Yeni Üyelik
1.
Bölüm

~GİRİŞ BÖLÜMÜ~

@esenta_13

Gece bütün hiddetiyle ormanlık alana vurmaktaydı. Yağmur, sanki yeryüzündeki bütün günahları çıkarmak ister gibi hiç durmadan yağıyordu o kara tapraklara.

Ağaçlar sallanıyor, sallandıkça çıkan sesler ormanın dört bir yanını sarıyordu.

Geceye hükmeden canlılar, ağaçlar ve yağmur eşlik ediyordu bu senfoniye.

 

Ormanın içinden hızlıca koşan genç kadın elinde sıkıca tuttuğu kundakla, nereye gittiğini bilmeden ilerliyordu.Bir yandan yağmur ve acımasızca gök yüzünü inleten şimşekle kadın dualar ediyor ve saklanacak yer arıyordu. Kadın nere gittiğini bilmeden koşuyor, her ikide bir kucağındaki bebeği düzeltip duruyordu.Ve birden gök gürültüsüyle dahada hızlanan yağmur kadını telaşlandırarak koştutrup duruyordu, ormanın dört bir yanına.

Bir yandan şimşek, gökgürültüsü ve kucağındaki bebeğin ağlamsı durmak bilmiyordu.Kadın biliyordu, bu gün o gündü.

 

Ne yaparsa yapsın cezasını çekecekdi ama bir umut işte.Tanrı insanları yaratırken umut ve inançla var etmiştir,ve insan oğlu bu umutla yaşamaktadır.Kadın hem koşuyor hemde geçici saklana bilecek bir yer arıyordu. Ayağına takılan dallar, taşlar onu rahatsız etmez miş gibi ilerliyordu yağmurlu ormanda.

 

Ve ileride eskimiş bir ev gördü, içinden tanrıya dualar ederek o eve doğru koşmaya başladı.Ev eski bir kulübeyi andırsa da kadın bunu umursamadı sonuçta geldiği yer buradan daha kötü ve tehlikeliydi.Evin yakınına geldiğinde, etraf sessizdi kadın etrafa aceleci vede kaygılı bakışlarla süzerek tahta kapıyı yavaşca ittip içeriye girdi. Ev küçük tek odalı bir yerdi, kenarda bir şömine ve odunlar, orta yerde de serili küçük bir halı ve birkaç battaniye vardı sadece.

Kadın kucağındaki bebeği hemen halını üzerine bırakarak, şöminenin yanına geçti odunları şöminenin içine atarak kenardaki taşlara vurarak tam yakacaktıki aklına çıkan dumandan gelen kişilerin onları daha kolay bula bilecekleri geldi.

Onun yerine geri dönüp köşede duran battanie yığınıda doğru ilerledi.

Ve onları alıp hemen bebeğin yanına giti.

 

Bebeği pattaniyelerle sarmadan öne, örtüsünü açıp bebeğin kazağını kenara doğru çekerek, oradaki simgeye baktı. Dahada belirginleşmişti oysaki izin kaybolması gerekirdi. Sonuçta artık orada değildi almıştı onu,uzaklaştırmıştı onu ordan.

 

Ama kadın bir türlü bunu anlayamadı. Sonra hemen ıslak kıyafetleri çıkarak pataneyelerle sardı bebeği kadın, bunun hemen bebeği ısıtacağına umarak.

 

Bir anda eski evin arka tarafından gelen sesle kadın hemen telaşa kapıldı . Ya onları bulmuşlarsa o kadar emeği boşamı gidecekti şimdi ne olacak diye düşünürken , bu sefer evin önünden sesler gelmeye başladı. Kadın bu gece kaçıncı duası olduğunu bilmeden, tanrıya dua ediyordu.Evin eski tahta kapısı sallanmaya başladı, gelen kişi kapıyı zorluyordu. Ve her an açılmak üzerydi.Yağmur ve gök gürültüsü sanki bu çıkan sesleri bastırmak ister gibi yükseldi. Kapı birden açıldığında, o anda bir şimşek çakarak, kapı girişinde bir adam silueti belirdi, o anda kadın ne yapacağına şaşmış bir şekilde kucağındaki bebekle birlikte evin köşesine sinmişti.Adam içeri adım attığında kadın gözünü kapatmış bebeğe dahada bir sarılmıştı, ses gelmeyince kadın gözünü açmış ve kapı tarafına doğru bakmış. Adam orada dikilmiş onlara bakıyordu.Kadın ayağa kalkmış ve karşısındaki adama bakmış,geldiği yerdeki adamlara hiç benzemiyordu.

