(Levent tekrar kalp masajı yapar fakat bir işe yaramaz Ali nin kalbi durmuştur bile...

Herkes bir köşeye geçip ağlamaya başlar)

Levent:Hayııır!

(Levent çok üzülür,kurtaramadığı için kendini suçlar ve bir anda sinirlenir,reflex olarak Ali nin kalbine sertçe bi yumruk atar.)

Hemşire:Hocam.

(Hemşire Levent e şaşkın gözlerle bakar)

Hemşire:Hocam mucize hasta geri döndü,hasta geri döndü.

Levent:Allahım sana şükürler olsun,sen onu ailesine bağışladın.

(Camın arkasından bakan herkes;Tebessüm edip,aralarında konuşarak birbirlerine sarılmaya başladı)

Tahir:Bak Hümeyra Rabbim onu bize bağışladı!

Hümeyra:Allahım sana şükürler olsun.

Cahit:Ben dedim size,benim yiğidim güçlüdür kolay kolay pes etmez diye...

Barış:Öyledir amcaoğlum öyledir.

(O sırada Fatih ve Ayşe gelir)

Fatih:Abi (sarılırlar) Ali nasıl

Tahir:İyi çok şükür.

Ayşe:O zaman daha fazla üzülmeyin en kısa zamanda gözlerinide açıcak inşallah.

Hümeyra:İnşallah Ayşem inşallah.Sizde zahmet ettiniz hiç gerek yoktu telefondan haberleşirdik.

Fatih:Olur mu öyle şey yenge.Yeğenim o benim.Elbette gelicez.

Tahir:Çok sağolun.

(KARAKOL)

Hanne:Müdürüm söylesenize,yoksa Ali ye mi birşey oldu.Şehidimiz kim?

Ayhan müdür:Yok Ali iyi.

Tahsin:Kim peki?

Ayhan Müdür:Eyüp.

Hanne:Eyüp mü?

(Ayhan müdürün gözleri dolmuştu,daha fazla dayanamadı bir şey söylemeden odasına gitti.)

Mehmet:Eyüp değildir ya,o gitmez k kardeşim beni bırakmaz.

Hanne:Mehmet,sakin ol.

Mehmet:Nasıl olayım Hanne , 2 yaşında kızı vardı.Yazık değil mi o yavruya,eşine,ailesine...

(Herkesin gözlerinden hafif yaşlar akar)

Tahsin:Tamam haklısın ama sakin ol inan bana hepsi cezâlarını çekecek.

Hanne:Bak Mehmet biliyorum çok zor ama daha fazla çocuk ağlamasın,daha fazla şehidimiz olmasın diye toparlanmamız gerek.Bizi bekleyen bir operasyon var,gitmemiz lazım

(Zorda olsa biraz toparlanmaya çalışır,operasyon için hazırlık yaparlar)

(KOLEJ)

Alperen:Evet hocam nereye gidiyoruz?

Emin bey:Okula.

Selim:Ne okulu hocam,zaten okuldayız.

Emin bey:Evladım ilkokula.

Alperen:İlkokula derken,niye hocam?

Emin bey:Sizin minikler yok mu?

Selim:Umut ve Hifanur...

Emin:Aynen.Acil onların okuluna gitmeniz gerekiyor.

Alperen:Hocam kötü birşeymi oldu.

Emin bey:Yani çokta iyi sayılmaz. Çocuğun biriyle çok feci kavga etmişler.

Alperen ve Selim:Nee!

Selim:Hocam daha neler.

Emin bey:Evladım yalan mı söylüyorum ben.Okul müdürleri aradı.Annelerinizi aramışlar ulaşamamışlar beni aradılar.Bir bilginiz var mı diye.Bende bildiğimi anlattım.İsterseniz Alperen ve Selim i gönderiyim dedim.Hemen gidip geliyorsunuz.

Selim:Bildiğimi anlattım derken.

Alperen:Ne biliyorsunuz hocam?

Emin bey:Birşey bildiğim yok,bilmiyorum dedim.

Selim:Hocam bildiğimi anlattım dediniz.

Emin bey:Evladım Allah Allah,size hesap mı vericem ben.Hadi çabuk gidip gelin.

(Tam gidiyorlardı ki okul telefonu çaldı.)

Emin bey:Buyurun...Öylemi hocam tamam tamam iyi günler.

