Bölüm-10

***

Aşk fırtınasının başlangıcı...

Yel estiği gibi gelirdi aşk. Ansızın, bacadan pencereden girer gibiydi. Ne zaman yada ne vakit demezdi. Sadece usul usul girer, yürek yerini mesken ederdi.

Viyan hamile olduğunu âdet dönemi kesildiği zaman farkına varmıştı. Gorumcesi Asmin'den gebelik testi istemişti. Allah'a şükür ki pozitif çıkmıştı.

Gece kocasına durumu izah etmişti. Hakan karısının müjdeli haberi ile adetta yataktan kalkıp kadını kucağına almış kendi etrafında bir tur dönmüştü.

Babalık Hakan'na, annelik Viyana çok yakışacakti.

Viyan adına Berivan da çok sevinmişti. Viyan hem çok iyi hemde çok merhametli bir kadındı.

Gebeliği duyan eş dost anında konağa gelmişti. Tebrikler havada uçuşmustu. Misafir gelmesi ne kadar güzelse bir o kadar da zahmetli işti.

Ayağını uzattan Asmin, sırtını mindere yasladı. " Uzun bir süre ne kimse evlensin, nede gebe kalsın!" Başı çatlayacak duruma gelmişti.

Berivan kıza bakarak güldü. " Niye?" Diye güldü kıza.

" Ayy yenge görmüyor musun, resmen bize eziyet! Ne işi bitti ne yemeği."

Orası doğruydu tabiki. Berivan hak verircesine başını salladı. " Doğru."

Onlar konuşurken içeri Beliz girmişti. Oda bir hayli yorulmuştu. Belini tuta tuta yere çöktü.

" Kalanlar gitti mi?"

" Evet, Annem uğurladı."

Üç kadında dinleme moduna geçmişti. Asmin ensesi terledigi için tülbentini çıkarmış kenara koymuştu. Saçını yukardan toplayıp diğer eli ile ensesini yelliyordu.

" Viyan nerede?" Diye Berivan.

" Odasına geçti. Hamile dinleniyor." Yengsine bakmadan, onu görmezden gelerek konuşmuştu. Yine aynı şeyi yapıyordu. Hâl ve hareketleri hiç degismiyordu.

Asmin kıza döndü. Uyarı atıp ayağı ile susmasını istedi. Bu tutumu çok yanlış bir hareketti. Berivan onun yengesiydi. Saygı göstermek zorundaydı.

" Neyse ben odamda geçeyim size iyi dinlemeler."

Asmin kadına döndü. " Yemek yemeycek misin?"

Berivan başını salladı. " Yok, kadınlarla birlikte yedim ben."

Salondan çıkıp gitmişti. Giden kadından sonra Asmin hısimla kıza döndü.

" Ne yapmaya çalışıyorsun Beliz?"

Umursamaz edası ile ablasına çevirdi bakışını. " Ne yapmışım ben!"

" Kadına imalı imalı konuşmalar laf çarptımlar, yaptığın çok ayıp." Dedi Asmin. Yarın annesi yahut ağabeyi görse onu kirarlardi.

" Ay sanki ne yapmışsam!" Gözlerini devirip önüne döndü.

Asmin sen adam olmasın dercesine başını salladı. Karşısında küçük bir çocuk yoktu. Koca olgun, herşeyi bilen bir kız vardı.

" Bu yaptığın iyi değil Beliz. Yarın bu lafları ağabeyim duyarsa sana çok kızar. Bilirsin ki ağabeyim kızdığı zaman kalbini de kırar." Diye hatırlatmada bulunmuş daha sonra da çıkıp gitmişti.

Beliz kedini mindere attı. Sevmiyordu Berivan'ni işte. Sevmediği birine ne diye yalaka yapacaktı ki! Onun hep umdu Heja idi. Onun bu eve gelin gelmesini çok istemişti.

