instagram sayfası : ekapiskay lütfen takip etmeyi unutmayın.

İlk olarak ben üniversiteyi kazandığımda annemlerle beraber şehir değiştirdik. Benimle beraber onlarda taşındı. Tuttuğumuz ev müstakil bir evdi. Küçük bir bahçesi vardı. Odaları da küçüktü. Yerleştik falan alışma süreci derken 1 hafta sonra garip garip olaylar başladı. Öncelikle ben kabus görmeye başladım. Kabus görüyordum. Uyanıyordum ama hala uykudaymışım gibi kıpırdayamıyordum. Hareket edemiyordum ve sesim çıkmıyordu.

Yani bunlar bir iki derken artmaya başladı. Anneme söyledim odama bir Kuran koydu. "Seni korur." dedi. Karabasan olayı azaldı hatta bir süre hiç olmadı ama bu seferde farklı şeyler olmaya başladı. Bir akşam banyo yaptım odama girdim. Odamda saçlarımı tarıyordum. Benim odamda büyük bir boy aynası var. Onun önündeydim. Saçlarımı tarayıp anneme ördürecektim. Taradım, sonra anneme seslendim annem içeri girdi. Yatakta oturuyordum. Yatağın arka tarafına oturdu. Saçlarımı örmeye başladı. Bende aynadan izliyordum. Sonra dikkatle bakınca annemin yüzünün değiştiğini fark ettim.

Gözlerimi ovuşturdum önce.

Yanlış mı görüyorum diye. Sonra baktım düzeldi annem normal. Bana öyle geldi herhalde diye hiç ses etmedim. Saçlarımı örmeye devam etti. Ancak baktım böyle bir örme şekli yok. Düğüm yapıp saçlarımı bağlıyor birbirine. İp bağlar gibi... "Anne ne yapıyorsun sen?" dedim. Hala aynadan bakıyorum. O an suratı aşırı korkunç bir şey oldu. Çığlık çığlığa odadan kaçtım. Salona girdim. Burada da ikinci şoku yaşadım. Çünkü annemle babam salonda oturuyordu. "Ne oldu?" dedi annem. Anlattım olanları. Saçıma baktı gerçekten düğüm olmuş. Öyle bir düğüm olmuş ki açamadı, makasla kesti o kısmı.

Ben ağlıyordum bizimkilerde çok korktu. Annem dua okuya okuya kesti saçımı. "Ben o odada yatmam artık anne." dedim. "Salonda uyurum." "Tamam." dedi. Salona bir yatak serdi. Hepimiz korktuk ama sadece ben değil. Gece 2-3 ben hala uyuyamıyordum olanları düşünüyordum ve düşündükçe de daha çok korkuyordum. O sırada odanın lambası yanıp söndü. Korkudan yorganın altına girdim. Anneme sesleneceğim ama sesimi çıkarmaya bile korkuyordum. Bir nefes sesi geldi erkek sesi gibiydi ama böyle hırıltılı bir ses. İyice yaklaştı, ölecektim korkudan içimden dua okumaya başladım. Ben dua okuyunca o ses gitti.

Ben de bir cesaretle annemlerin odasına koştum ve odaya daldım.

Sonra annemle babam korkarak uyandılar." Ben çok korkuyorum." Dedim. Işığı açtılar kalktılar. Beni sakinleştirmeye çalıştılar. Dua okuduk. Sabaha kadar uyamadık hiçbirimiz. Güneş doğmaya başlayınca rahatladım ve uyudum. Uyandığımda öğlen olmuştu. Sonraki günler dua okumadan uyumadım. Bir gün de annemle babam evden çıkmışlardı. Ben yalnızdım ders çalışıyordum. Benim masam camın önünde. Yani camdan dışarıyı görüyordum otururken. Müstakil ev olduğu için de gelen geçen rahatlıkla gözüküyordu. Bir ara kafamı kaldırdım. Annemin geçtiğini gördüm. Hemen kalktım kapıyı açmak için ama kapıya vuran olmadı. Açtım kapıyı. Sağ sola baktım. Annem falan yok. Tekrar oturdum masaya ders çalışmaya devam ettim. Az sonra yine annemi gördüm. O kadar eminim ki onu gördüğüme. Tekrar kalktım açtım yine kimse yok. Bu sefer korktum iyice. Dışarı çıktım dışarda oturdum evde korkuyordum. Kafamı masaya koydum annemlerin gelmesini bekledim. İçim geçmiş uyuklamışım bahçede.

Sonra birisinin omzuma dokunması ile uyandım. Baktım annem. İçim rahatladı "Nerde kaldın?" dedim. "Geldim işte." dedi. Kapıyı açtım girdik içeri. Hemen yatak odasına girdi. "Üstünü falan değiştiriyor herhalde." dedim. 1 saat oldu çıkmadı odadan. Anne diye kapıya tıklattım. "Geliyorum kızım." dedi. "Tamam." dedim. Mutfağa geçip bir çay koydum bende. O sırada kapı çaldı babam diye düşündüm ama annemdi. Şaşkınca kalakaldım. "Ne oldu?" kızım dedi. Hemen içeri koştum yatak odasını açtım. İçeride kimse yok. Yine bağıra bağıra ağlamaya başladım. Anlattım anneme. Dualar ediyoruz, namaz kılıyoruz ama içimizdeki korku bir türlü bitmiyor. Son olarak olayların patladığı gün ise şöyle oldu.

Sabah namazı için annem beni uyandırmaya gelmişti.

Sonra kalktım abdest aldım. Hep beraber namaza durduk. Babam en önde bizde annemle arkasındayız. Selam vereceğim anda yana doğru döndüm ve yan tarafımda babamı gördüm. Öteki tarafa selam vermeye döndüm orada da babamı gördüm ve çığlık attım. Kriz geçirdim resmen. Sonra da bayılmışım. Bizimkiler "Bir hoca bulalım." dediler. Durumum kötüydü gerçekten ve bunlar sadece bana oluyordu. Annemle babam hiçbir şey yaşamıyordu ya da ben korkmayayım diye bana anlatmıyorlardı, bilmiyorum. Neyse buldular hoca adam eve geldi baktı okudu, etti. "İmkanınız varsa bu evden hemen çıkın." dedi. "Niye?" dedik. Bu evde bir falcı oturmuş. Kadının cinleri bu eve hala geliyormuş. Burayı sahiplenmişler. Buradan gitme imkanınız varsa gidin. Ben cinleri gönderirim ama bu uzun sürer. Bu uzun sürede de burada kaldığınız için daha çok kinlenirler." dedi. Son olarak bize koruma muskası yaptı bizde kısa sürede oradan taşındık bir daha da böyle olaylar yaşamadık.

instagram sayfası : ekapiskay lütfen takip etmeyi unutmayın.