Karanlıkta silüeti pek belli olmasa da zifiri karanlıkta parlayan o beyaz gözleri ve aynı parıltısıyla beyaz uzun saçlı yapılı vücuduyla fazla dikkat çekiyordu bu yabancı kişi.

Kadın tedirginlikle sordu.

"Sen kimsin , ve neden beni takip ediyorsun."

 

Tabi kadın anlayamıyordu kimdi bu Adam o yerden çıkarken kimseye yakalanmadığına emindi fakat yolun yarısına gelince birinin onu izlediğini hissetmişti ve ondan sonra ormanlık alana girerek koşmaya başlamıştı, izini kaybetmek için fakat başaramamıştı belliki.

 

"Bebeği bana ver !"

 

Adam emri vâki bir şekilde söylerken kadın daha da bir sıkmış örtüyü, vermeyecekti onlara, bu kadar uğraşmışken veremez vermezdide.

 

"Hayır!"

 

Diye bağırmış kadın. Adam ise,

 

"Diretme kadın ver o bebeği bana!"

 

"Hayır! Önce sen söyle kimsin sen buralı olmadığın bile belli ve hangi cesaretle benden gelip almak istersin bebeği benden."

 

Adam derin bir nefes alarak içeri bir adım atmış.

Kadın biraz daha geri çekilerek, bağırmış

 

"Konuşsana ne oldu deminki emri vâkilerine ha!"

 

Adam alaycı bir sesle

"Güzeel"

Kadın anlamamış.

"Ne güzel be adam"

Diye bağırmış.

 

"Böyle devam edersen sizi bulacaklar devam et böyle"

Kadın süpheyle sormuş.

"Sen gerçekten kimsin ve neden böyle davranıyorsun?"

"Sadece bebeği bana ver ben onu daha güvenli bir yere götüreceğim ve gözün arkada kalmasın çünkü onu götüreceğim yerden ne senin nede onların haberleri olacak."

 

"Nasıl böyle ko-"

 

Kadın lafını bile bitiremeden Adam çevik bir hareketle kadının kucağında ki bebeği kapı vermişti.

 

"Çok konuşuyorsun be kadın iki dakkada kafamı çanlar ocağına döndürdün. "

 

Diyerek arkasını dönüp kapıya doğru ilerlemeye başladı.

 

Kadın kucağından hızlıca alınan bebeğin şokunu atlatamadan adamın arkasından koştu.

 

"Hey sen ne yaptığını sanıyorsun, hem nasıl izinsiz çekip alırsın bebeği benden söylesene !"

 

Adam sedece başını arkaya çevirip beyaz uzun saçlarının arasından konuştu.

 

"Sabentha mour kadın, çocuk emin ellerde güven bana. Şimdi sen arka taraftaki atlardan birine bin ve Batı tarafına doğru ilerle orda seni kahverengi poslu biri bekleyecek acele ol orada güvende olursun."

Diyerek kucağında ki bebekle oradan uzaklaştı.

Ve geriye sadece hızını arttıran yağmur ve gökgürültüsüyle adamın hızlı bir tempoyla yürüyen ayan sesleri idi.

.

.

.

Oh be buraya kacaman bir soluk bırakmak istiyorum 😮‍💨 .

Öncelikle merhabalar. ☺️

Bu kurgum aslında uzun bir süredir yazımdaydı ve bir türlü paylaşamamıştım.

Hepimizi üzen malum durumdan sonra da yayınlamayacağıma artık karar almıştım ama KİTAPPAD ailesiyle tanışana kadar.

Evet çok gel git yaptım acaba olurmu yayınlasammı diye sonradan kararımı verdim ve neden olmasın dedim.

Hem yerli bir uygulama ve bütün kitap sevenler ve yazarlar burada, ve gerçekden bu uygulama büyük bir şans oldu bizlere. 🥹

Bu uygulamayı tasarlayanlara çokça teşekkür ediyorum ve KİTAPPAD'ın hızla bir şekilde yayılmasını isterim.

Herkese şimdiden başarılar ve iyi okumalar diliyorum kendinize iyi bakın.

🥰✨

 

 

 

 

Loading...
0%