Güneş, dediğin nedir ki senin yanında?

Bir ateş topu nezdimde yalnızca.

Oysa gözlerin öyle mi?

Ateşin sıcaklığı yakar beni baktığımda,

Azıcık bakayım derken yandım ben hep orada.

Ateşler sardı bedenimi, varlığında yokluğunda,

Ben hep yandım sevdiğim,

Fakat hiç kül olmadım uğrunda.

Çünkü kül, uçar giderdi, bilirdim.

Ben hep orada kalmak istedim.

Seni görmek, senin için yanmak istedim.

Eğer kül olsaydım, uçar gider, seni de kaybederdim sevgilim.

Fakat bir şey daha var ki,

Kül olsaydım karışırdım belki okyanusuna.

Boğulurdum belki derin sularında.

Fakat nefes alırdım yine de,

Çünkü nefes dolu gözlerinin okyanusunda.