Koşarak kendimi tuvalete kitledim. Tugay kapının sesini duymuş olacakki kapıyı yumruklamaya başladı.

"Hasta mısın? Neden tuvalette işimi yaparken beni rahatsız ediyorsun?"

Tugay o kadar utanmış ve sinirliydiki sesi boğuk çıkıyordu.

"Korkma vurmayacağım sadece konuşmak istiyorum"

Biliyordum bana asla zarar vermeyeceğini. Sümük gibiydi ama kadınlara karşı dikkatliydi. İşte tüm halka böyle duyarlı kişiler gerekiyordu. Kapıyı sessizce açtım ve karşımda duran adama güldüm.

"Söz kimseye söylemem" gülümsedim ona.

"Söz ver"

Ciddi miydi? Söz diyordum hala soruyordu

"Söz"

Önüme bakmadan yürüdüm ve birden ayağım takıldı, ve lanet olsun ki merdivenlerden inerken olmuştu bu aşağı yuvarlanmaya başladım kafamı yere vurunca bir anlığına bilincimi yitirmiş olmalıyım. Hemen gözlerimi açar ayağa kalkarım diye düşündüm ama olmadı. Gözlerimi açamıyor hareket edemiyordum. Bir hareketlenme ve siren sesleri işittim ama bu duyduğum son seslerdi...

Gözlerimi zar zor açtım, tavandaki posterlerden tanıdım nerede olduğumu, kendi odamdaydım. Doğruldum ama başımdaki acı buna izin vermedi. Bende zar zor doğrulup etrafıma baktım. Kolumda bir serum takılıydı. Kalmak istedim ama bir anda çığlık atarak evi inlettim. Tugay odamda yanı başımda uyuyordu. Tanrım hemde YANI BAŞIMDA. ODAMDA. Ama dur bir dakika, uyuyacak kadar yorgun muydu? Acaba ne kadar zamandır baygındım ben? Hemen kalkıp gitmek istedim ama ben kalkarken yatak gıcırdadı ve Tugay uyandı.

"Nereye böyle prenses? İyileştiğini falan mı sanıyorsun?" Hemen ayağa kalktı ve beni yatağa yatırdı.

"Evet iyileştim canım sadece 1-2 saatlik bir bilinç kaybıydı." Aslında bunu ne kadar zamandır baygın olduğumu öğrenmek için sormuştum.

"Ne 1-2 saati? Yaklaşık 6 saattir bu haldesin."

Bunu duyduğumda neredeyse aklımı kaybedecektim. Vay canına gerçekten o kadar olmuş muydu uyuyalı?

"Peki tamam burda olman için bir sebep yok çık."

Tugay şaşırdı, kovulması beklemiyordu.

"Ama daha iyileşmedin"

Tugaya ağrılarım olmasa yine tokat atardım ancak sabırlı davranmayı seçtim.

"Ama burası benim odam ve uyanığım."

Tugay ısrarla gece yarısına kadar orada kaldı. En son uyurken elini başımda hissettim. Ve elini tutup yan çevirdim, başım ağrısa bile ayağa kalktım. Tugaya döndüm zafer ve inatçılık duygusu ile ona baktım ve oda şaşkınlıkla yüzüme döndüğü sırada aniden yüzümüz onu tuttuğumdan çok yakın olduğu için dudaklarımı birbirine değdi...