12. Bölüm

12. BÖLÜM

Evet arkadaşlar keyifli okumalar...

Şarkının bölüm ile alakası yoktur içimden geldi.

​​​​​​Aybüke'den

Başımda ki keskin ağrıya rağmen uyumak daha cazip geldiği için uyumaya devam etmek istesem bir türlü uyuyamadım.

Komiser ile hastaneden çıkıp eve geçtiğimiz de Yağmur ile tartışmış ardından buraya gelmiştik ama hangi ara uyudum hangi ara buraya geldim orası bende yoktu.

Uyandığımdan bu yana tek yaptığım Yağmur ile konuştuklarımızı düşünmek olmuştu ne dese haklıydı çünkü onun benden başka kimsesi yoktu bana zarar gelmesinden bu insanların bana zarar vermesinden korkuyor .

Ben onu anlıyorum keşke komiserin önünde geçmeseydi bu konuşma acaba ne düşündü hiç bilmiyorum ama tahmin edebiliyorum.

Korkuyorum hem de çok korktuğum için ise hiç bir şeyi sorgulamıyorum çünkü biliyorum sorguladıkça daha çok canım yanacak fiziksel acı umrumda değil ama kalp yarası geçmez bunu çok iyi biliyorum.

Üç hafta kaldı üç hafta sonra Ankara'ya gitmem gerek o zamana kadar da iyileşmem bu şekilde gidemem oraya evde kalsaydım sürekli yalnız olacaktım Yağmur'un aklı sürekli bende olacaktı okula gitmesi gerektiği için sürekli yanımda olamazdı.

Ya bilmiyorum sadece bir süre onlarla vakit geçirmek istedim sadece onlarla vakit geçirmeden onları tanıyamam ki yoksa çok mu acele ediyorum bir şeyler için .

Ben bir şeyleri sorgulamak yerine sadece her şeyi akışına bıraktım eğer sürekli bir şeyleri sorgulayacak olsam kafayı yerdim herhalde , zaten iyi olmayan psikolojimin daha da kötüye gitmesi muhtemel sonum olurdu kesin .

Kaldığım odanın kapısı tıklatılınca ses etmedim kimin geldiğini bilmiyordum uyandıktım ama bir türlü gözlerimi açamıyordum .

"Kızım" diyen annenin sesini duymak içimi rahatlattı, kendi evimde olsam asla kaldığım odaya kimseyi almazdım hatta kapıyı kilitlemeden uyumazdım bile , gerçi buraya ilk geldiğimde uyanık olsam yine kilitlerdim ya kapıyı neyse.

Sessizce içeriye geldi sırtım kapıya dönüktü, yatağın bir tarafı çökünce yanıma oturduğunu anladım yavaşça saçlarımı okşmaya başladı.

"Özür dilerim annem senden çok özür dilerim koruyamadım seni , bulamadım çok özür dilerim şuan ne yaparsam yapayım geçmişi telafi edemem biliyorum çok özür dilerim " hem benden özür dileyip hemde ağlamaya başladı ne kadar yanımda kaldı ne kadar ağladı hiç bilmiyorum ama şuan bir tepki vermek istemedim daha doğrusu ne demem gerektiğini de bilmiyorum.

Kendi içimde onları suçlayıp suçlamadığımı bile bilmiyorum, onların elbette suçu var nasil olur da bir çocuğa sahip çıkmazlar ama onları bu şekilde direkt de suçluyamıyorum çünkü yıllarca acı çekmişler işin aslı hâlâ hiç bir şey bilmiyorum.

"Hadi annecim uyan yemek saati hem daha ilaçlarını da alman gerekiyor" dedi bir süre sonra önce yavaşça yerimden kıpırdanıp sonra kalkıp oturmaya çalıştım hemen koluma girip bana yardımcı oldu .

"Teşekkür ederim" dedim sesim boğuk çıkmıştı.

"Ne demek kızım , daha iyi misin?" Diyen anneyi daha fazla üzmek istemediğim için önce onaylamak amacıyla başımı salladım daha sonra sesli bir şekilde onayladım.

"Daha iyiyim teşekkür ederim , burası kimin odası?" dedim.

"Senin odan kızım geçen geldiğinde daha bitmemişti nasıl beğendin mi ?" Dediğinde ilk defa odayı inceledim güzel ve sadeydi.

"Çok güzel çok beğendim niye zahmet ettiniz ki? " Dedim.

"Ne zahmeti kızım " diyen kadına ne diyeceğimi bilemedim.

"Ama ben hep burada kalmıyorum ki " dedim .

"Olsun en azından geldiğin zaman kalacak bir yerin olur gerçi bu evde senin her zaman bir yerin var orası ayrı " dedi hızlı hızlı.

"Teşekkür ederim " dedim yine ve yine çünkü başka ne diyebilirdim ki .

"Bir daha bana teşekkür etme ben sadece olması gerekeni yapıyorum kızım neyse kalmama yardım edeyim mi ? " Dedi .

"Olur " dedim .

"Abin senin için koltuk değneği getirmiş kullanmak ister misin?" Dedi başımla onay verdim daha fazla konuşmak istemiyorum çünkü gerçekten baş ağrım dayanamayacağım kadar arttı, ikimiz birlikte aşağı indiğimiz de herkesin sofrada oturduğunu gördüm, bende her geldiğim de olduğu gibi komiserin yanına oturdum .

"Daha iyi misin birtanem?" Dedi komiser .

"İyiyim " dedim .

"Herkese afiyet olsun , siz ikinizi yemekten sonra bana neler olduğunu anlatacaksınız öyle küçük bir kaza diyip işin içinden çıkamazsınız" dedi baba .

"Tamam baba ama önce biraz dinlensin kardeşim " diyen kişi Gökmen'di.

Yemek yerken onlar bir şeyler konuşup durdular ama benim pek kimseyi duyacak halim yoktu açıkçası , sonrasında ise herkes sofrayı kaldırmaya yardım ederken ben ve Miray salona geçtik.

Selim ilaçlarımı ile bir bardak su getirdi bana. O da bu sene üniversite sınavına hazırlandığı için aile içinde çok fazla vakit geçirmiyordu sürekli odasında ders çalışıyordu .

Diğer aile üyeleri de geldiğinde sorgu başladı komiser sağ olsun bana kalmadan olayları özet geçerek anlattı.

"Güpegündüz bu nasıl bir cesaret lan " diyen kişi Gökmen'di.

"Şikayetçi olacaksın değil mi?" Diyen ise Miray. Ben daha bir şey diyemeden cevap veren ise komiser.

"Tabiki şikayetçi olacak yarın Birlikte karakola gideceğiz ifade vermesi için ben Hakan'la konuştum bugün işlemleri başlattı bile" dedi.

"İyi yapmışsın oğlum böylelerine güven olmaz zaten şimdi şikayetçi olmazsan yüz bulup daha kötü şeyler yapmaya kalkar Allah korusun " diyen kişi anne .

" Tabi ki şikayetçi olacağım yaptığı şey yanına kâr kalamayacak merak etme " dedim daha ne diyebilirdim ki .

"Anne yarın akşam yemeğine Simay'ın ev arkadaşını davet edelim diyorum müsaitsen " diyen komisere kocaman açılmış gözlerimle baktım , bugün olanlardan sonra daha farklı bir tepki vermesini beklerdim açıkçası beni şaşırtmıştı bu hareketi.

"Tabi tabi gelsin iyi akıl ettin bende diyecektim zaten bir ara tanışalım diye ama erken mi olur bilemediğimden erteleyip duruyordum" dedi anne.

"Sen ara çağır o zaman arkadaşını kızım " diyen babayı onaylayıp. Yağmur'a mesaj attım bu ortam da aramak istememiştim üstelik ne tepki vereceğini kestiremiyorum artık telefonuma gelen bildirim sesi ile telefonumu daha elime almadan bir ses duydum.

"Ne dedi gelecekmiymiş?" Diyen kişi ise Gökalp'ti geçen gün Yağmur'u görünce evden kaçar gibi gitmişti şimdi ise sesi heyecanlı geliyordu hiç bir şey anlamıyorum, telefonuma bakıp .

"Evet gelecekmiş" dedim .

"Oh be" diyen Gökalp sadece benim değil diğer aile üyelerinin de dikkatini çekmişti.

"Hayırdır abi sen sanki biraz fazla heyecan yaptın?" Benim merak edip ama asla soramayacağım soruyu Miray sordu.

"Yok be kızım şimdi kızcağız arkadaşının nerde kimlerle kaldığını falan merak etmiştir iç rahatlar diye şey ettim ben" diye saçma sapan bir açıklama yaptı.

"Abi şu bence iyice batırdın" diyip gülmüştü bu haline Gökmen ben ise bugünün yorgunluğana daha fazla dayanamayıp uyumak için müsaade isteyip yukarıya çıktım.

Bana yaptıkları odada kalmak istesem de henüz kendimi buraya ait hissetmediğim için ne yaparsam yapayım uyuyamadım çünkü en başta bu oda benim olsa bu kadar aydınlık bir yer olsun istemezdim kapımı yine kilitler ama kimsenin girmesine izin vermezdim .

Uyuyamayımca kalkıp iki saat kadar ders çalıştım ne yaparsam yapayım günlük olarak ders çalışmam gerekiyor bir gün aksatsam aynı düzeni bir daha tutturamıyorum evden aceleyle çıkınca ilaçlarımı da alamadığım için bu gecemin kabuslarla geçeceğini tahmin etmek benim için pek de zor olmadı.

Daha fazla dayanamayıp Miray'ın odasına gittim henüz uyandığını görünce mutlu oldum istemsizce.

"Uyuduğunu düşündüğüm için kapıyı çalmadım kusura bakma" dedim .

"Önemli değil anlaşılan seni de uyku tutmamış " deyince başımı sallayıp yanına gittim .

"Seninle uyuyabilir miyim ? " Dedim bunu bir başkasından isteyeceğimi sanmıyorum o benim eksik yanımdı.

"Tabi ki hadi gel sen sana masal okumamı ister misin?" Dedi .

"Olur ben çok severim masalları "dedim .

"Biliyorum küçükken abimden sürekli sana masal okumasını isterdin daha sonra da ondan dinlediklerini gelip bana anlatırdın , gece uyumadan önce " dedi .

"Hangisini anlatacaksın"dedim.

"Küçükken en sevdiğini, güzel ve çirkin " deyince gülümsedim.

"Hâlâ en sevdiğim masal " dedim .

"Bir varmış bir yokmuş ... " İnce ve güzel sesiyle saçlarımı okşayarak okuduğu masal uykumu getirmiş ve kendimi huzurlu bir uykunun kollarında bulmamı sağlamıştı.

İlaçsız ve kâbussuz uyuduğum ilk gecem olabilirdi bu

gece ama sevdikledimin yanında son olmayacağı kesindi.

Evet arkadaşlar çok benim içime sinen bir bölüm olmadı ama yine de yayınlamak istedim çünkü biraz daha ertelersemçok daha fazla değişik yapacağım ve yine içime sinmeyecek biliyorum.

Neyse oy ve yorumlarınızı bekliyorum.