Fakat ağabeyi hiç bir zaman Heja'ya bakmamışti.

Nitekim hala aynı kafa ile gidiyordu. Berivan gebe kalsın istemiyordu.

***

Kısa bir duş alan kadın yer yatağını hazır etmişti. Kendini yatağa atmalı, derin ve güzel bir uyku çekmeliydi.

Üstünü giyinirken dolapta gördüğü kırmızı mat geceliği gördü. Bunu çeyiz alışverişinde Viyan almıştı.

Geceliğin askilarindan tutup yukarı kaldırdı. Kısa ve hafif danteli gecelik baya iddialı idi. Giyse miydi acaba? Üstünde nasıl durduğuna baksa mıydı?

" Bu gecelik bu gece için mi yoksa?" Kocasının sesi ile gözleri büyümüş hızla geceliği arkasına almıştı. Kahretsin kocası ne ara gelmişti odaya.

" Ne... Ne diyorsun.. sen?" Kekelmeye başlayınca durdu birden.

" Gecelik diyorum bu gece için mi?" Parmağı ile arkasında sakladığı geceliği gösterdi.

Kadının yanına ağır adımlarla yürüdü. Her bir mesafe kapandikca adımları bittikçe kendi içindeki fırtına da daha da büyüyordu.

" Alakası yok!" Dedi Berivan.

" Neden kocan değil miyim? Benim için giyemez misin?"

" Kocam olduğun illa gecelik giyince mi aklına geliyor?"

Adam piç sırtımasi ile kadının dibine varmış, onu dolap ile kendi arasına sokmuştu. Siyah saçları giydiği krem rengi pijama takımına dağılmıştı. O saçlara dokunmamak elde değildi.

" Kocam olduğun yatakta aklıma gelir odadan çıktığımızda da." Kadının gözlerinin içine bakıyordu. Bu gözler neydi böyle? İçine çeken bir kuyu gibiydi. Sanki içindeki tüm tabuları yıkıp geçiyor gibiydi.

Berivan bu konuda kocasına pekte güven alamıyordu. Zira kocası ilk gecesini ona zehir etmişti. Birde yetmemiş ilk haftadan çekip gitmişti. Bu adamdan nasıl olurki kocalık vazifesini beklerdi ki?

" Bunu bana ilk gecemizi zehir eden ve daha sonra bir hafta boyunca gelmeyen adam mı söylüyor?" Dedi alay kokan sesi ile. Bu sefer kekeme konuşma yapmadığı için kendi ile gurur duyuyordu.

Kocasının kolları arasından çıkıp karşısına geçmişti.

" Benden nefret ettiğini biliyorum. Beni istemediğini de biliyorum. Evli kaldığın için pişman olduğunu da. Ama sakın bana kocalık vazifesini yapacağını söyleme! Zira hiç gerçekçi değilsin."

Şiyar karşısına ona hakkını veren, asla hakkını savunmaktan vazgeçmeyen kadına baktı. Ondan nefret etmiyordu. Bunu nerdeyse bir ay içinde öğrenmişti. Evet dile kolay bir ayı bulmuştu evliliği. Yakın zamanda ailesi yahut annesi onu köşeye çeker bebek haberini isterdi.

Ne diyecekti peki? Karımı sevmiyorum dokunmak istemiyorum diyemzdi. Zira artık buda değişmişti adamın ruhunda.

Aslında Berivan ile evlendiği için pişman değildi. Çünkü karısı her erkeğin isteyeceği türden bir kadındı.

" Senden nefret etmiyorum." Dedi Şiyar. Sanki bir yerde ona, karını daha fazla kırma diye onu durtuyordu. " Senden nefret etmiyorum. Sen.."

Kadın hızla sözünü kesti. " Şiyar ağa lütfen gerçekçi ol, sende kardeşin Beliz de benden nefret ediyorsunuz." Elindeki parçanın gereksiz olduğunu hâlde hâlâ tutuyordu.