(Telefonu kapatır)

Emin bey:Çocuklar gitmenize gerek kalmadı annelerinize nihayet ulaşmışlar.Onlar gidicekmiş.

Selim:Tamam hocam.

Alperen:Hocam kusura bakmayın ama birşey sormak istiyorum.Sizde bi haller var.Bizimkilerle ilgili birşeyler biliyorsunuz sanki.

Selim:Evet hocam,lütfen söyleyin.

Emin bey:Evladım bir şey bilseydim söylerdim zaten.Ayrıca hocam değil Emin bey ya da efendim diyeceksiniz.

(Çocuklar tamam manasında başlarını salladı Emin bey ise olanları biliyordu ve hafif yüzü kızardı) Hadi şimdi sınıfa (zil çalar) ya da sınıfa gitmeyin,hadi tenefüse

(Alperen ve Selim odadan çıkar tam çıktıkları anda sekiz köşe gelir.)

Yağmur:Noldu Emin bey ne için çağırmış sizi?

Akın:Amcaoğullarım noluyo iyisiniz demi birşey yapmadı size.

Selim:Birşey yapmadı olur mu,bir sürü şey yaptı.

Alperen:Hemde çok kötü şeyler...

Eren:Noluyo oğlum naptı? (Selim ve Alperen güler daha sonra...)

Selim:Bir şey yaptığı yok,şaka yaptık.

Eren:Korkuttunuz bizi.

Erva:Gerçekten bir şey yaptı sandık.

Selim:Yok kızım,napıcak Allah aşkına?

(Erva biraz sinirlenir)

Erva:Kızım derken,ben senin kızın değilim Selim.Benim bir adım var.

Selim:Neydi adın unuttum?

Erva:Seliiim!

Selim:Tamam tamam sinirlenme hemen Birdahakine kızım demiyicem söz. Ama dersem kızmak yok anlaştık mı? Genellikle Nil'e öyle dediğim için ağız alışkanlığı olmuş.

Erva:Sen yinede çok heveslenme.

Defne:Neyse hadi sınıfa gidelim.

Yağmur:Bir dakika, ciddi birşey yoksa niye çağırmış sizi?

Selim:Umut ve Hifa bir çocukla kavga etmişlerde...

Alperen:Yani baya böyle saç baş girmişler.

Akın:Yok artık!

Alperen:Vallaha öyle olmuş kardeşim.

Nil:Bizimkiler öyle şeyler yapmazdı ama...

Eren:Demek ki gerçekten o raddeye getirmişler çocukları...

Selim:Aynen,işte annemlere ulaşamıyıncada okul müdürleri bizi istemiş.

Erva:Eee,hadi gidin o zaman!

Alperen:Gerek kalmadı.Tam gidicektik Müdür aradı,ulaşmışlar annemler gidecek.

Eren:Başka bir şey yoksa,hadi artık sınıfa gidelim zil çalmak üzere.

(Tam sınıfa giderken Yağmur un gözleri kararır)

Alperen:Yağmuur! 

(Tam düşecekken Derya tutar)

Derya:İyimisin (Yağmur başını tutarak toparlanır)

Yağmur:İyim sağol.

Alperen:Abicim bak emin misin?

Yağmur:Eminim abi.

Taner:Sen istersen yinede otur bir iki dakika.

Defne:Ben gidip su getiriyim.

(Defne tam arkasını dönüp gidecekken,Yağmur Defne nin elinden tuttu)

Yağmur:Defne gerek yok,iyim ben.Biraz başım ağırıyor sadece.

Defne:Tamam işte su iyi gelir. (Gider)

Yağmur:Kusura bakmayın korkuttum sizide...

Selim:Kusurluk bir şey yok.(tebessüm eder)

Alperen:Noldu birdenbire?

Yağmur:Bilmiyorum geçen seferki gibi gözlerim karardı.

Eren:Derya olmasaydı az kalsın düşecektin.

Erva:Evet teşekkür ederiz sayende Yağmur düşmekten kurtuldu.

Derya:Önemli değil,bir başkasıda aynı şeyi yapardı.

(Defne gelir)

Alperen:Ver ver! Al abicim iç suyunu.

(Yağmur suyunu içer)

Akın:Daha iyimisin (Yağmur evet manasında başını salladı)

(Zil çalar)

Beril:Iyi o zaman biz artık gidelim zil çaldı. (Giderler)

(Erva,Yağmur'un sırtına elini koyar)

Erva:İyisen bizde artık gidelim mi?

