Erdemin, kalabalıkların kendi irinli yaralarını sarmak için, yalnızların üzerinden hınçla çekip aldıkları bir örtü olduğunu gördüm, kokuşmuş genel ahlaki anlayışa isyan ederken erdemin bütün duvarlarını yıkan Sade, bu yüzden Saint Simon'dan daha masum. Sade, bütün o toplum mühendislerinin hayallerinin nasılsa boşa çıkacağını görmüştü.

Toplumsal düzenlemeler, kişisel çıkarlar oldukça hiç bir işe yaramayacak ve kişisel çıkarlar hep var olacak. Sartre da, bu yüzden Marks'dan daha sempatik, toplumu coşturmaktansa fertleri sarhoş etti. Ve fertler kendi anaforunda döne döne kayboldular. Nihilizm, anarşizm ve hatta rizom kurulu düzene ve genel düzenlemelere bir tepkiydi. Toplumsal yıkımları toplum mühendisleri getirdi.

Sartrelar intiharları, Markslar ihtilalleri sundu dünyaya. İnsanlığın bugünkü günahları onlarındır, acıları onlar getirdi.

Fakat toplum, iyi veya kötü reel hayattaki tanrılarına aşık. Öyle olmasaydı Napolyon?u alkışlarla karşılamazdı Paris.