" Anlamdım." Dedi Şiyar. Beliz ne alakaydi?

Berivan alay içeren gülüşü adamın dibine vardı. " Sen buraya zarar vermekten kardeşin ise üstüne basıp geçmekten bikmiyor." Dedi parmağı tamda kalbinin üstündeydi.

" Ne sen benden çocuk istiyorsun nede Beliz benden yana hala olmayı."

" Bebek... Beliz ne alaka?" Şaşkınla kadına baktı. Kardeşi ne yapmıştı da kadını bunları söylüyordu.

" Ne alaka değil mi?" Arka arkaya gidip kocasına mesafe koydu. Böyle olması daha iyiydi. " Beliz değil benim çocuğum olmasını benim kısır olamami istiyor." Gözünden yeniden yaş geldi. Ah ne zordu bu durumu aşabilmek. " İnşallah Berivan yengem kısır kalır, bana bunu söylemesine rağmen ben hala onun yanında kalıyorum. Ona bir abla gibi yaklaşmaya çalışıyorum."

Şiyar beyinine balyoz yemiş gibi buz kesti. Kadının kırıldığı çok fazla şeyler olmuştu. Beliz kardeşi bunu nasıl yapardı. Berivan onun yengesi idi.

Berivan kırılan kalbî ile yanından geçmiş elindeki geceliği dolabın içine atmıştı. Buna gerek yoktu.

***

Kuşluk vakti kalkmıştı. Aşağı inip tandır ekmeği yapmıştı. Daha sonra kahvaltıyı hazır etmiş fakat iki lokma yiyip çekilmişti.

" Bugün doktor randavun kaçata yenge?" Asmin ağzına attığı lokmayı çiğneyip yengsine baktı.

" On gibi çıkacağız, on buçuk gibi orda oluruz." Diye ekledi. Dün gece kocası onu uyutmamis sabaha kadar minik bebeği için konuşmuştu.

" Allah işinizi rast getirsin." Dedi Berivan.

" Sağol eltim." Kadına doğru hafifçe eğildi. " Darısı en kısa zamanda sana İnşallah."

Sadece kafa sallamak ile yetindi. Viyan ve Hakan çıkıp giderken, Şiyar çalışma odasına çıkmış Asmin'e belizden kahve istemişti..

Beliz ağabeyi için köpüklü kahve yapıp yanına getirmişti. Ki Berivan da gelmiştim kapıyı açıp içeri girdi.

" Beni çağırmışsin." Dedi Berivan.

" Gel otur."

Berivan kocasının yanına gelip oturdu. Beliz de ağabeyinin emri ile oturmuştu.

Berivan anlamsızca kocasına ve kıza bakıyordu.

" Ne oldu ağabey?" Diye sordu Beliz. Neden onu ve kendisi çağırmış anlamaya çalışıyordu.

" Beliz sen yengeni seviyor musun?" Diye direk sordu adam.

Beliz şaşkınca bakıyordu. " Nereden çıktı ağabey bu?"

" Soruma cevap ver Beliz!"

" Şiyar ne oluyor?" Diye araya girdi Berivan. Kıza durduk yere niye böyle sorular soruyordu ki?

Şiyar kadını duymazdan geldi. Gözleri ve yüzü sadece kardeşine çevrildi.

" Senin karın olduğu için evet, ama yengem olduğu için hayır."

" Farz edelim ki Berivan benim karım değil. Yine sever miydin?"

" Bu konuda bir şey söylemem."

Başını salladı. Şimdilik iyi bir sıkıntı yoktu. Sıra ikinci elemde!

" Peki yarın Berivan gebe kalsa, yeğenini sever miydin?"

Sorguya çekilmiş gibiydi. Sanki kalesi dört bir yandan kuşanmış esir alınmış gibi hissi veriyordu. Gözleri korku ve panik ile kadına kaydı. Oda susuyordu cevap bekliyordu.

