Ölüyordum.

Gözlerim; gözlerim sanki yuvalarından çıkacak, vücudum parçalanacak gibiydi. Sanki ölüyordum.

Olduğum yerde kıvranıp, ellerimle gözlerime bastırıyordum. Bu acıyla yaşayamazdım. Belkide yaşamıyordum.

O an gözlerim açıldı. artık etrafı görebiliyordum. Vücudum parçalanmıyor yerimde sapasağlam duruyordum.

Zifiri beyaz bir yerdeyim. Sadece beyaz başka hiç bir şey yok. Yavaşça ellerimi gözlerimin önüne getirdim. Ellerimi görebiliyordum. Kör değildim. Ama sesim... "sesim..." diye mırıldandığımda ses tellerimin yıprandığını anladım.

acı ama hafif bir çığlık attım.

O ana kadar sadece beyaz bir yerdeyim sanıyordum. Ta ki o büyük kahverengi masayı görene kadar. Yavaşça masaya yaklaştım. Bir kağıt vardı. Elime aldım, üzerinde ise benim adım yazıyordu.

ARİEL BROWN