Bu bölüm benim yazabileceğim en uzun bölüm, daha fazla olamaz herhalde

Sınır : 15+ beğeni 25+ yorum ‼️‼️❗

Uzatmayalım kaç kelime yazdığımı sonda söylerim.

Ne yazacağımı unutum Eheheh

Başlıyorum hazırmıyız

Şu anda ring karşısında Kara ve Kaan'nın dövüşünü izliyordum.

Muhtemelen yarım saattir pes etmeden kavga ediyorlar

Bunlar yüzünden benim başım da yanacak kesin, Babamların gelmesine 2 gün kalmıştı ve abim Karayı görmüştü.

Kaan'nın 8.kez yere düşmesiyle çantamı sırtıma gitmeye karar verdim. Kara yerdeki Kaan'ı umursamadan ringten atlayıp karşımda durdu.

"Sevgiline yardım edersin diye düşünmüştüm." Kara'nın bunu demesiyle kafamı kaldırıp ringe baktım ve bana bakan Kaan'ı gördüm.

Kaan'a bakarken "Sevgilim değil" dedim kendimden emin bir şekilde

Hiç beklemediğim bir cevap verdi "Neden öptün çocuğu o zaman" yüzümü hemen ona çevirdim ama ağzımı açamadım.

Nerden biliyor

Beni mi takip ettiriyor ya da ediyor

"Sana hesap mı vermem gerekiyordu? " deyip gitmek için bir hamle yaptım. Kolumun tutulmasıyla sinirlerim tavan oldu

Kolumun tutulmasından hoşlanmadığımı herkes biliyor ama bunlar sanki bilerek yapıyorlar.

Sakin ol

Sakin kal

Derin nefes al, vurma ona

Yokk olmuyor deyip Kara'nın önce karnına yumruk attım yüz hizası için sonra ise kafa attım.

Burnunu tuttup geriye çekildi. Arkadan gelen gülme sesiyle benimde gülmem gelmişti.

Kaan'a dönüp gülme diyecekken bana öpücük göndermesiyle yoluma devam edip çıkışa yönldim.

🌺🌺🌺

Babamların gelmesine 1 gün kalmıştı

Ve bugün cuma

Yatağımdan istemeyerek kalkıp okul için hazırlanmaya başladım.

Normalde bugün de okula gitmezdim ama bugün ben ve Kaan'nın son proje günü , bir tiyatro gösterisi yada herhangi bir eğlence hazırlamamız gerekiyor.

Ne yapacağız hiçbir fikrim yok.

Bekleyip göreceğiz.

Asla kimsenin karşısında tiyatro gösterisi sergileyemem.

Ya da sergilerim kimseden çekinmem.

Aşağı koşarak indiğimde annem olmadığı için aç kalacağımı yeni anladım.

Üşengeçliğimden dolayı dolaptan birşeyler çıkarıp yiyemezdim, Kaan bana yemek ısmarlar diye düşünüp dış kapıya yöneldim.

Abim nerede acaba

🌺🌺🌺

Okulun önünde indiğimde gözüme ilk çarpan şey Abim ve Büşra oldu.

Abim arabaya yaslanmış kollarını göğsünde bağlamıştı, Büşra ise onun tam karşısında durmuş çantası sırtında 32 diş sırıtarak bir şeyler anlatıyordu.

Onların yanlarına gitmeden önce güzel bir açıyla fotoğraflarını çektim. Lazım olur bir ara

Daha Abimlerin yanına gidemeden Edebiyat hocasının bana doğru koştuğunu gördüm.

Ne oluyor laa , Kabus görüyorum galiba

Hoca yanıma gelince derin derin nefesler almaya başladı "Hocam eskisi kadar genç değilsiniz, Koşmayın , sakin" diyemedim tabiki sınıfta kalamam

"Ma- Maya sahne , gösteri " okulu gösterip "Tiya- Tiyatronuz hazır mı"

Daha ben cevap vermeden kolumdan tutulup sürüklenmeye başladım.

