Herzamanki gibi okula gitmek için evden çıkmıştım ve kahretsinki yine geç kalıyordum! Umursamadan Atakan'ın evine doğru yürüdüm. Atakan,benim en iyi arkadaşım,sırdaşım,yanımda duran tek kişiydi. Binasına vardığımda onunda beni beklediğini gördüm gülerek tokalaştık. Ben böyleydim işte Ailem tarafından her türlü şiddet görüp unursamamaya başlamıştım.Onlar nerede diye sorucak olursanız tatile gitmişlerdi.Yolda canım sıkıldığı için Atakan'a sataşmaya karar verdim. Yaşasın kötülük!

"Atakan,canım arkadaşım şu karşıdaki Ahmet abi değilmi? Geçende kavga ettiğimiz çocuğun abisi."

Atakan tabikide dediklerime inanıp hemen oraya bakmıştı. Kavgadan korkmazdık ama Atakan'ın ailesi yani Selma abla ile Faruk abi bu duruma çok kızıyordu. Atakan sinirle bana döndüğünde hayvan gibi koşmaya başladım.

Okula varmıştık ve ilk ders fizikti.Bu fizikçiden nefret ettiğimi söyleyebilirdim! Çünkü uyumamıza izin vermiyordu.11. sınıftım ama kadın hala ailemizi çağırmakla tehtid ediyordu.Sınıfın kapısını tıklattığımda Atakan ile beraber içeri girdik.Fizikçiden 10 dakikalık azar yedikten sonra nihayet sıralarımıza oturabildik.

Okul çıkışında telefonum çalmaya başladı. Şaşırmıştım çünkü beni Ataakan'dan başka kimse aramazdı. Baktığımda babamın aradığını gördüm. Telefonu açtım ve hoparlörü açtım . Atakan'ın beni zorlayacağını biliyordum.

"Nerdesin sen!Çabuk eve gel,sonunda kurtuluyoruz senin gibi bir pislikten!17 yıl önce hastanede karışmışsın!20 dakika içinde evde olmazsan bacaklarını kırarım senin!"

Babam bunları söyledikten sonra cevap vermeme bile müsaade etmeyip kapatmıştı. Atakan'a döndüğümde bana sarıldığını hissettim,üzüleceğimi sanıyordu heralde.

"La oğlum!Hastaneye gidemeden boğulcam şimdi.Bıraksana Ato!"

*Atakan bıraktığında derin bir nefes aldım. Sırıtarak Atakan'a baktım.

"Varmısın yarışa eşek?"

Dedikten sonra aldığım cevap tabikide "Sensin eşek!Tabikide varım." Olmuştu.

Koşarak eve gittiğimizde kazanan Atakan olmuştu,benimde okadar uzun bacaklarım olsa bende kazanırdım!Atakanla vedalaşıp eve girdim. Saat 3.30 civarlarıydı. Babam kolumdan tutarak içeri çekti.

"5 dakika süren var,git hazırlan.Hastaneye gideceğiz!"

*kolumu ondan kurtarıp umursamazca bizi izleyen anneme baktım. Sonra ise içeri gidip üstümü giyindim. Siyah bol bir eşofman üstünede beyaz bir tişört giymiştim.Odadan çıktığımda hazır olduğumu gören babam ve annem ile evden çıktık.

Babamlar arabalarına bindiğinde onlara tek geleceğimi söyledim.

Atakanın abisi Ahmet abinin motorunu izin isteyip almıştım.Normal hızda sürdüğüm için geç kalmıştım. Hastaneye vardığımda görevliye odayı sorup, odaya girdim. Karşımda benim gibi açık kumral saçları olan ve onun yanındada yeşil gözlü bir adam vardı.Onların yanında ise mini etek giyen ve yüzünde tonlarca makyaj olan bir kız vardı. Annemin yanına geçip oturdum ve doktorun gelmesini bekledik. Bu sırada karşıdaki kadın bana dolu gözlerle ve özlemle bakıyordu.Gülümsemek istesem de tepki vermedim.

Doktor geldiğinde açıklama yapıp bizlerden kan alındı.Yani babamdan, benden,karşıdaki kızdan ve onun babasından. Dna testinin sonuçları 1 saan sonra çıkacakmış. Bahçeye inip motorun yanına doğru yürüdüm bu sırada arkamdan odadaki kadın ve adam geliyordu,durup onlara baktım.

"Ne istiyorsunuz?" Dedim.

Acımasız konuşabilirdim fakat tanımadığım kişilere güvenemezdim. Onların kızı olduğum bariz belliydi çünkü birbirlerimize benziyorduk. Kadın konuşmaya başladı.

"Kızım, seni tanımak istiyoruz. Lütfen bizi kırma 17 yıl senin hasretini çektik biz, lütfen kızım."

Normalde kabul etmezdim fakat bana dolu gözlerle bakınca kıramadım ve kabul ettim. Hastenin cafe bölümüne geçtik.Birbirimizle olan 10 dakikalık bakışmadan sonra bu durumdan sıkıldığım için sordum.

"Daha nekadar hint dizilerindeki gibi bakışacağız böyle,?"

Adam yalandan öksürdükten sonra konuşmaya başladı.

"Adım Erdal Öztürk,49 yaşımdayım yanımdaki güzeller güzeli hanımefendi ise karım Esma Öztürk. Senin biyolojik baban ve annen oluyoruz."

Onları dikkatle dinledikten sonra kendimi tanıtmaya başladım.

"Adım Almila soy adım Çiçek. 17 yaşında 11. Sınıfım."

Dedikten sonra 10 dakikanın kaldığını fark ettim. Ayaklandıktan sonra beraber hastaneye girdik. Odaya vardığımızda içeri girdim ve yerime oturdum. Babam ve annem ise biricik kızlarıyla ilgileniyorlardı öfke problemlerim vardı stresten bacağımı sallamaya başladım. Doktor ise zarfı yavaşça açıyordu,dayanamayıp bağırdım.

"Açacaksan aç şunu!"

Doktor bana kısa bir bakış atıp zarfı açtı ve odadakilere göz gezdirip okumaya başladı.

"Alınan kan örneklerine göre Esra öztürk'ün babası Fatih çiçektir. Almila çiçeğin babası ise Erdal Öztürktür."

-------------------------------------------------

552 kelime,arkadaşlar ilk kitabım biraz hızlı atlayarak geçmiş olabilirim ilk bölüm olduğu için fazla uzatmak istemedim yazım yanlışlarım varsa belirtmeniz yeterli.

Devamının gelmesini istiyorsanız yorum atmanız yeterli kitabı öylesine yazıyorum çünkü.

Sizleri çok seviyorum🖤⭐