(Yağmur hafif tebessüm eder)

Yağmur:Kaç kere daha sorucaksınız iyim diyiyorum,gidebiliriz... (Giderler)

İLKOKUL

(Müdür ün odası)

(Ayşe ve Hümeyra da odadaydı)

Müdür:Yahu çocuklar neyin kavgası bu sizin gibi akıllı çocuklara yakışıyor mu?

Umut:Biz akıllıyız ama Yasin akıllı değil.

Hifa'nın resmini yırttı.

Yasin:Hifa da benim kolumu ısırdı.

Hümeyra:Nee!. (Hümeyra sessizce) Anneciiim!

Hifa:Ama annee,resmimi yırttı.

Müdür:Sende yırttı diye kolunu mu ısırdın kızım?

Umut:Hayır öyle olmadı.İlk önce Yasin Gelip Hifa nın resmini elinden çekti. Hifa bir kaç kez güzelce istedi,Yasin vermedi hatta itti,O Hifa yı itince bende Yasin'i ittim.Hifa birdaha istedi ama Yasin üsteleyip yine vermeyince...

Hifa:Bendede peygamber sarpı yok,ısırdım işte,zaten oda beni ısırdı.

(Müdür Hifa nın tavrına ve sözlerine tebessüm etti)

Ayşe:Başka bir şey yapmadın demi oğlum?

Sınıf ögretmeni:Birde Yüzüne vurmuş annesi!

Umut:Hifa benim ikiz kardeşim gibidir.Kimse onun canını acıtamaz.Napsaydım aferin iyi ki yaptın mı deseydim.Aslında vurmak yerine öbür kolunuda ben ısırsaydım keşke...

Ayşe:Umuut!Çok ayıp oğlum,bunların hiçbiri bir çözüm değil.

Yasin in annesi:Ayol bunlar ne bilmiş çocuklar.Hem çocuğumu dövüyorlar,hemde marifetmiş gibi anlatıyorlar.

Hümeyra:Hanımefendi gördüğünüz gibi anlattılar herşeyi kim haklı kim haksız belli.

Ayşe:Ayrıca çocuk bunlar marifetten gösterişten ne anlasınlar.

Yasin'in annesi:Yalnız hanımefendi sizinkiler çocuk değil canavar.Oğlumun koluna bakar mısınız mosmor olmuş.

Hümeyra:Bakalım (Hümeyra bakar ve şaşırır) kızım burayı senmi ısırdın gerçekten😮

(Hifa gayet sakin bir tavırla)

Hifa:Bakıyim,belki başkasıda ısırmıştır.

(Bakar) evet burası benim ısırdığım yer.

Hümeyra:Ama annecim çok kötü morarmış,hoş değil,çabuk özürdile arkadaşından.

Umut:Oh iyi yapmış özür filanda dilemesin ilk önce o başlattı.

Ayşe:Umuuut!

(Hümeyra,Hifa ya bakar)

Hümeyra:Hadi.

Hifa:Özürdilerim.

Ayşe:Oğlum sende özürdile.

Umut:Amaaa...

Ayşe:Umuut...

Umut:Özürdilerim.

Müdür:Hadi Yasin sende özürdile oğlum.Aranızdaki anlaşmazlığı bitirelim böylece.

Yasin in annesi:Ne münasebet canım!Hem çocuğumu ısırmış hemde özürmüdileyecek.

Hifa:Ama oda ısırdı ayrıca saçımı çekti.

Müdür:Hanımefendi oğlunuzunda hatası var özürdilemesi gerekiyor. Böyle yaparsanız fıtratına zarar vermiş olmaz mısınız?

Yasin in annesi:Haklısınız!Hadi oğlum özürdile sende.

Yasin:Özürdilerim.

Müdür:Birdaha böyle bir şeyle karşılaşmak istemiyorum çocuklar, anlaşıldı mı?

Hifa,Umut,Yasin:Anlaşıldı.

Sınıf öğretmeni:Müdür bey bir cezaları olacak mı?

Hifa,Umut,Yasin:Cezamı!🙁

Yasin in annesi:Bana düşmez ama bence cezaya gerek yok,çocuk bunlar olur böyle kavgalar.