Manyak karı yemin ederim benim hocalarımın hepsi manyak.

Biz birşey hazırlamadık, ne yapıcaktık

Sahnede ne bok yiyecez diye düşünürken çoktan Sahnenin arkasına gelmiştik, Karşımda Kaan'ı oturmuş başında da diğer bir hoca duruyordu.

Bizi rezil etmeye çalışmıyorlarsa Ben de Maya değilim

"Eğer birşey hazırlamadıysanız sahnede "Biz sıfır almak istiyoruz " diyeceksiniz beraber , anlaşıldı mı"

Hocanın bu söylediğine önce Kaan sonra ben göz devirdik

Kaan'nın yanına gidip kolundan tuttuğum gibi hocalardan uzak bir köşeye çektim.

"Yok mu sende birşeyler " dedim merakla beklenmedik bir şekilde önce içerideki hocalara bir güzel sövdü sonra da "Sahneye çıkıp şarkı söylemekten başka çare yok"

Güzel fikir benim sesim de güzel Kaan zaten geldiği günlerden beri müzik grubu başkanı ki sesi çok güzel

Arkamı dönüp "Hocalara gidelim söyleyelim o zaman" dediğimde Kaan kolumu tuttu.

Yumruk atmamak için kendimi zor tuttup kolumu sertçe çektim

"Hocalara bir şey söylemek yok, Onlara sıfır almak istediğimizi söyleyip sahneye çıkıcaz , Şarkı söyleyip bitireceğiz beraber "

Mantıklı...

Bu çocuğun kafası da şeytanlığa çalışıyor yaa , Ben ise içimden geldiği gibi davranmayı seviyorum

Ben yine dönüp gidecekken "Tek bir şarkı olmayacak , sürekli değişmeli , kesitler sunucaz yani , Öğrenciler beğendi mi tamamdır "

Ellerimi Kaan'nın yanaklarına bırakıp kendime çektim. Alnından öpüp "İlk defa bir işe yaradın be "

"Alnından öpmek nedir ya Dudak varken " ben söylediğine göz devirdik ten hemen sonra "öpeyim mi" dedi.

Yanaklarımın yandığını hissedince hemen kendimi toparladım.

Yumruğumu gözlerinin önünde sıkıp "öldürürüm seni" dedim.

Kaan elimi tuttup Hocaların yanına kadar çekerek götürdü. "Hocam bize direk sıfır verin, sahne ile uğraştırmayın "

Gülme , Sakınn içimden gülmemek için kendimi tutarken hoca konuşmaya başladı.

"Ceza herkesin karşısında rezil olucaksınız " dedi iki edebiyatçı da Aynı anda

Hadi biri bizim derse giriyor diye bizi sevmiyor peki diğerine ne oluyor, anlamıyorum bu hocaları ya

Kaan tekrar konuşacağı sırada bizi itirerek sahneye çıkardılar

Bütün okul karşımızda bizi büyük bir alkışla karşıladılar

Fatma hoca yani bizim sınıfın Edebiyatçısı heyecanla elimize iki mikrofon verdi.

İkimizde kendimizden emin adımlarla sahnenin ortasına yürüyüp alkışların bitmesini bekledik

Mikrofonu önümden çekip Kaan'a "önce ben başlıyorum" dedim.

Sinsirella şarkısı ile başlamaya karar verdim.

Merhaba bayanlar ve Baylar

Gösteri birazdan başlar

Sahnede bir yıldız var

Oyunculukla aldı Oscar

Diye başladım tarih olan bir şarkımız ile

Ben bitirir bitirmez Kaan başladı.

Kendisi kibirli biri

Dengesiz ama sihirli

Baktın Mı kalırsın onda

Aklında patlar bir bomba

Şarkının sözleri beni yansıtmıyor mu yaa

Bi' bildiğimiz varda konuşuyoruz burda

Ben söyleyince sıra Kaan'a geçti Ne söyleyecek hiçbir fikrim yoktu sadece kendi söyleyeceklerimi planlıyordum.

