"Ne diyorsun sen?"

Melih dudaklarını büzdü.

"Bak özür dilerim ama gerçek bu. Sana ihanet eden adamın yanında kalmak istemezsin diye düşündüm ve seni kurtarmak için evlenmek istiyorum Alev. Sana birşey olmasını istemiyorum. Seni gerçekten seviyorum ve o adam sana zarar verir diye korkuyorum."

Parmağıyla yanağımı sıkmak için elini uzatırken vahşice geri çektim.

"Fazla samimi olma mafya bozuntusu. Kurtarılmaya ihtiyacım yok benim. Ayrıca her seri katil kimliğini öğrenen kişiyi öldürmek ister. Bu babamı affettiğim anlamına gelmez ama seninle yaşayacağıma babamla yaşarım daha iyi."

Melih gülümsedi. Bana döndü ve benim tarafımdaki kapıyı açtı.

"Kabul etmeyeceğini biliyordum. Bu kapının dışına çıktığın an babanı ele vereceğim. O zalim ellere düşmene izin veremem güzelim."

Babamın hapse gireceğini umursamadı bekliyordu ama ben zaten babamı sevmiyordum bile.

"Benim için bir iyilik yapmış olursun mafya bozuntusu."

Melih tam inecekken kolumu yakaladı.

"Güzelim peki sen kendinin yakalanmasını ister miydin?"

Ne diyordu bu salak mafya?

"Ben neden yakalanacakmışım pardon da?"

Melih gülümsedi.

"Çünkü 'Kara Kılıç' olduğunu biliyorum güzelim."

Ne demek kara kılıç olduğumu biliyordu bu aptal çürük zekalı?

"Sus yoksa seni şuracıkta gebertirim."

Melih sırıttı.

"Benimle gelmezsen olacağı bu tatlım."

Beni oyuna getirmeye çalışıyordu. Ancak zekamı hafife almıştı. Beni seviyorsa hapislerde çürümeme izin vermezdi.

"O zaman beni polise şikayet et. Benim için hiç sorun değil."

Arabadan inmek için ayağa kalktım ve kapının dışına çıktım.

"Güzelim, hapse gireceksin yoksa."

Gülümsedim.

"Beni seviyorsan hapislerde çürümeme izin vermezsin. Ayrıca beni bırakarak bana yapabileceğin en iyi iyiliği yapmış olursun."

Melih yenilgiyi kabul etmiş gibi başını salladı.

"Yine de görüşeceğiz. Babana da şu anlık birşey yapmıyorum."

Yüzüğü parmağımdan çıkarıp ona attım.

"Evlenmeyeceğiz."

Melih artık sinirlenmişti birazcık.

"ALEV GEL BURAYA! SENİ GERÇEKTEN ŞİKAYET EDERİM! HAPİSHANELERDE ÇÜRÜRKEN KABUL EDERSEN ORADAN ÇIKARSIN! Beni zor durumda bırakma!"

Arkamı sakince döndüm ve ona baktım. Gerçekten öfkelenmişti. Arkamı dönmeden koşmaya başladım. Seri katil kimliğime bürünmek için evin penceresine çıktım. Melih eve doğru koşarken gizli odamın kapısını açtım. Koleksiyon odamı kilitledim. Tüm eşyaları çantaya sıkıştırıp kapatma düğmesine bastım. Tam kapanırken içeri girebildim. Hemen kaçmak için kurduğum tünelin kapağını açtım. İşte macera şimdi başlıyordu. Bir karar vermem gerekecekti. Ya sonsuza kadar kaçıp başka bir kimliğe bürünecektim, yada yakalanıp hapislerde çürüyecektim...

Kara kılıçtım ben...

Öyle kolay değildi..