Bir kış günüydü,bir banka oturmuş müzik dinliyor kafa dagıtıyordum.ha bu arada ben Defne...kimsenin istemediği 27 yaşında bir doktor...ama bu doktor kendi yaralarını iğleştiremeyen bir doktor,igleştiremediği bu yaralar daha da derinleşiyordu artık çünkü onu destekleyebilecek,onu üzmeyecek bir ailesi yok.bunları düşünürken kafam arkaya düştü,gökyüzünü izlemeye başladım.Bu düşünceler beni boğuyordu artık nefes alamıyorum.

Hızla kitabımı kapattım ve ayağa kalktım,kitabımı ve kulaklığımı çantama koydum.simsiyah saçlarım ve yemyeşil gözlerim vardı.evime gitmek için yola konulduğunda hala kafamdakiler susmamişti,bakışlarımı yere çevirdim ve yürümeye devam ettim.Ta ki büyük bir cüsseye çarpana kadar.bu çarpmadan dolayı yere çarptığımda çarptığım adam ağzının içinden küfür etti

"Ne yaptığını sanı-" gözlerim onun masmavi gözleriyle buluştu...saniyeler dakikalara dönüşürken kendime gelip ayağa kalktım,ismini bilmediğim adam konuştu "çok canın yandımı"

Gözlerine bakarken konuştum "y-yok,acımadı" ismini bilmediğim adam dediğimi duyunca rahatlamış benziyordu "bu arada ben Aras,sen?"

"Defne" dedim sadece,ardından düşen çantamı alıp hızlı adımlarla evime doğru ilerledim...