2.BÖLÜM ÇARESİZLİK

Ne yapacağımı bilmiyorum, naıl hayatta kalacağımı, nasıl yaşaya cağımı bilmiyordum ama başımım çaresine bakmak zorundayım. Önce yemek alacağım sonra kendime elbise ve ayakkabı alacaktım. Markete doğru yürümeye başladım markete geldim ve kapıyı açtım. Birkaç bisküvi ve bolca şu aldım. Kasaya geldiğimde bana"nakit mi yoksa kart mı"diye sordu. Nakit diye mırıldandım. Marketten çıktım ve bir oturak bulup oturdum aldığım şeyleri yerken birden yanıma bir teyze geldi.

"Evladım bana biraz para verir misin" dedi "yaa teyze bi siktir git ya"dedim teyzede arkasını dönüp gitti. Artık üstüme başıma bir şey alan lazım. Yakınlarda bir mağaza vardı. Oraya gidecektim. Mağazaya geldiğimde kendime güzel bir elbise seç çektim. Elbisenin rengi turuncuydu. Muğla'da çalışan birine sordum" bu elbise nin fiyatı nedir " dedim "1000 euro" dedi çalışan"tamam bu elbiseyi alıyorum"dedim ve kasaya dört gittim. Elbiseyi ödedikten sonra kendime kalmak bir yer bulmam lazımdı yanımda bir çanta dolu para vardı.Bu para ile bir otelde kalacaktım. Otelin yolu nun yarısını yürümüştüm. Otele varmama çok az kalmıştı. Tam olarak 2 kilo metre vardı ve ben bunun 1 kilo metresini yürümüştüm. Otele vardığımda direk resepsiyona gittim ve "boş odanız var mı" dedim" var efendim nası oda iş yersiniz" dedi " farketme" dedim oda bana bir anahtar verdi ve odama doğru çıktım.