instagram sayfası : ekapiskay lütfen takip etmeyi unutmayın.

Merhaba, bende başımdan geçen bir olayı anlatacağım. Bunları hala yaşıyorum. İlk olarak ben ergenlik döneminde bir kızım. Türk olmama rağmen babamın işleri için yurtdışına geldik. Eskiden de geliyorduk fakat her şey son geldiğimiz zaman başladı. Yurtdışına geldikten bir süre sonra işlerim kötü gitmeye başladı. Bu çok normaldi fakat artık izlendiğimi fark ettim. Bunun dışında ise çok fazla değiştim ve artık oyuncak bebeklerden korkuyorum. Bunun nedeni oyuncak bebekler ne zaman etrafımda olsa çok garip sesler duymam veya tuhaf şeyler görüyor olmam. Bir keresinde namaz kılmak için odama doğru giderken biri adımla bana seslendi. Koridor karanlıktı ve ses annemin odasından geliyordu fakat annem oturma odasındaydı. Arkamı döndüm ve hızla oturma odasına gittim. Anneme söyledim, annem geldi hiç bir şey yoktu. En garip olanı ise son dönemlerde ölen öğretmenimin sürekli gözüme çarpmasıydı. Olur olmadık her yerde öğretmenimin yüzünü görüyordum.

Camdan dışarı baktığımda değişik varlıklar görüyordum.

Bu çok tuhaf ki ailem görmüyordu. Nedenini anlamadığım biçimde tavırlarım çok değişmişti. Annem bunu dinlediğim bir müzik grubuna bağlıyordu. Ancak ben bakış açımın değiştiğini ona kabullendiremedim. Son günlerde kâbuslar görmeye başladım ve bu kâbuslar cidden çok tuhaf. Geceleri hiç uyumamaya başladım. Bunlara ek olarak tuvalete gittiğimde kapıya vurma sesleri geliyordu fakat bunlar normal kapı tıklatma sesi değildi. Kapı çatlıyormuş gibi sesler duyuyorum fakat dışarı çıktığımda kapının önünde kimsenin olmadığını görüyorum. Bu olaylar son aylarda arttı ve sürekli çevremdekiler ölmeye başladı. Dayım, öğretmenim ve dahası öldü. Oyuncak bebeklere ise 1 yıldır dokunmuyorum fakat onlara yaklaştığım an çok korkuyorum. Çünkü çok tuhaf şeyler oluyor.

Oyuncak bebek korkum bir kâbustan sonra başladı.

Bu rüyada bir adam insanları öldürmem için beni zorluyordu. Ben ise canice onları öldürüp derilerini yüzüp ellerini kesip onları yakıyordum. Son halleri yanmış bir oyuncak bebeği andırıyordu. Kalktığımda kız kardeşimin oyuncak bebeği karşımda bana bakıyordu. Tuhaf olan bu değil bebeğin gülmesiydi. Bağırdım ve odadan çıktım annem ve erkek kardeşim marketten gelmişti. Olanları anlattım fakat dalga geçtiler. En korktuğum başımın belası olan korku ise, kendimi görüyor olmam. Evet, kendimi görüyorum karşımda ben durup kendime bakıyorum fakat bu ben değilim. Erkek kardeşimle konuşurken ise birden erkek kardeşimin bana seslendiğini duymuştum geçen hafta. Sonra baktığımda erkek kardeşim yanımda değildi. Bu olaylar iyice tuhaflaşmaya başladığı için nedenini anlamaya çalıştım ama internet üzerinden fazla bilgi edinemedim. Bunu sizlerle paylaşıyorum çünkü korkmaya başladım. Olaylar gitgide kötüleşiyor. Umarım bir gün bu olaylardan kurtulurum.

instagram sayfası : ekapiskay lütfen takip etmeyi unutmayın.