"Aşkın yerlisiyim ben."

Aydadilge

Odaya girdiğimde babam uyuyakalmıştı.

İlk defa uzun zamandır güzel bir sohbet edebilmiştim.

Hemen yatağa oturdum.Sehpanın üzerindeki telefonumu aldım,neydi adı ya?

Evet,Ardınç Kerem Barkın.

Hemen Instagram'da ki arama motoruna ismini yazdım, çıktı.

Hesabı gizliydi ama,istek göndersem yanlış mı anlardı?

Profil resmine tıkladım.Güzel bir fotoğraf koymuştu.Ama istek göndermekten vazgeçtim.

(Yazarın Anlatımıyla)

Kerem hastanedeki odasına girdiğimde hemen cebimdeki fotoğrafı çıkardı, sandalyenin üzerine oturdu.

Elindeki fotoğrafı izliyordu.Çilay koşarken cebinden küçüklük fotoğrafını düşürmüştü.

Kerem'in elinde kızıl saçlı,mavi gözlü bir kız çocuğu duruyordu.

Bu minik Çilay'dı.

Kerem hemen Instagram'a Çilay Arıkan,yazdı...

Hesabı gizliydi.Kerem bir düşündü,acaba istek göndersem mi?

Ama sonra vazgeçti.İçinden;

"Ne kadar güzel." Dudağının kenarı hafif bir ve şekilde kıvrıldı.

(Çilay'ın Odası)

Çilay'da hastane odasında Kerem'in fotoğrafına bakarak uyuyakalmıştı.

(Çilay'ın Anlatımıyla)

Kalktığımda telefonum açıktı.Kerem'i izleren uykuya dalmışmtım.

Hemen babamı kontrol ettim,hala uyuyordu.Yanağına bir tane gamze kondurtuktan sonra hastane odasından koridora çıktım.

Hemen kantine inip,bir sade türk kahvesi aldım.Her zaman istediğimi yiyemiyordum.Çünkü dikkat etmem gerekiyordu.

Tam kahvemi içerken, arkamdan biri bana dokundu.Baktıgımda gelen kişi annemdi.

Hemen boynuna sarıldım.

"Geciktin, anneciğim."

"İşler,toplantılar anca bitti,tatlım."

"Nasılsın."

"İyiyim kızım,asıl sen nasılsın?"

"İyiyim anne."

"Baban nerde?"

"İçerde uyuyor."

Tam biz konuşurken annemin telefonu çaldı.Hızlı bir şekil yazıyı kapattı.

Bu hareketini anlamadım.

"Kızım!İş için aradılarda ben konuşup,odaya çıkarım."

"Peki."

Annem gerçekten son günlerde bir garipti.

Tekrar Kerem'in hesabına girerek,bir banka oturdum ve onun fotoğrafını izlemeye başladım.

İzlerken telefonumun yansımasında iki çift göz gördüm.

Bu Dr. Ardınç Kerem'di.

"Sen..." dedi bana

"Beni mi izliyorsun?"

"Eee şey, yanlışlıkla elim çarpmış ya.Neyse benim gitmem gerekiyor."

Arkamdan sesleri geliyordu ama ben koştum.

Hemen kantine gittim, oturdum.

Sahi hiç fark etmemiştim,gözleri ne güzeldi öyle.

"İki çift gözün bedeli aşka mı çevriliyordu?Yoksa ben mi öyle sanıyordum."

Ağır adımlarla yukarı odama doğru ilerledim...