2.BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR...

Medya: Aybüke

UNUTMA

"hayatından uğurladığın her şey, sana daha iyi gelecek yeni bir şey için yer açıyor "

...

Aybüke'den

Düşündükçe delirecek gibi oluyorum ben bu kadar mı körüm yada bu kadar mı sevgiye açtım da en olmazı oldurmaya çalıştım hiç bilmiyorum.

Çocukken en büyük hayalim bir ailemin olmasıydı sevilmekti zamanla bunun olamayacağını anlamış ve sadece kendi ailemi kurmak istemiştim bir çocuğun en büyük hayali sevilmek olmamalıydı , yada en büyük yarası ailesi olmamalıydı ama olmuştu işte.

Yıllar sonra sevildiğimi hissetmiş ve bu sevgiyi daha çok hak etmek için çokça çabalamıştım çünkü bu dünyada her şey karşılıklıydı , karşılıksız kendiniz bile kendinizi sevmiyordunuz bunu çok geç anlamıştım ve onun tarafından sevilmek için çok çabalamıştım o da beni çok güzel sevmişti sevmiş miydi sahiden ...

Gözlerimi kapatmış sadece şuan buradan yok olup karşımda ki adamı bir daha görmek istemiyordum , sadece masumca sevmiştim sevilmek istemiştim karşılığı bu olmamalıydı ona sürpriz yapmak istemiş ve ders çalışacağını söylediği kafeye gidip onu başka bir kızla basmıştım tabi beni görmeden önce benim hakkımda ki konuşulanları duymasam belki de bu kadar kırılmazdım yalan yine de kırılırdım ancak o an kırgınlığımı ona belli edecek değildim bunu da ancak sinir ile ört bas edebilirdim ve ettim de masada ki bardağı aldığım gibi Koray'ın başına geçirdim normalde şiddet yanlısı bir insan değildim kolay kolay sinirlenmez ve sesimi dahi yükseltmezdim ancak o an olaylar o kadar hızlı gelişti ki haklı olduğum halde haksız duruma düşüp üstüne bir de karakola düşmüştüm Allah'tan burada ki memurlar anlayışlıydı .

Ama sağ olsun karşımda ki insan müsveddesi sakinleşmeme izin vermiyordu ben şuan sadece evime gidip yatağımda ağlamak istiyordum , ama sağ olsun ona bile izin vermiyordu susmuyor kendince bana açıklama yapıyordu sanki ben gözümle görmemiş kulaklarıma duymamışım gibi sahi ne demişti yanında ki kadına benim hakkımda " Aybüke de kim be sadece işime yaradığı için yanımda taşıyorum onu " demişti hem de diğer kadının avuç içlerinden öperken ben ona yaralarımı dahi göstermemiş onları sarmakla uğraşmasın istemiştim ama o başka bir kadının avuç içlerini öpüştü .

"Aybüke inan bana göründüğü gibi değil , sadece bir seferlik bir hataydı yemin ederim söz bir daha olmayacak sen benim hayatımın aşkısın her şeyimsin sensiz nefes alamam ben bana bunu yapma lütfen " ben gözlerimi kapatmış sadece burada ki işlemlerin bitmesini beklemek için başımı oturduğum sandalyeye dayamıştım en azından artık yüzünü görmek zorunda değildim .

Yakınlarımdan bir ses duydum biri birine sesleniyordu "Miray " diye bu isim sebepsiz içimi ürpertirken sesin sahibi daha çok yanıma yaklaşıyordu bunu gelen ayak seslerinden anlayabiliyordum ama gözümü açacak halim yoktu "Miray sana diyorum neden gözünü açmıyorsun , Mehmet bir sorun mu var? " bana diyordu galiba gözlerimi açıp bulunduğumuz masanın yanına kadar gelen adama baktım uzun boylu mavi gözlüydü gözlerimiz buluştuğunda kaşları havalandı "Sen Miray değilsin" gibi bir cümle mırıldandı ağzının içinden " Bana mı seslendiniz beyefendi " dedim gözlerinin içine bakarak ben ondan gözlerimi kaçırmazken o beni aşağıdan yukarı süzmeye başladı yırtık pantolonumu görünce kaşları çatıldı üzerine giydiğim siyah badi ve deri ceketimden sonra örgülü saçlarıma baktı .

"Aybüke bu adam kim? " diyen Koray'ın sesini duyana dek bu bakışma devam etti yanıma gelen adamın arkasında kalan Koray'ı görebilmek için hafif eğildim kaşlarım onu görünce artık istemsiz çatılıyordu "Sana ne Koray şu saatten sonra seni ne ilgilendirir " dedim bir elinde ki buzu kafasına tutmuş diğer eli bacağının üstündeydi cevabımla birlikte sinirlenmeye başladığını belli etmek ister gibi bacağını sallamaya başladı bu sırada yanımıza gelen adam ifademizi alan ancak hala bizi salmayan memura dönüp " Konu nedir ? " diye tekrar sordu memur bey konuyu özet geçerek anlatınca adam bir şey demeden yanımızdan ayrıldı arkasından bakınca telefonla konuştuğunu gördüm iki de bir bana bakıyordu telefonda konuşurken sıkıntılı bir hali vardı ne olduğunu anlayamamıştım ama var bu işte bir iş.

"Bana diyorsun ama gözümün önünde başka adamlara bakmaya utanmıyorsun " diyen Koray'ın sesiyle tekrar ona döndüm artık sinirden nasıl bir hal aldıysam siniri uçup gitti sanki "Sen bana ne dediğinin farkında mısın ? SEN BENİ NASIL KENDİNLE BİR TUTARSIN SEN BENİM GÖZLERİMİN ÖNÜNDE BAŞKA KADINLA YİYİŞTİN hala nasıl böyle yüzsüz gibi konuşabiliyorsun" oturduğum yerden kalkmış üstüne yürümüştüm artık bu nasıl bir yüzsüzlüktü aklım almıyordu az önce ki adam hızla yanımıza gelip araya girdi " Mehmet götür şunu şuradan yoksa benim elimden bir kaza çıkacak" deyip bir nefes almış tekrar bana bakmıştı o bana böyle bakınca ben de kendime bakmaya başladım her zaman ki halimdi aslında garip olan bir şey yoktu o zaman bu adam niye böyle bakıyordu.

"Simay ! " Diyen sesle yanımda ki adam sesin geldiği yöne bakınca bende bakma gereği duydum uzun boylu kumral yapılı bir adam resmen koşar adım buraya geliyordu onu görünce içimde ki geri adım atma isteğine uyum bir kaç adım geriye gittim koşarak yanımıza geldiğinde adeta donup kaldı...

Evet arkadaşlar bu bugünkü paylaştım ikinci bölüm konuyu biraz daha anlamamız için bebekken karıştırılma hikayeleri pek bana inandırıcı gelmiyor elbette ki böyle şeyler vardır yok demiyorum tamamen ama genelde hep birbirine benzer kurgular oluyor tabii benimkinde de vardır aynı benzerliklerden ancak biraz daha mantık çerçevesinde ilerlemek istiyorum hikayenin sonunda kendimi uzun uzun anlatıyorum ki nasıl bir şey yapmak istediğimi anlayın ilerleyen süreçti büyük ihtimalle tekrar tekrar bölümleri düzenlerim ya da okursanız beğenirseniz diğer yazdığım hikayeleri de paylaşırım sizlerle bilemiyorum neyse tekrar keyifli okumalar sizlere...

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum...