

Bir süre düşünmeye başladım içimden kendimi sorguladım pilman mıydım? galiba cevabım belliydi bir süre yüzüne baktıktan sonra dudaklarımı araladım

"Pişman değilim" söylediğimi anlamaya çalışarak yüzüme bakarken konuşmaya başladı

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten" dedikten sonra gözleri parladı ve gülümseyerek bana bakmaya başladı bende aynı şekilde karşılık verip aynı soruyu ona sordum

"Peki sen? sen pişman mısın, sonuçta sende isteyerek evlenmedin benimle" derin bir nefes aldım ve alacağım cevaptan korka korka devam ettim "Hem belki aşık olduğun biri vardır" o da bir süre gözlerime baktıktan sonra ilk sorduğum soruya cevaben konuşmaya başladı

"Hayır zerre pişman değilim" gülümseyerek yüzüne baktıktan sonra kafamı tekrar göğsüne koydum o saçlarımı okşarken benim de gözlerim ağırlaşmaya başladı. Uyku beni içine almadan önce keremin fısıltılı bir şekilde kendi kendine mırıldandığını duydum.

"Benim aşık olduğum tek kadın sensin"

BÖLÜM SONU

NASIL BULDUNUZ BÖLÜMÜ?

OY VERMEYİ VE DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUMLARDA BELİRTMEYİ UNUTMAYINN

PROFİLİMDEN DİĞER KİTABIMA DA ULAŞABİLİRSİNİZZ

BİR DAHAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEZ ÜZEREE