Müdür:Ben böyle düşünmüyorum Sinem hanım.Bir çocuk kavga etmemeli.

Çocuk bunlar kavga ederler demek yerine çocuklar asla kavga etmez.hep birlik olurlar,paylaşırlar demeyi tercih ediyorum.Diğer türlü çocukları kavgaya sürüklüyoruz.

Ayşe:Onların yaşına göre olmak şartıyla istediğiniz cezayı verebilirsiniz Müdür bey.

Müdür:Merak etmeyin gayet uygun bir ceza vericem.

Hümeyra:Sizde merak etmeyin,bizde gereken konuşmayı yapıcaz.

Müdür:Oldu o zaman çıkabilirsiniz.İyi günler.

Ayşe:İyi günler.

HASTANE

(Asaf gelir)

Tahir:Usta hoşgeldin.

Asaf:Hoşbuldum.

Tahir:Usta sen niye zahmet edip geldin dün gecede buradaydın.Dinlenseydin ya

Asaf:Yok ne zahmeti hem ben yeterince dinlendim durum nedir.

Barış:Sabah iyi değildi ama çok şükür düzeldi.Levent kontrol etmek için girmişti birazdan çıkar durumunu tam olarak öğreniriz.

Fatih:İnşallah durumu daha iye gidiyordur.

Cahit:İnşallah.

(Levent odadan çıkar)

Tahir:Levent artık iyi birşey söyle nolur

Fatih:Evet hocam lütfen

Levent:Arada bir nefes almakta güçlük çekiyor ama

Fatih:Amasını boş ver şimdi sadete gel

Barış:Bir dakika baba ya amasıda önemli

Tahir:Eee , Levent...

Asaf:Ya bir durun müsade etmedinizki konuşsun adam.

Levent:Evet müsadenizle konuşayım. Şöyleki hayati tehlikeyi atlattı,fakat ciğerlerine aldığı hasardan dolayı arada nefes almakta güçlül çekiyor ama bu geçici bir durum.Detayılarını tahlil sonuçları gelince anlatırım.

Barış:Abi tahlil sonuçları gelmemişmiydi🤔

Levent:Bunlar yeni Barışcım,biraz önce yapıldı.Yeni bir sorun varmı diye bakıcaz.

Tahir:Ama genel durumu iyi demi.

Levent:Şimdilik evet,herşey bitti dediğimiz anda geri dönmesi gerçekten mucize...

Barış:(Çok şükür)

Cahit:Peki ne zaman uyanır?

Levent:Bu tamamen onun elinde böyle devam ederse en geç bir haftayı bulur.

Tahir:Sağol Levent,sayende oğlum daha iyi.

Levent:Benlik birşey yok ben sadece aracıyım şifayı yalnızca Allah verir.

(Gider)

(1 gün sonra)

(KOLEJ)

(Öğlen arası 3 tane öğrenci kendi aralarında konuşurken sekiz köşe ve güneş takımı kulak misafiri olur)

1.öğrenci:Sende duydun mu karakola baskın yapmışlar.

2.öğrenci:Evet duydum.

(Sekiz köşe öğrencilere yaklaştı)

Alperen:Nee!Karakola baskın mı yapmışlar.

Selim:Nereden duydunuz?

2.öğrenci:Öğretmenler konuşurken duyduk.

Defne:Emin misiniz?

1.öğrenci:Evet eminiz. (Öğrenciler gider,herkes şaşkın bir şekilde birbirine bakar)

Nil:Selim bir annemi ararmısın,durumu tam olarak öğrenelim.

(Selim arar fakat ulaşamaz)

Selim:Kapalı.

Akın:Alperen birde sen anneni arasana...

Alperen:Arıyorumda,açmıyo.

Yağmur:Kesin birşey oldu bak kesin.

Defne:Ya dur hemen kötüyü çaģırma belki iyilerdir.

Nil:Öyleyse niye açmıyorlar?

Selim:Birtanem bir sakin olur musun?

Eren:Biz sabah sormustuk amcama,iyi demişti.

Selim:Nasıl yani,siz biliyormuydunuz. (Selim Erva ya döner) Erva..

Erva:Evet,ama...

Alperen:Niye bize söylemediniz.

Erva:Söyleyecektik ama...