Kara kedi gireceğine aramıza

Seni şöyle alalım otur yakınımıza

Bu gösteri biter bitmez biri kafama sıksın.

Tüm gereksiz arızalar gitti gideli

Günün en güzeli sen , Güzeliz iki deli

Gelen alkışlar eşliğinde devam ettik.

Sıra bende

Alla beni, pulla beni, al koynuna yâr

Gözüm senden başkasını görmez oldu yâr

Gönlüm senden birşey ister ,Nasıl desem yâr

Alla beni, pulla beni, al koynuna yâr.

Sözlerimi bitirdiğimde ne alaka diye de bir düşündüm ama başka çarem yoktu.

Bugün rezilliğin dibine vurucaz.

Umarım Kaan devamını biliyordur diye düşünürken söylemeye başladı.

Senin için dağlar deler, yol açarım yâr

Senin için denizleri kuruturum, yâr

Senin için gök kubbeyi yerlere çalarım yâr

Canım iste, canım bile sana kurban yâr

Hiç ara vermeden devam ettim.

Dağlar,taşlar, uçan kuşlar seni olsun yâr

Deniz, derya, gökler hep yerinde dursun yâr

Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yâr

Alla beni, pulla beni, al koynuna yâr

Bence bu kadar bile yeterli ama Kaan devam etti

Seni her hâlinle seviyorum

Biraz umut, biraz acı

Sorunu kendimde arıyorum

Beni kırık dökük bırakalı

Bu şarkıyı ilk defa duyuyorum acaba ismi ne?

Ben kendi bildiğim şarkılardan devam edicem Kaan'nın söylediği şarkı hakkında en ufak bir bilgim yok

Gül gibi uyuyan yılanı uyandırdın

Garanti bildim beni, havlandın

Adın bensiz buralarda

Etkisiz eleman , sıfır aldın.

Ne kadar tarih olmuş şarkı varsa şuan hepsi kafamda tekrar canlandı resmen. Şarkı zevkim genelde iyidir de...

Sıfır aldın lafını dönüp Sahnenin arkasından bizi izleyen hocalara sıfır işareti yaparak ve bastırarak söylemiştim.

Muhtemelen Kaan'nın şarkıları daha çok seviliyor çünkü ben size anlatırken o başlamıştı.

Ayrıldıkça yollar ,yollar

Her gece dualarım

Bitmedi rüyalarım

Mutlu sonla

Ağlama ben ağlarım

Can bulur mu toprağım, göz yaşınla

Aklıma şarkı gelmiyordu. Yalvaran gözlerle Kaan'a bakınca o tekrar başladı. En sevdiğim şarkıyla

maNga?

Giderken bıraktığı

Bütün renkler siyah oldu

Üzülme, anla artık

Belki de huzur buldu

Ben başlayacakken bütün herkes beraber söylemeye başladık

Dursun zaman

"Dursun" diyorsun da

Oyun değil ki yaşamak

Kaan'nın yorulduğunu fark edince diğer bir maNga şarkısıyla devam ettim.

Tam da kendimi yansıtan şarkılarıyla

Bana dokunmayan yıla bin yaşasın

Dedikodu yapar, keyfime bakarım

Ağzımda sakız elimde çanta

Fink atarım kaldırımlarda

Bu sefer bütün okul Kaan ile beraber söyledik

Dünyanın sonuna doğmuşum

Ya da ölmüşüm de haberim yok

"İyi bilirdik" derler elbet ardımdan

Bundan büyük bi' yalan yok

Yok , bundan büyük yalan yok

Ben elimdeki mikrofonu yere atıp zıplayarak sahneyi terk derken Kaan son bir şarkı ile devam etti

Aman Aman, acı yüzler

Kurşun gibi izler

Son bakıştaki o gözler

Kaldı aklımızda

Allahtan sahneyi terk ettim bu ne efkar

Sahnede daha önce duymadığım bir alkış koptu herkes elleri kızarırcasına alkışlıyordu.

