Yarıyolda kaldı ama olsun, evdeki eşyaları yerleştirirken kimsecikler yoktu .Bir çırpıda işin üstesinden geldi.

Herkes kamyonnetteki eşyaların ,kime ait olduğunu merak ediyordu. İş bitmiş ti etrafta bulunan bir kaç kişi kim olduğunu tartışıyordu.

-Herhalde tanıdık falandır.

Buraya gelen kim diye soranlar oldu. Bunun üzerine ;

-Biz en iyisi bir hoşgeldin diyelim.

Eşyalar yerli yerindeydi fakat bitmememiş iş vardı .Mesela balkonda ki poşetler,yerde duran kürek ve yanında epey birikmiş toz.

Süpürgeyle alınırdı fakat daha silinecek yerlerde vardı ,masa ve dolap sanırım.

Gelenlerde kimdi diye merak ediyordu. İçeriye gelenler yeni komşularıydı.

-Ben yan tarafta oturuyorum, evimiz bitişik sizinle, yeni komşunuz.

-Bende yeni komşunuz.

-Evet bende.

Diyip kısaca kim olduklarını söylediler,ellerinde duran da neydi

Sıcak çorbaydı galiba dumanın tütmesinden anladı.

Çorbayı verdikten sonra çok kalmadılar.

Masa silme işide bitmişti.çorbası soğudu fakat içtti. Herhalde çok acıkmıştı.Arabası yarıyolda kalmıştı.Sağa çekip park etmiştti. dışarıya durumuna bir bakim diye çıktı epeyce bir yürüdü yol bitmek bilmiyordu.Sonuncu sokaktaydı araba ileride bir ağacın altına park edilmişti. çalışmaması onun için yorucuydu . Park edildiği ağacın hemen karşısında küçük bir ev vardı .kimin evi olduğunu bilmiyordu ama biraz da olsa içi acıdı. Belliki yoksul bir evdi. Tahtadan kapısı olduğuna göre,çok beklemedi telefonla numaraları çeviriyordu. Teknik servisi aradı ve aracının çalışmama sıkıntısını anlattı. Anahtarı kontağa sıkışmışttı.Biraz sonra geleceklerini söylediler o da ardından kapattı.yarım saat sonra çalışanlar gelmişti.arabayla biraz uğraştıktan sonra sonunda çalıştırdılar.Aracını evine kadar getirdi bahçesinin içerisine koydu .Çoktan akşam olmuştu bile yemek yemek için zamanı vardı.bahçede biraz gezindi, dışardan gelen geçeni izliyordu.hava biraz serinlemişti. Sandalyesini getirdi ve oturdu daha sonra üstüne bir ceket giydi. Yorgunlukla indirdiği ceketini giymişti. Eline aldığı kağıda baktı, çalışacağı yer gösteriliyordu.kendisi Konservatuar mezunu bir öğretmendi. Evet bir okulda görev alacaktı.Daha önce bir kaç okulda görev almıştı .Tek başına gelmişti bu yaşa ,anne babası yoktu .Onu küçük yaşta büyüten nenesiydi ve bir kız kardeşi vardı. Onların da nereye gittiğini bilmiyordu. Bir gün eve geldi ve olmadıklarını gördü .Herkese sordu .Ama nereye giderler dedi biriyle konuşurken, sonra öğrendi yolda kaza geçirmişti .İkisi de oracıkta can vermişti. Bir kaç yıl izin almıştı .Zor toparlanmıştı .Umudunu hiç yitirmiyodu ,görmesine rağmen bir türlü kabullenemiyordu. İçeriye geçip mutfaktan meyve aldı. Armudu kütür kütür dü ,yedikten sonra yemek hazırladı .Birazını komşusuna götürdü birazını bıraktı. Yemeyeceğini anladı ikinci bir tabak hazırladı .Onuda başka komşusuna götürdü. Sabah olmuştu okula gidip işlemlerini tamamladı.bir hafta sonra işini yapacaktı ve mutluydu,

yeni öğrencilerini merak ediyordu. Evine tekrar geldi. Bahçesine baktı. Çok güzel bir bahçeydi fakat biraz özensiz duruyordu. Kendi kendine acaba nasıl

düzeltsem diye düşünüyordu.o sırada biraz şehri tanımış olurum diyerek arabasını bıraktı.Ve en iyisi yürüyerek gidim dedi. çiçekçinin yolunu tuttu biraz tohum alırım düşüncesiyle yürümeye başladı.Hem yürüyor hemde kendi kendine şarkı söyleyerek etrafı izliyordu .biraz durdu ,dinlenmek için oturdu .Dinlendikten sonra kalktı ve yoluna devam etti. Bir su aldı yarısını içti ve yarısını bıraktı. Çiçekçiden tohum alıp eve geri döndü.Kuruyan dalları kırptı, toprağı eşeleyip bir güzel düzenledi .Tohumlarını toprağa serpti .