Defne:Ama ama ama,eee sonuç hiç

(Yağmur bağırır)

Yağmur:Ya bi sakin olun Annemlere hâlâ ulaşamıyoruz sizde bişe yokmuş gibi tartışıyorsunuz ,Asaf hoca izin vermemiştir.

Eren:Aması bu işte Defnecim amcam izin vermedi.

Erva:Söz verdik babama söyleyemezdik,kusura bakmayın.

Yağmur:Tamam sıkmayın canınızı sizlik birşey yok,durum ortada.

Selim:Ne demek sizlik birşey yok. (Yağmur tekrar bağırır)

Yağmur:Seliim! Lütfen ya,sonra konuşursunuz abi sende bi tekrar ararmısın.

(Arar bu sefer cevap verir)

Alperen:Anne,niye açmıyorsun telefonu.

Hümeyra:Açtım işte , noldu?

Alperen:Anne karakola baskın yapılmış,dogrumu

Hümeyra:Y yok oğlum nereden çıkardın (Alperen titrek bir sesle)

Alperen:Annee,doğru demi. (Alperen in gözlerinden yaş akar.)

(Hümeyra derin bir nefes alır)

Hümeyra:Evet oğlum,doğru.

Alperen:Peki,abimler iyimi?

Hümeyra:Barış abin kolundan yaralanmış ama durumu gayet iyi.Ama abiiin...

Alperen:Abime bişemi oldu?

Yağmur:Bişemi olmuş,nolmuş söylesene, abi nolmuş (Alperen eliyle bir dakika sus işaretti yapar)

Alperen:Anne birşey söyle nolur.

Hümeyra:Abin biraz ağır yaralanmış yoğun bakımda ama durumu iye gidiyor.

Alperen:Anne üzülmeyelim diye...

Hümeyra:Yok oğlum gerçekten öyle.

Alperen:Görmeden inanmam bizde gelicez hastaneye.

Hümeyra:Ben evdeyim oğlum.Önce eve gelin yemek yiyin Hifa yı yengenlere bırakır beraber gideriz.

Alperen:Söz mü?

Hümeyra:Söz! 

Alperen:Tamam.

Hümeyra:Hadi görüşürüz.

Alperen:Görüşürüz. (Kapatırlar)

Defne:Eee abi,Ali abim nasıl,iyiler mi?

Selim:Alperen söylesene iyiler demi?

Alperen:Barış abi kolundan ufak bi yaralanmış ama şimdi gayet iyimiş.

(Selim ve Nil biraz rahatlamıştı)

Defne:Ya,abim!

Alperen:Oda iyimiş.

Akın:Nasıl iyimiş yaralanmış filan diyiyordu yengem.

Alperen:Evet yoğun bakımda tedavi görüyormuş. Ama...

Defne,Yağmur:Nee!

Alperen:Korkmayın durumu iye gidiyormuş.

Selim:Çok şükür.

Taner:Çok sevindik geçmiş olsun.

Alperen:Sağolun.

Yiğit:Üzülmeyin inşallah iyi olurlar,biz daha kötüsünü yaşamıştık. (Derya ya bakar)

Defne:Nasıl yani?

Yiğit:Derya nın...(Taner ve Duru sözünü keser)

Taner,Tuğçe:Yiğiit,sus! (Derya nın gözleri dolar bir kaç saniye durur sonra...)

Derya:Ben gidiyorum.Size tekrardan geçmiş olsun. (Gider)

Emre:Deryaa!

Beril:Yiğit naptın, yarasını iyice kanattın.

Yiğit:Özürdilerim,ağzımdan kaçtı.

Tuğçe:Of Yiğit,of!

Taner:Olan oldu yapacak bir şey yok,yanına gidelim,kusura bakmayın gitmemiz gerek. (Giderler)

Defne:Nolmuş ki acaba.

Yağmur:Bilmiyorum sonra öğreniriz.

Alperen:Evet ama şimdilik bizimde gitmemiz gerek.

Eren:Bizde gelelim.

Alperen:Siz nereye?

Selim:Sizi yanlız bırakıcak değiliz

Akın:Aynen.

Yağmur:Yok ya yorulmayın siz.

Erva:Bişe olmaz beraber gidelim işte.Hem Ali abiyide görmüş oluruz.

Defne:Gerçekten hiç gerek yok.

Alperen:Hem önce eve sonra hastaneye geçicez.Bu yüzden şimdilik biz gidelim,sonrada sizle gideriz olur mu?

