koc heyecanlar içerisinde yaşadığınız her özel şey birgün kötü bir kabusa dönebilirdi. Babam daha ben küçük bir çocukken bana büyük bir nasihat vermişti.

"Hayatta başına ne gelirse gelsin sakın isyan etme! İsyan etmek Allah'a etmektir. Yaradan derdi veriyorsa dermanı da verir. Birşey yolunda gitmedi mi? Zorlama sakın. Yoksa durum daha da kötü bir hale gelir ve daha çok yıpranırsın. "

Haklıydın baba. Hayatta öğrenmemiz gerek en büyük şey olmayan birşeyi zorlamak!

"Kızım otogara girdik toparlan istersen? "

Annemin üzgün yüzüne bakıp kafamı salladım. Yol boyu dağıttığım eşyaları toparlayıp çantama katarken bir yandan da üzerime ceketimi giymeye çalışıyordum. Annemin yardımı ile onu becerince inerek bavullarımızı alarak babamı görebilmek ümidi ile bakındım. Tam 4 bavul yapmıştım kendime. Geri kalanları da ister atmalarını isterlerse de göndermelerini istemiştim. Hoş Ali'den istememiştim bunu. Görmemiştim bile!

İlerden gelen babam ve erkek kardeşim Efe ile gülümsemeye zorladım kendimi. Ne kadar kendimi zorlasam da gözlerimden akan yaşlar ile kendimi babamın sıcak kollarında bulmuştum. Bana sımsıkı sarılırken bende ona sarıldım.

"Hoş geldin kızım evine! "

Gülümseyip "hoşbuldum."

Babamın kolları evimde benim. Hep böyle öğretmişti ve böyleydi...

Efe ile de sarılıp eşyaları alarak arabaya ilerledik. Zar zor arabaya yerleştirip yola çıkarken hepimiz sessizdik.

"Açsınızdır siz şimdi. Evde uğraşmayın diye sağolsun Elif hazırlamış o çağırdı. Hem Adnan da gelir işten."

Annem bana bakarken kafamı salladım. Abim olanları eminim daha duymamış olmalı ki daha aramamıştı beni. Elife de babam anlatmıştır.

Abim Adnan ve Elif 2 yıl önce evlenmişti. Ben evlenmeden 5 ay önce falan. Severek evlenmişlerdi. Abim mimarken Elif de okul öncesi öğretmeniydi. Çocukları yoktu henüz.

Ben evlenirken hamileydi ancak düşük yapmıştı. Zaten sağlıklı bir gebelik olmadığından doktor bunun iyi olduğunu belirtmişti.

Bakışlarım karnıma düşerken boşluk hissi ile tekrar yüzyüze gelmiştim. Zayıf bir vücudum olduğundan daha 4 aylık hamile olmama rağmen karnım kendini belli etmişti. Ama şimdi tekrar eski formuma dönmüş sayılırdım. Biraz zor bir dönemdi aslında ama yine de atlatmak da zor olacaktı.

Annemler ile abimler aynı mahallede oturuyorlardı. Elif de zaten bizim mahallemizden sayılırdı.

Mahalleye girince babama önce eve gitmek istediğimi, üzerimi değişerek geleceğimi söylemiştim. Evin önünde arabayı durdurup kendileri giderken bende valizimin birisini alarak eve girmiştim. Mis gibi temizlik malzemesi kokan evimiz beni rahatlatırken bozulmadığını bildiğim odama ilerledim. Tek kişilik yatak, elbise dolabı ve makyaj aynası ile odam aynı duruyordu. Yaz tatillerinde geldiğimiz zaman Ali ile kalırdık burada. Duvarda asılı duran düğün fotoğrafım ile çerçeveyi çıkartarak fotoğrafa baktım. Ali nin zorla aldırdığı beğenmesem de giydiğim gelinliğim vardı üzerimde. Fotoğrafı çerçeveden çıkartıp yırtarken çerçeveyi de öylece kattım. Bavul dan rahat kıyafetler alırken evin zilinin çalması ile kaşlarımı çatıp kıyafetleri öylece bırakarak kapıya ilerledim. Açtığımda karşımda duran abim ile yutkundum. Gözleri kızarmış, yumruk yaptığı elleri ile öylece bana bakıyordu.

"Abi? "

Beni kendine çekip sarılırken bende sımsıkı sarıldım ona. Özlemiştim bana güven veren kollarını. Sahi ne kadar oldu görmeyeli?

Ne kadar sarıldık bilmiyorum ama ayrıldığımızda gözlerinden akan yaşları siliyordu. Duygusaldı benim gibi. Bende ağlardım en ufak şeye ama nedense artık pek ağlayamıyordum.

Birikiyordu içimde...

"Neden anlatmadın bana? Bebeğini kaybettin demediniz? Boşanıyorsun buraya gelirken haberim oluyor. Esra ben abin değil miyim senin? "

Ona üzgünce bakıp "abimsin o nasıl söz öyle? Sadece anı oldu herşey. Zaten yürümüyordu artık. "

Başımı eğerken çenemi tutarak kaldırmıştı.

"Sen eğme başını. Esra ben hep yanındayım. Annemler, ben, elif. Ne zaman ihtiyacın olursa buradayız biz. Eve neden geldin? "

Üzerimi gösterip "otobüs sıcaktı üzerimi değişecektim."

Kafasını sallayıp "hadi sen bir duş al gel bende eve gideyim hem ekmek yokmuş onu alayım. "

O giderken eve girerek kendimi sıcak suyun altına atmıştım. Soğuktu havalar ve sıcak su beni rahatlatıyordu.

