Sabah alarm ın sesiyle kalktım direk hazırlandım ve mutfağa gidip yemek hazırlamaya başladım on dakika sonra yemekler hazırdı abimi ve aslı ablayı uyandırdım aslı abla da ayazı uyandırdı ve beş dakika sonra herkes kahvaltı masasın da yerini almıştı çayları doldurmaya başladığım sırada abim konuştu

"Umay bu gün gideceğiz kendinize dikkat edin özelikle siz ikiniz Umay yarın ki görev de dikkat et" dedi ben de konuştum

"Abi ne edebiyat yaptın ya alt tarafı bam bam bam yapıcam" dedim aslı abla gülmemek için kendini zor tutuyordu ha bir de söylemeyi unuttum dün aslı abla biz evde yokken ayazın evini temizlemiş benim de sabah haberim oldu neyse herkes konuşamayan yemeğini yemeğe başladı uzun zamandır tekli görevlere çıkmıyordum o kadar çok özlemiştim ki tekli görevlere çıkmayı timimle çıktığım görevler ayrı tek çıktığım görevler ayrı ama iksini de çok seviyorum ama yarın ki görev de ne tek olucağım ne timle beraber olacağım

Diye düşünürken yemeğimi bitirmiştim ve direk odama gittim ve saçımı örmeye başladım saçım omuzu geçiyordu kestirme zamanı gelmişti hemen ikiye ayırıp balıksırtı ördüm ayaz da hazırlanmıştı ve karargaha doğru yürümeye başladık yürürken ayaz konuştu

"Umay ben çok üzgünüm" dedi

"O gün ben üzülürken sen gülüyordun" dedim üstü ben de sustum ve yürümeye başladık birden arkamızdan arda ve busenin sesi geldi

"Komiserim bekleyin" dedi biz de durduk ve koşarak yanımıza geldiler ve dördümüz yürümeye devam ettik sonun da karargaha gelmiştik tim de gelmişti hemen yanlarına gittik

"Günaydın" dedim herkes "günaydın" dedi ben de bir sandalye çekip oturdum yarın göreve gidicektim biraz heyecan vardı aklıma eski anılarım

Gelmişti o zamanlar polisliğe başlayalı bir sene olmuştu

"Teröristlerin yanına ajan olarak girecektim sınıra gelmiştim ve görevim şuydu teröristlerin çadırlarının etrafına bomba dizecektim" ve görevimi en iyi şekilde yapmıştım şimdi uzun bir arkadan sonra timden uzak bir göreve gidicektim belki sağ gelecektim belki de şehit olacaktım ama vatanımı kötü ellere bırakmayacaktım ve bizden sonrakilere iyi bir gelecek oluşturacaktık ve bu beni mutlu ediyordu

"Komiserim barıştınız mı?"birden irkilerek sese döndüm ve bu ses emire aitti

"Kolay değil be emir" dedim cevabını almıştı ve önüne döndü bu esnada Kaan konuştu

"Komiserim siz gene iyisiniz benim o bile yok" dedi ben de

"Kaan olmaması daha ben hala o günü yaşıyorum üstünden günler geçmesine rağmen" dedim oda sustu bu gün neden herkes bu soruyu soruyordu ki? Hemen oturduğum yerden kalktım baya daralmıştım ve odama gittim iki dakika sonra odama gelmiştim ayaz hala tim in yanındaydı ben de koltuğuma oturdum ve direk telefonum çaldı

"Efendim abi"

"Umay ayaz konuşun da ne düşünüyorsun"

"Abi bilmiyorum barışmakta istiyorum ama..."

"Umay ben senin fikirlerin in arkasındayım ve saygı duyuyorum ama o karaktersiz salak kişi aynı şeyi yaparsa sonu gerçekten hiç iyi olmayacak"

"Abi tamam sakin ol"

"BEN ÇOK SAKİNİM UMAY AMA BİR DAHA OLURSA SENİN YÜZÜNÜ DAHİ GÖREMEZ"

"Abi bağırma sağır oldum sakin"

"Tamam iyi bu gün gidiyoruz biliyorsun bir şey olursa ararsın"

"Tamam abi görüşürüz" diyip kapattım içeri ayaz girdi ve masamın önün de ki koltukların birine oturdu

"Umay çok özür dilerim"

"Evime kadar davetiye getitirdin daha yermezmiş gibi bir de masamın üzerine koydun kolay mı sanıyorsun sen o gün dua et tim vardı ne o kızı ne de seni yaşatırdım" dedim soğuk bir sesle

"Bir şans daha lütfen" dedi

"Off ayaz"

"Umay lütfen" denemekten zarar gelmezdi son bir şans

"Tamam ayaz affettim ama bu işimize engel olmasın o yüzden düzgün dur arkamız da kocaman korumamız gereken bir vatan var ve bizim yaptığımız bir hata bile zarar verirdi" dedim oda başıyla onayladı

"Harbi o an tim olmasaydı şuan yoktum" dedi ben de güldüm

"Benden önce abim hallederdi ayaz"

"Ne dedi abin?"

"Boş ver" dedim oda çok zorlamadı hazır barışmışken kavga etmelerini istemiyordum ve bizim yüzümüzden abimgilin arası bozulsun istemiyordum birden içeri serhat komiser girdi

"Umay yarın gidiceğiniz yerde sınav olucaksın bunu zaten biliyorsun ama orada rehin alınmış iki iş arkadaşımız var onları kurtarmamız lazım"

"Tamam komiserim durumları nasıl"

"İkisi de ufak ikisi de ufak sıyrıkları varmış aldığım bilgiye göre öyle daha kötüler de olabilirler bilmiyorum"

"Tamam komiserim eksiksiz bir şekilde geleceğiz"

"Bu konu da şüphem yok" dedi ve gitti yani umarım sağlam bir şekil de geliriz bu konu da ne düşündüğümü bile bilmiyorum bu güne kadar rehin alınmış on kişiyi kurtardım korkmuyordum ama onların başına bir şey gelirse kendimi asla affetmeyeceğimi de bilincindeyim ama trajikomik bir şey var kartal timinden sadece özgür benden küçük ben ondan bir ay büyüğüm ve bizim timde en küçükleri buseden sonra bendim hepsi bizden iki üç yaş büyüktü

"Umay güzelim iyi misin" güzelim?

"İyiyim" dedim sadece telefonum çaldı

"UMAY ÇABUK EVE GEL ASLI BAYILDI"

"Abi ne yaptın da bayıldı"

"Iıı...böcek korkusu varmış ve örümcek görüp bayıldı"

"Tamam geliyorum" dedi kapattım

"Ayaz aslı abla bayılmış örümcek görmüş"

"Hadi gidelim" dedi telefonumu alıp cebime koydum ve karargahtan çıktık beş dakika sonra eve gelmiştik kapıyı abim açtı direk girdik ve yerde yatan aslı ablayı gördüm ayaz konuştu

"Lan bu ne ege abi ne yaptın"

"BEN BİR SEY YAPMADIM EVE ÖRÜMCEK GİRMİŞ ODA GÖRÜNCE KORKTU" bağırınca ona uyarıcı bakışlar attım ve sustu ben de şu getirdim ve biraz yüzüne döktüm bir kaç dakika sonra gözlerini açtı uyanmıştı

"Ege" dedi sadede şimdi abim konuşursa aslı abla bir daha bayılırdı ben de abim konuşmadan ben konuştum evet yine durumu kurtarmak bana kalmıştı

"Aslı abla iyi misin?" Dedim,bravo bana iyi soru sordum

"İyiyim uma- örümcek nerede" tamam durumu kurtarmaya çalışırken çıkmaza girmiştim, ama yine de iyi irerledim abim çıkmaza girdiğini anlayınca konuştu

"O yok süpürgeyle camdan attım" dedim umarım aslı abla bu defa da öldü mü? Diye sormaz çünkü felaket gülerdim ama yapmadı

"İyi sevindim" dedi ben de kolundan tutup kaldırdım abim konuştu

"Son üç saat var kendinize dikkat edin eşyaları topladık Umay sakın benden habersiz iş çevirme" dedi bende onayladım aynısını aslı abla ayaza söyledi ben de merak edip konuştum

"Aslı abla ayaz ne çılgınlık yapabilir ki?"

"Sen onu daha bilmiyorsun kartal timinde lakabı deli komiserdi ama kimse bunu onun yüzüne söylemiyor çünkü teröristlerle kovalamaca oynuyor" dediği anda kahkaha attım birden Flaş patladı direk sustum ve abim konuştu

"Hadi herkes hazırlansın bir saat sonra hava limanına gidiceğiz" dedi biz de onayladık hemen odama gittim siyah eşofman ve kısa kollu tişört giydim saçımı at kuyruğu yapıp ördüm siyah şapka taktım her an her şey olabilir diye geçirdim içimden ve abimgilin yanın

a gittim...

BÖLÜM SONU...

Umarım beğenirsiniz kendinize iyi bakın yorumlarınızı bekliyorum görüşmek üzere 💙