Hocanın yanına gittiğimde gizlemeye çalısalarda yüzlerinde ki nefret belli oluyordu.

Kaan da arkaya gelince yine hocalardan uzak bir yere , bizi görmeyecekleri bir yere gittik

Kendime koltuğa atıp Kaan'a elimle öpücük gönderdim.

Kaan da yanıma oturup kafasını duvar yasladı.

Bugün onun sayesinde çıktım sahneye , sıfır almaktan kurtuldum.

Kollarımı kocaman açıp Kaan'a sarıldım. Kaan da andan faydalanıp o da bana sarıldı.

Her şey güzel giderken gelen sesle irkildim.

Hayır, hayır bu o olamaz

O uyanmış olamaz

Efe komadan uyanmıştı.

Kıpırdayamadım. Yanımda duran Kaan'nın elini tutuyordum. Doğrusu tırnaklarımı geçirmiştim eline

"Efe" dedim en kısık sesimle , Kaan söylediğimle ayaklanmıştı.

"Benden başkasına sarılmak haa" dedi Efe

Sesimi çıkaramıyordum. Tanıdığınız Maya değildim. Korkak ,sesini çıkaramayan , Ezik , Güçsüz Maya olmuştum yine

Kaan'ın siniri her halinden belli oluyordu. Ama aramızda ne geçtiğini bilmediğinden bir şey yapmıyordu.

Efe bana doğru bir adım atınca Kaan önüme geçti "Bas Lan geri" dedi Kaan sert çıkan sesiyle

"Sevgilimin yanına gelirken sana hesap mı vericem" dedi Efe

Ben hâlâ kendimde değildim. Komadaydı, uyanmış olamazdı.

Kaan efenin yakasından tutup duvara yapıştırdı. Kolunu boğazına dayayıp "Ne sevgilisi lan, seni burda öldürürüm." diye bağırdı ama Efe gözkerimin içine bakarken kahkahalar atıyordu.

Kimse buraya gelmezdi, kimse burayı duyamazdı

"Maya'ya sor benimle birlikte olduğunu söylesin." Kafasını tekrar bana çevirip "yanlışmıyım sevgilim"

Kaan da bana bakıyordu. Cevap bekliyordu.

Ağzımı açamıyordum. Beni taciz ettiğini söyleyemiyordum

Efe ile ilk tanıştığımız andan itibaren sevgili olduk 1 yıl kadar , zamanla değişti onu tanıyamıyordum Beni arkadaşı ile yatmak ile suçladı öyle bir şey olmadığını kanıtladım affettim onu

Bana vurduğu ilk gün ayrıldım ondan , delirdi kolay olur sanmıştım böyle biteceğini bilmiyordum. Birgün gözlerimi açtığımda bilmediğim bir eski yıkık dökük bir evin içindeydim.

Ellerimi kollarımı bir sandalyeye bağlamıştı. Hareket edemiyordum. Kapıda elinde poşetlerle Efe geldi. Yanıma yavaş adımlarla yaklaşıp yüzümü okşamaya başladı.

Başımı geriye doğru atınca saçıma yapıştı elleri , çığlık attım ama o zaman öğrendim ki dağ evine kaçırmıştı.

Ben kurtaracak kimse yoktu.

Abim dışında...

Hergün evden gider ben ise akşama kadar yardım isterdim. Aç susuz ağlayarak beklerdim kurtulmayı.

2 gün kaldım orada ama bunu sonrada öğrendim zaman algımı yitirmiştim. Birgün sinirle eve geldi. "Aldattın mı beni" dedi. Cevap veremedim. Hayır diyemedim. Arkadaşı onu çoktan dolduruşa getirmişti.

Elini cebine atıp bir hap çıkardı. Ağzıma zorla soktu, eliyle ağzımı kapattı. Tüküremedim hapı boğazımdan aşağıya kaydı.