Hızlıca işlerimi bitirip saçımı da kurutarak açık bıraktım.

Kalın kazağımın üzerine kabanı giyip evden çıkarak abimlere giderken evleri inceliyordum. Evimizin karşı çaprazında kalan evde yanan ışıklar ile kaşlarım çatıldı. Çocukluk Arkadaşım olan Hilallerin evi yıllardır boştu. Şimdi ise ışık yanıyordu.

Aklımdaki sorular ile abimlerin evine ulaşınca zile bastım. Kapının ardından gelen terlik sesleri kapı açılmıştı. Elif neşe ile beni içeri çekip sarılmıştı.

"Canım görümcem hoşgeldin "

Önce şaşırıp daha sonra da bende ona sımsıkı sarıldım.

"Hoşbuldum canım. "

Ondan ayrılıp içeri geçerken bizimkiler de ayaklanarak masaya geçmişti. Elif yemek servisi yaparken bende ona yardım ediyordum.

"Mercimek çorbası çok güzel olmuş. "

Elif abime gülümseyip "afiyet olsun canım. "

Tabakları dağıtınca bende yerime oturup çorbadan içtim. Gerçekten de çok güzel olmuştu. Sessiz geçen yemek faslından sonra masayı toplamış ve şimdi de mutfağı temizliyorduk.

"Anne şu tarhanalardan anneannem göndermiş yayladan size de vereyim sende katarsın dolaba. "

Annem masada kahvesini içerken yeşil fasulye ye bakmıştı.

"Sağol kızım ben de kattım . Yeter o sen kat dolabına."

Elif gülümseyip "olsun anne."

Kabasını aldığım tabakları kenara katarken Elif bana bakmıştı.

"Esra? Canım sen emin misin? " Annem e kısa bir bakış atıp kafamı salladım.

"Eminim Elif. Sevilmediğim ve böylesine sarsılmış bir evliliği toparlamak beni daha çok yorar. Hem kendisi de istemediğini açıkça söyledi. "

Üzgünce bakıp "Ne diyeceğimi bilmiyorum güzelim. Yaşadıkların kolay değil. Peki Ali ile konuştun mu? "

Omuz silkinip "Konuşmayı bırak daha bir mesaj bile atmadı. Evlilikte en önemli şeyi kaybettik biz. Bebeğimizi kaybettik ama o bana destek olmak yerine işine gitti ki en son kavgamızdan sonra kaybettim ben bebeğimi. Her neyse işte bitecek bu durum. "

Elimi durulayıp havlu ile sildim hızla. Demlenen çayı bardaklara katıp gülümsedim.

"Ben çayları vereyim. "

Mutfaktan çıktıktan sonra biraz durdum.

"Anne acaba bir psikolojik destek mi alsa? "

Annem iç çekip "Bende öyle düşünüyorum. Çok kötüydü Elif hele Ali ile kavgaları. İlk defa Alinin bir yanlışını gördüm. Ama ne fayda kızım uzun zamandır mutsuzmuş. "

Daha fazla dinlemek istemediğimden salona geçerek çayları dağıtarak oturdum. Annemler de gelmişti peşimden.

Abim çayından içip

"Abim ne yapacaksın şimdi? Yani emin misiniz? "

Onu sessizce onaylayıp "avukat bulup davayı açacağım abi. Uzamasını istemiyorum daha fazla. "

Babam araya girip "Salih amcanın oğlu avukat onunla görüşürüz yarın müsait olursa. Peki boşandıktan sonra kızım? "

Saç diplerimi kaşıyıp " Zaman gösterecek bunu baba. "

Sessiz kalırken Efe yanıma sokulup

"Biz hep senin yanındayız abla. "

Hepsinde bakışlarımı gezdirip

"Biliyorum canım. Bu devirde boşanmak ne kadar zor olsa da siz arkamda olursanız birşey olmaz bana. "

Elif koluma vurup

"Neden zormuş? "

Omuz silkinip "Biliyorum bana dul gözüyle bakılacak bir süre. Yanımda bir erkek görseler binbir laf edecekler ama siz olursanız arkamda ben dik dururum. Maalesef toplumumuz bu konuda çok cani"

Babam kaşlarını çatıp "Mahallemizin kızısın sen! Hele birşey desinler bizden önce mahallemizin halkı önüne geçerler bunun. "

Gülümseyip kafamı salladım. Kesinlikle bu konuda şanslıydık. Mahallemiz geri kafalı insanlarla dolu değildi. Kadınlara çiçek gibi davranılırdı.

Ben belki dul bir kadın olacaktım ama arkamda ailem vardı. Bu konuda ne kadar şükür etsem az gelirdi Allah'a. Teşekkür ederim Allahım beni böyle bir aileye sahip kıldığın için...

Herkese merhabalar . Öncelikle bugün benim için çok zor geçti. Gün içerisinde şehit olan polisimiz için çok üzgünüm. İnanın hiçbir şekilde içimden gelmedi bölüm yazmak ama daha sonra biraz kendime gelebilmek adına yazdım. Bir kusurum varsa affola 🙏

Hem bu durum hemde havaların getirdiği durum ile boğazımdan gribe yakalandım ve inanın sesim çıkmıyor. Üzüntüden daha da kesildi sesim. İstemeden akıyor yaşlar gözümden. Rabbim şehadetini kabul etsin inşallah. 🥺🇹🇷🥀

Tüm şehitlerimize Allah rahmet eylesin. 🇹🇷🥀