Öncelikle kim baskı altında olmak ister. Ben diyecek kimse yoktur haklıyım değil mi? Biri çıkıp ta gelin hadi hayatımı mahvedin demez çünkü özgür olmak herkesin hakkı ve herkes ister bunu herkes istediği kişiyle konuşur bir kaygı altında olmadan , istediği aktiviteyi yapar biri yargılamadan , istediği zaman yatıp uyumak, istediği şeyi yapmak , mutlu olmak ama birinin bunları yaşayamaması için hayatındaki bazı şeyler ile kısıtlandıran kişiler var Ekrandaki mesajlar soğuk bir bıçak gibi kalbine saplanıyordu. Her bir kelime, görünmez bir zincir gibi onu sıkıca sarıyor, nefesini kesiyordu. Tek bir satır tüm dünyasını yerle bir etmeye yetmişti.

Başlarda önemsememişti. Herkes internette konuşur, herkes tehdit ederdi. Ama günler geçtikçe tehditler artıyor, daha karanlık ve daha kişisel hale geliyordu. Bilmediği bir numaradan gelen mesajlar, sosyal medya hesaplarına bırakılan rahatsız edici yorumlar ve hiçbir zaman göremediği bir yüz… O kişi, kim olduğunu bilmiyordu.

Telefonunu eline almaktan korkar olmuştu. Bir bildirim sesiyle irkiliyor, karanlıkta bir gölge gördüğünde nefesi hızlanıyordu. Ailesine anlatmaya çalışsa bile kimse bunu ciddiye almıyordu. Gerçek olmayan şeyler bu kadar ürkütücü olabilir miydi?

Bu yuki'nin sessiz çığlığının hikâyesi. Ekranların arkasına saklanan yüzlerin, yazdıkları kelimelerle nasıl bir hayatı altüst edebileceğinin, korkunun ve cesaretin iç içe geçtiği bir mücadele. Çünkü bazen, en tehlikeli düşmanlar görünmez olur. Ve bazen, insan en karanlık korkularıyla yüzleşmek zorunda kalır. Ee yuki'nin hayatının sonu nereye gidiyordu?

(•^•)/=☆

İyi okumalar 💙🐬🌊 (sadece giriş bölümü bu kadar kısa)