"Ben buradan taşınıyorum" dediğim an annem ağlamaya başladı buradan bu anılardan kurtulmam gerekiyordu "nereye gidiyorsunn annem burada biz varız işin var" gitme dedi kalkıp ona sarıldı babamda ağlıyordu "Lütfen ağlamayın ben orada ozel bir kolejden teklif aldım parasıda çok iyi" dedim benimde gözlerim doluyor sesim titriyordu artık "senin paraya ihtiyacın yok kızım" dedi babam ona baktım başımı sağa yatırıp dolu göslerle ona baktım "hem kimse yok orada ne yapacaksın tek başına" teselli eder gibi "babacım annecim Elif orada onunla anlaştım güzel bir eve çıkıcağız" dedim onlarla konuşup anlaştım o nalet eve son kez gidiyordu o danakliye şirketliyle beraber elyaları topayıp ankaraya taşınıyordum elif orada çalışıyordu kendisi avukat onun işyerinin hemen karşısındaki okula başvurmuştum ve onay almıştı.

işte o gün geldi bu gün uçağım vardı ve mutluydum umarım o bela yine beni bulmazdı eşyalarımı aldım havalimanına gitmek için ababmlarla arabaya bindik arabamıda satmıştım onun beni bulmaması için herşeyi düşünmüştüm buna adımı değiştirmekte dahildi havalimanına geldiğimizde bavullarımı aldım ailme son kez sarıldım öptüm onalrı onalr benim arkmadan bende onalrın arkasından ağlıyordum uçağa bindim kısa bir uçuştu 1 saat 10 dakika yolum vardı

ankara:

uçaktan indim ve çıkışa doğru gittiğimde elifte ordaydı koşarak ona sarıldım oda bana sarıldı "çok özledim seni" dedim oda bana baktı "bende çok özledim canım" dedi ve birdaha sarıldı "eve geçince bu önemli meseleyi konuşalım beni çok korkuttun" dedi bende ona bakıp sadece kafamı sallamakla yetindim elif benim ilkokul arkadaşım tek kardeşim diyebileceğim kişidir bavulları aldık ve yeni evime doğru yola girdik evimiz çok güzeldi iki katlı bahçeli bir evdi eşyaları içeri aldık ve elif bana döndü "uzun süreden sonra birleşmemiz adına bu gün seni yemeğe çıkaracağım" dedi kollarını açıp dans ederek "olur canım çıkalım ama temizlik ne olucak" dedim çünkü ev biraz pisti "benim tanıdığım ve güvendiğim bir abla var o gelip yapıcak ben ayarladım canım" dedi kafamla onayladım "gel bakalım anşat şu meseleyi" dedi karşılıklı oturduk ve ona başımdan geçen bütün olayları anlattım "oha ne DEMİR YILMAZ mı" diye bağırdı br anda "evet" dedim başımı eğerek "kızım o adm şu an çok tehlikeli biri neler yaşamışsın sen kuzum" diyip sarıdı bana çekilip "nasıl tehlike" dedim oda bana bakarak "bi ara bidava duymuştum onunla alakalı katil uyuşturucu çetesi gibi çetelerin en başı işte hepsinin patronu" dedi anladım anlıda kafamı salladım adımı lavinya olarak değiştirmek için başvurmuştum akşam oldu ve biz hazırlanmaya odalarımıza çekildik ben mini siyah balon etekli bir elbise giydi elifte düz askılı bir elbise giymişti güzel şık bir restoranta gitmiştik ikimizde yemek sipariş ettik beklemeye başladığımız sıra içeri büyükbir topluluk girdi belliydi zaten rezerve edilmiş büyük bir masa vardı ilerimizde yemeklerimizin arasıda ufak sohbetler ediyorduk ki benim teefonume mesaj gelene kadar telefonu elime aldım bilinmeyen bir numaraydı siktir siktir siktir

0532: afiyet olsun lavinya öğretmen

yazıyordu "siktir elif kalk gidiyoruz" dedim teleşla "noldu ceyda nereye" dedi oda ürpermiş ve tedirgin olmuştu "demir burda" dedim hemen ayaa kalktı kasaya gitmek için o masının yanında geçmek zorundaydım hemen hızlı adımlarla elifle birlikte ksay geçtik masadaki herkes bize bakıyordu hesabımızı istedik garson "demir bey tarfındsn ödenmiş hanıfendi " dedi bende kafamı hayır anlamında salladım ve tezgaha 5 bin tl bırakıp restoranttan çıktık...

sizce birsonraki bölüm demirin azından olsun mu?