" Ev.. eve.. evet,"

Şiyar o an anladı. Kardeşi ne vakit yalan söylese bakışını kaçırır, kekeme konuşurdu. Tıpkı şimdi ki olduğu gibi...

" Beliz yapma!" Dedi sakince. " Bana sakın gözümün içine baka baka yalan söyleme!"

Beliz telaş içinde ağabeyine baktı. " Ağabey."

" Sen benim kardeşimsin Beliz. Sen nasıl olurda yengene bunları söylersin."

" Ağabey.." dedi içi acıya acıya.

" Hadi biz kavga ederiz, hadi biz birbirimizi kirar ama yinede aynı yastığa baş koyarız. Ama senin yaptığın şey çok ayıp. Bunu değil yengene hiç bir kadına söylememn gerekir!"

Ağabeyi ona kırılmıştı. Biliyordu sesinden anlıyordu. Ki haklıydı. Yengsine demedgini bırakmamıştı. Şimdi de acısı çıkıyordu.

" Yengeni kırdığın kadar beni de kırdın." Dedi Şiyar. Söz konusu kardeşi bile olsa karısı vardı ve canı çok yanmıştı. Ve şuan vicdani inanılmaz derecede pişmanlkla yanıyordu.

" Özür dilerim." Dese de çok geçti. Bir kere ağabeyinin gözünden düşmüştü. Ve suçlu gözle bakıyordu. Ve Asmin onu uyarmıştı, ağabeyim duyarsa kötü olur diye...

" Kırılan bir camı ilki gibi bir araya getirmesin Beliz!"

Beliz başını öne egmisti. Utancı arşa çıkmıştı.

" Çıkabilirsin." Dedi Şiyar. Beliz hızla çıkıp gitmişti. Berivan hem şaşkın hemde ne tepki vereceğini bilemeden kocasına döndü.

" Neden yaptın bunu?"

" Hatasını görsün istedim."

" Evet böyle yaparak!"

" Eğer böyle yapmasydim inanaki daha beteri olurdu. Ben sadece saygıyı gösterdim."

Berivan karşısında kocası mi var yoksa başka bir mi var çözemiyorudu. Kocası böyle değildi.

Ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü. Kapıyı acimisti ki, Şiyar ona seslendi. " Berivan."

" Hiii."

" Hii, değil efendim."

" Efendim Şiyar ağa."

" Bana bugün kilis tavası yap."

" Olur, yaparım."

Odadan çıkıp gitmişti.

Aşağı inmişti yanında onu çağıran ama duymayan kadına bakmadı bile.

" Berivan."

" Hii."

" Hii değil, canım efendim."

Berivan gözünü baydı. Hayır şimdi değil!

" İyimsin sen? Neyin var?" Durgun gibiydi. İyi değildi.

" Şiyar ilk defa beni kardeşine karşı korudu Viyan." Hâlâ ama hâlâ şok içindeydi. Yapamaz dediği herşeyi karsini şaşırta şaşırta yapıyordu.

Biz insanlar böyleydik. Olmaz denileni olur, yapmaz dediğimiz şeyi yapardık. Hayat çok garipti.

" Ya..." Dedi Viyan.

" Evet ve benden ilk defa bir şey istedi."

" Ne?"

" Kilis tavası."

Viyan güldü. " Şiyar ağa o yemeğe bayılır."

Berivan hiç düşünmeden aşağı indi. Yemeği hemen yapmalıydı. Heyecan içinde giden kadına baktı.

O sırada yanına Asmin gelmişti. Viyan kızı alıp odasına çıkmış aklına gelen fikir ile kıza her detayı ince ince anlatmıştı.

" Emin misin yenge?"

" Adımın Viyan olduğu kadar hemde!"

Bu plan sayesinde bir nebzede olsa buzlar eriyecek, ikisi arasında ki aşk kıvılcımı daha şiddetli hâle gelecekti...