Akın:Olur kardeşim olurda,bizi habersiz bırakmayın tamam mı?

Alperen:Tamam. (Alperen,Yağmur,Defne gider)

(1 SAAT SONRA TAHİRGİLİN EV )

(Yemek yiyiyorlardır)

Hifa:Dün okulda neler oldu neler bir bilseniz...

(Alperen,Yağmur ve Defne dalgındır Hifa yı duymazlar)

Hifa:Heey! Size diyiyorum,abi.

Alperen:Ha e efendim abicim birşeymi dedin.

Hifa:Evet dün okulda neler oldu bir bilseniz dedim,duymadınız.

Yağmur:Noldu ablacım?

Hifa:Ali abime doğum günü hediyesi olarak bir resim çizmiştim,Yasin geldi resmimi elimden çekti.Sonra güzelce istedim vermedi üstelik beni itti onun yüzünden dizimi vurdum.

Defne:Geçmiş olsun ablacım.

(Yine dalarlar)

Hifa:Sonra noldu biliyor musunuz (Hifa duymadıklarını fark edince üzülür)

Uff dinlemiyorlar beni

Hümeyra:Oğlum,kızlar

(Kendilerine gelip Hümeyra ya bakarlar)

Hümeyra:Kardeşiniz birşey anlatıyor dinlesenize.

Yağmur:Dinliyoruz bir an daldık sadece bu gün biraz yoruldukta.Ee sonra noldu

Hifa:Sonra işte Yasin beni itince Umut da onu itti,resmimi tekrar istedim vermedi bende bu sefer onu ısırdım.

Alperen:Aferin abicim iyi yapmışsın.

(Yaģmur ve Defne aynıanda Alperen e döndü)

Yağmur,Defne:Abii!

Alperen:Yani iyi yapmamışsın diyecektim dilim sürştü.Hiç hoş birşey değil Hifacım bir daha kimseyi ısırma.

Hümeyra:Neyse bu kadar gevezelik yeter birazda sonra konuşursunuz hastaneye gitmemiz lazım.

Hifa:Hastane mi?

Hümeyra:Hastane mi dedim,ben.

Hifa:Evet,kim hasta anne?

Hümeyra:Yok kızım şey eee sen elini yüzünü yıkadın mı bakıyim?

Hifa:Yemeğim yeni bitti.

Hümeyra:Eee,o zaman koşta yıka!

Hifa:Ama kim has (Hümeyra Hifa nın sözünü keser)

Hümeyra:Hadi kızım hadi.

Hifa:Tamam (Hifa gider)

Yağmur:Niye geçiştirdin anne onunda bilmeye hakkı var.

Hümeyra:Gerek yok üzülmesin şimdi

Alperen:İyide anne,bizim gibi herhangi birinden duyarsa o zaman daha çok üzülür.

Hümeyra:Haklısınız ama onu üzmeden anlayacağı bir dilde söylemek lazım,nasıl olacak?

Yağmur:Gelsin Hifa, ben söylerim.

(Hifa gelmiş ve son cümleyi duymuştur)

Hifa:Ne söyliyiceksin abla?

Yağmur:Ablacım yıkadın mı ellerini?

Hifa:Yıkadım ne söyliyiceksin ki bana niye hepiniz üzgünsünüz, kötü bir şeymi oldu.

Yağmur:Evet ama çok kötü değil.

Hifa:Noldu?

Yağmur:Birtanem Ali abim hastalanmış.

Hifa:O yüzden mi kaç gündür eve gelmedi

Yağmur:Evet annemler üzülmeyelim diye söylememiş bizde yeni öğrendik.

Hifa:Çokmu hasta

Alperen:Evet öyleymiş ama şimdi daha iyimiş.

(Hifa yinede biraz üzülür)

Hifa:Ne zaman dönücek eve?

Hümeyra:En kısa zamanda.

Hifa:Sizde abimin yanına gidiyorsunuz demi bende gelebilir miyim?

Hümeyra:Annecim maalesef abinin kaldığı odada yedi yaşından küçükleri almıyorlar,mikrop kapmasınlar diye.

Defne:Ama başka bir odaya geçerse senide götürürüz.

Hifa:Tamam,beni yengemlere mi bırakıcaksınız?

