Giriş

Balkan Kızı

Giriş

En büyük acıyı gerçekten masumlar mi çekerdi? Yoksa masum sanılan kişiler en büyük bencilliği yapan kişiler miydi? En büyük acıyı kim çekerdi? Kaybeden mi kazanan mi?

Bu davada olan kimse masum değildi. Oynanan oyun büyüktü ama bilmedikleri oyun dahada büyüktü. Kartlar yeniden dağıtılacaktı ve işler o zaman tersine dönmeyecek yok olacaktı.

Herkes yok olacaktı.

Kanla.

Yağan kar bu örtüde dökülen kanlara göre çok masumdu. Bir o kadar da acı verici. Kış her sene olduğu gibi yine sert geçiyordu. Dağda kurulan mekandan dışarı çıkıp aşağı doğru yürüdüm. Dışarı verdiğim nefes buhar olurken arkamdan geldiğini duymuştum. Bir gün herkes gerçek kimliğimi öğrenecekti ve o gün benim sonum olacaktı. Ben ise sonum gelene kadar burada olanların sonunu getirmeye devam edecektim. Kırıldığım her bir yanım için herkese kırgındım. Bu kırgınlık daha da büyüyecekti ve dayanılmaz bir acıya dönüşecekti. O güne ise Adelin’in Devri diyeceklerdi ve o gün merhamet olmayacaktı.

O gün bana “Ne yaşattılar sana? Kime bu nefretin?” diye sormuştu. Ağzımı açıp tek kelime edememiştim. Sadece gözlerinin içine bakmıştım. Kırgınlığım gözlerime yansımış mıydı bilmiyordum ama gözlerim ona nasıl bakarsa baksın o gözlerimde olan kırgınlığı görmeyecekti. O bana sadece kendimi ne kadar aciz duruma düşürdüğümü bana hatırlatacaktı. O gün o oturduğumuz kayanın üzerinde kar taneleri saçlarımıza düşerken ağzımı açıp “Bana acı çektiriyorsun.” diyememiştim. Kelimeler bile canımı yakıyordu o an ama ben ona sadece gülümsedim. O an başka zamanlarda beni ne kadar kıracağını umursamadan ona gülümsedim. Ve ben o an küçüklüğümden beri istediğim tek dileğimi dilemiştim. Artık benimde farkıma varın.

O an tek istediğim oturup ağlamaktı.

Ama ben ona gülümsedim ve o yine anlamadı.

Bu oldukça kırıcıydı.