Hava nerdeyse kararmak üzereydi. Valentino’nun aralıksız çalışmaktan dolayı gitgide kapanan algısı gibi; dakikalar ilerledikçe iyice kayboluyordu günün o hafif kızıllaşan son ışıkları. Zaten yapması gereken çok bir işi de kalmamıştı; fazla mesaiye kalmayı sevmiyordu Valentino. Çünkü hava kapandıkça içine tuhaf bir ağırlık çöküyor, ekrana boş boş bakmaya başlıyordu sadece. Verimliliğin her alanda en önemli şeylerden birisi olduğu şu çağda, Valentino’da mesai çıkışı kendine ayırabildiği birkaç saati heba etmek istemiyordu. Geliştirmekle yükümlü olduğu uygulamaya entegre edilmesi planlanan eklentilerin, yazılımların, olası hata analizlerini de yaptıktan sonra; daha laptopuna kapanma komutunu vermemişken pat diye ekranını indirdi bir anda. Bir yandan kollarını iyice havaya doğru kaldırıyor, bir yandan da hafif tutulmuş olan boynunu; başını sağa sola çevirerek açmaya çalışıyordu. O sırada, yüzündeki bıkkınlık ifadesinden toplantısının henüz bittiği anlaşılan Damien girdi ofise.

– Dan! Dan! Dan! Eller havaya dostum. A pardon! Ellerin zaten havadaymış, demek suçunu n farkındasın.– dedi Valentino’ya, bıkkın olmasına rağmen enerjik görünmeye çalışan bir ses tonuyla.

– Durun, durun! Lütfen… Açıklayabilirim. – dedi Valentino, arkadaşının oyununu saçma bulduğunu anlatmaya çalışan dalgacı bir yüz ifadesiyle.

– Tamam, koca oğlan, hemen sinirlenme. Yalandan da olsa, bir kez olsun galip gelmek istemiştim sana karşı.

– Eğer öyle bir gün olacaksa bile, o gün bugün değil Dam. Şu an inan çok yorgunum, seni tatmin edemeyeceğim.

– Beyefendiye bakın siz! Randevu alacağız birde öyle mi. – dedi Damien gülümseyerek ve ekledi “O değil de, az önce toplantıda alınan yeni kararları bilsen şok olursun. Gerçi birkaç saate kalmaz uygulamaya konur zaten, öğrenirsin oradan. Benimle uğraşmak istemiyormuşsun ya!

– Yine boş yapmaya başladı bizim küçük Dam. Hadi söyle bakalım, ne beni şok edecek?

– Sen, Sistem’in insanları yalnızlaştırmak, sadeleştirmek ve bitirmek istediği gibi şeyler söylüyordun bugün bana ama, olaya bak; global çaplı bir DNA testi zorunluluğu geliyor Tino. Bizim gibi kimsesizler için önemli değil belki ama. Kim bilir, belki Sistem’in üst statülerinde uzak bir akrabamız vardır. – diye cümlesini bitirirken gülmeye başladı Dam.

– Bence, yasak çocukların ebeveynlerini bulup ceza vermek için getirilmiştir bu test. Ama tabii senin hayallerini de yıkmak istemem şimdi. – diye gülerek cevap verdi Valentino.

– Neyse ne! Zengin akrabamı bulmak için yarın sabah işe gelmeden evvel Sistem binasına uğrayıp DNA örneğimi bırakacağım ben. Sen istersen son gün bırak, orası sana kalmış.

– Tamam Dam. Umarım bulursun o akrabanı. Ben şimdi çıkıp evime gidiyorum, biraz ayaklarımı uzatmaya ihtiyacım var. Sen de istiyorsan gidip Sistem binasının önünde sabaha kadar bekle. – dedi ve eve gitmek üzere çıktı Valentino ofisten.