Birgün uyanmıştım çok mutluydum çünkü ablamı isteyeceklerdi hemen ablamı kaldırdım ablam heyecandan uyuyamıştı ablam kalktı Kuaför e gittiksaçlarımız ve makyajlarımız yapıldı eve gitdik işte sonra geldiler ablam kahve yaptı içinede tuz koydu adettendir tabii ablam kahveleri götürdü verdi tam gelirken o söz dendi...

"Bak bana Osman eğer ki kızın badeyi vermezsen olacaklardan ben sorumlu değilim" dedi ablamın elinden tepsi düştü fincanlar kırıldı ben şok içindeydim ablamı istemeye gelmemişmiylerdi?!

Hemen annem atladı söze

"Verdim gitti" o söz artık benim için bi travmaydı hala anlamıyodum ben daha 14 yaşımdaydım!

ama Bi gerçek vardı ki beni vermişlerdi..

Zorlada olsa uyudum bugün beni almaya geleceklerdir.Kendimi çok yorgun hissediyordum sanki uçurumun kenarında gibi aklımda binbir türlü soru vardı

acaba beni dövermi?

Acaba beni nereye götürecekler?

Çok korkuyodum arabaları geldi mafya gibi birşeylerdi annem bavulumu ve kapıya attı. araba geldi zorlada olsa aldılar beni giderken kalbim ağrımaya başladı nefes alamadım 1 gün yolculuğun sonunda Karadenize vardık ormanın içinde bir evdi aynı hapishaneye benziyodu. Ellerim titriyordu çocuk;

"eee güzellik girmicekmisin içeriye"demişti korkudan girdim çok korkunç gözleri vardı beni sadece yatagi ve kırık dolabı olan bir odaya hapis etti

sonra Bi anda kolumdan çekiştirdi gine arabaya bindik ama bu sefer değişik bir yere gidiyoduk sanki en sonunda bir tane marketin önünde durduk nedense indi markete girip birseyler aldı kalbim hala ağrıyordu söyleyemiyodum...

Gine o ormandaki eve ulaştık. Odaya girdiğimde bir tane daha kız vardı bayılmıştı meğersem onuda satmışlar benim gibi aslında çok güzel bir kızdı neden satılmış ki dedim kendi kendime kızla tanıştım çok kafa dengiydi gözleri mavi kumral Bi kızdı kızı aldılar başka bir arabaya koydular beni başka arabaya duyduğum kadarıyla orayı polis basıcakmış o yüzden gidiyormusuz başka Bi eve yolda 100 km yle giderken Bi nada uçurum dan araba uçtu...