Hümeyra:Evet kızım hem yengen,Selim abin,Nil ablan seni çok özlemişler.Umut da çok heyecanlıymış çabuk gelsin oyun oynayalım dedi. (Hifa tebessüm eder)

Hifa:Peki o zaman hadi gidelim.Oraya gidince arayın abimle konuşayım.

Hümeyra:Abin şimdi uyuyor,uyanınca ararız olur mu?

Hifa:Olur

Defne:Hadi çıkalım o zaman.

(Giderler)

2 gün sonra

(HASTANE)

(Tahir,Fatih,Barış,Hümeyra,Cahit Alperen ve sekiz köşe yoğun bakımın önünde sessizce Ali nin uyanmasını bekliyordur)

Defne:Baba abim niye uyanmıyo hâlâ

biz çok korkuyoruz

Tahir:Korkucak bir şey yok kızım uyanıcak inşallah.

Alperen:Ama ne zaman

Yağmur:Defne,abi sakin olun lütfen. duydunuz işte hayati tehlikesi yokmuş

Üzülmenize gerek yok.

Alperen:Bize diyene bak daha dün kollarımda ağlıyordun şimdi noldu.

Defne:Biz üzülmeyelim,korkmayalım diye üzülmüyormuş,korkmuyormuş gibi davranıyorsun ama bizden farkın yok.

Yağmur:Yok ya şey uf tamam evet öyle olabilir.Ama üzülmek ya da korkmak abimi iyileştirmez...

Asaf:Evet bunların hepsi faydasız. Faydalı olan Dua,sabır,şükür ve tevekkül.

Akın:Bunların hepsini arttırırsak

isteğimize ulaşırız demi hocam.

Asaf:Hele bir arttıralımda orasını,Allah bilir.

(FATİHGİLİN EV)

(Hifa ve Umut resim yapıyordur)

Hifa:Yenge annemi arar mısın Ali abimle konuşmak istiyorum.

Ayşe:Hifacım,Ali abin uyanmamış hâlâ.

Hifanur:İki gün oldu hâla uyanmadı.Hasta filan değil daha kötü

bir şey var,kandırıyorsunuz beni.

Ayşe:Hayır Hifacım olur mu öyle şey.

(Hifa ağlamaya başlar)

Umut:Hifa ağlama,hadi gel dua edelim iyileşmesi için.Hem Allah çocukların duasını hemen kabul edermiş.

Hifa:Haklısın,bencede dua edelim,sizde amin diyin tamam mı. (Ayşe ve Umut tamam anlamında baş sallar sonra Hifa dua etmeye başlar) Allahım!Ben abimi çok özledim,nolur iyileştir onu.Söz veriyorum daha akıllı bir çocuk olucam,birdaha kimseyi ısırmıyıcam.

Umut:Bende bidaha kimseye vurmıyicam yeterki Ali abim iyileşsin.

(Beraber amin dediler)

HASTANE

(Herkes bir kenarda)

(Sekiz köşe ise Alperen,Yağmur ve Defne ye moral vermeye çalışıyor)

Nil:Alperen,Yağmur,Defne hani üzülmeyi bırakacaktınız.Hâla ağlıyorsunuz.

Alperen:Napalım gülelim mi?

Nil:Gülün demiyorum ama bu kadarda kendinizi harap etmeyin.

Akın:Aynen mavi gözleriniz kırmızıya boyandı

Nil:Yanlız Defne nin gözleri yeşil.

Erva:Yok ya mavi değil mi?

Akın:Bunumu tartışacaksınız şimdi?

Selim:Hemde başka derdimiz yokmuş gibi.

(O sırada herkes bir köşededir, Ali hafifçe öksürür ve yavaşca gözlerini açmaya başlar. Barış tam camın önünde olduğu için ilk o fark eder)

Barış:Uyandı vallaha uyandı.

Alperen:Uyandı mı!

(Herkes camın önüne doğru gelir)

Tahir:Çok şükür!

Hümeyra:Biliyordum Alim uyanacaktı biliyordum.

Cahit:Allahım şükürler olsun.

(Herkesin gözlerinde hüzünle karışmış mutluluk vardı.Hepside pür dikkat Ali yi izliyordu.Ali ise onlara hafif bir tebessüm ederek el salladı)🙂

BÖLÜM SONU

Oy vermeyi ve yorum yapmayın unutmayın Sonraki bölümde görüşmek üzere