Birkaç saniye sonra gözlerim kapanmaya başladı.

Ellerimi ve ayaklarımı çözdü. Beni kucağına aldı ve yanımdaki koltuğa yatırdı.

Öpmeye başladı. Tepki bile veremiyordum. Yavaş yavaş üstümdeki kıyafetleri çıkarmaya başladı.

(Yazardan: Gözlerim doldu benim iyi değilim ben)

Evin kapısı sonuna kadar tekme ile açıldı , Gözlerim kapalı , kıpırdayamıyordum sadece sesler geliyordu.

Abimdi , kurtarıcım gelmişti. Kulaklarımı dolduran silah sesleri gelmişti.

Kötüye bir şey olmaz derler ya hani olmadı. Komaya girmişti. Ölmedi, geri geldi.

Ben uyandığımda Büşra'nın evindeydim. Babamların ise hiçbir şeyden haber yoktu. Her zaman ki gibi Büşra da olduğumu sanmıştılar ki hâlâ bilmiyorlar

Birinin bana sarılmasıyla gerçek dünyaya döndüm. Büşra bana sarılıyordu. Efe yerde Kaan onun üstünde yumrukluyordu. Kanlar içinde kalmıştı Efe

Sadece duruyordu Efe , Kaandan kurtulmaya çalışmıyordu.

Aynı şeyler tekrar yaşanacaktı."Abim nerede" dedim kısık sesle

Büşra gözyaşlarımı silerken "Araba getiriyor" dedi beni kurtarıcak

Abi Nerdesin

Abim geldi, Kaan'ı Efe'nin üstünden kaldırıp , Efeyi yangın merdivenlerinden aşağı indirdi.

🌺🌺🌺

Sabah olanları düşünüyordum. Abim onu bu sefer öldürdüğünü söylüyordu. Ben ise eski Maya'ya dönüşmemek için saat gecenin 23.45'i spor salonundaydım. Yarın hiçbir şey olmamış gibi davranmam gerekiyordu.

Benim güçlü olmam gerekiyordu.

Kaan'nın yüzüne bir daha nasıl bakarım diye düşünürken yumruklarım hızlanmıştı.

Boks torbasını tutup "O öldü" dedim kendi kendime

Az da olsa rahatlatıyordu beni bu cümle

"Sabah hiçbir şey olmamış gibi davranacağıma yemin ediyorum" diye bağırdım.

Kimse yoktu spor salonunda tabi ben öyle sanıyordum.

Arkadan gelen sesle irkildim. Kara bana bakıp "niye anlatmadın, neden benden gizledin"dedi.

Cevap vermedim. Bugün şaşırma kotamı doldurduğumdan tekrar kum torbasını yumruklamaya başladım.

Kara yanıma geldi ama bana dokunmadı. Sakince torbayı tuttu.

"Kendine zarar vermeyi kes , neden hiçbir şey olmamış gibi davranmak istiyorsun, neden ? " Dedi ,sesinde ondan daha önce hiç duymadığım duygusallık vardı.

"Güçlü olmam gerekiyor" dedim. Ona bakmamak için inat ederken

"Sen gördüğüm en güçlü insansın, En güçlü kadınsın, yapma kendine bunu" ilk defa yüzüne baktım.

"Git burdan, öldüreceğin biriyle bu kadar konuşman çok saçma" dedim hırsla

Belki de haksızdım.

Hangi seçenek beni güçlü yapardı. Herşeyi olduğu gibi kabul etmek mi yoksa gizlemek mi?

Bilmiyorum

Beklemediğim bir anda Kara bana sarıldı. İtmedim şuan buna çok ihtiyacım vardı.

Göz yaşlarım kendiliğinden akarken Kara konuşmadan sarıldı sadece

Bittiiiii

Ayy çok zor bir bölümdü

Efe'nin ben aq , köpek , it , köpek ,şerefsiz

1789 kelime yazdımm

Bayyy

Buraya "#" bırakmayı unutmayın ❤️