Hiç şanslı olan insanlar doğuştan mı böyleler yoksa sonradan mı şanslı oldular diye düşündünüz mü? Ben hep düşünüyorum. Bu hayatta pek şanslı bir insan olmadım.

Aslında benim dışarıdan görüntüm; Eli sıcak sudan soğuk suya geçmemiş,aile sevgisi ile şımartılmış,büyütülmüş ve her gün hayata hali için şükrederek uyanan bir genç kız. Fakat benim hayatım bunun tam tersi.

Bu düşüncelerimden gözlerime giren güneş ışığı ayırdı.

"Hadi Asmin! Uyan artık. Derse geç kalacaksın!"

Ah bu benim annem Kader. Kendisi beni pek umursamaz.Tek umursadığı benim yeteneklerimle çevresindeki insanlara hava atmak.

"Benim adım Asmin değil anne Asena! Kaç kere dedim?"

"Sana ismini ben verdim Asmin! Bana karşı gelme!" Hiç istemesem de susmak zorunda kaldım. Annem ise bana öylece baktı ve odamdan çıktı.

Saçımı düzelterek ayağa kalktım ve dolabımın önüne doğru yürüdüm. İçinden çiçekli bir elbise,beyaz bir çift eldiven çıkardım ve lavaboya gidip üzerimi giyindim. Fazla dalgalı saçlarımı tarayıp çiçekli bir toka taktım.

Aşağıdan bir ses gelmesiyle irkildim ve kapımı açıp yavaşça merdivenlerden indim.

Kara Ailesinden;Atakan

Bilgisayarımı kapattım ve koltuğuma yaslanıp derin bir nefes aldım. Asena'nın yerini yine bulamamıştım. Ayağa kalıp balkona doğru yürüdüm. Balkona girip sigaramı yaktım ve ağzıma getirip içime çekip üfledim.

Bir kaç dakika sonra sigaramı söndürüp içeri gittim ve bilgisayarımı açıp tekrar araştırma yapmaya başladım.

"Atakan! Oğlum buldum!"

Altuğ'nun içeri gitmesiyle gözlerimi sertçe ona diktim.

"Ne buldun yine?"

"Abi valla buldum! Asena'nın yerini buldum."

"Ne saçmalıyorsun oğlum?"

Altuğ hızlıca yanıma oturdu ve konuşmaya başladı.

"Abi bizim Soner itinin bilgisayarına eriştim ve konumundan evine ulaştım. Buldum abi buldum.11 yıl sonra artık Asena'ya ulaşacağız."

Altuğ'nun yüzünü iyice inceledim,ciddi olup olmadığına emin olmak istiyordum ama yüz ifadesinden ciddi olduğu anlaşılıyordu.Boğazımı temizledim ve konuştum.

"Bizimkilere haber ver bugün gidiyoruz." dedim ve ayağa kalkıp çantamı elime aldım.

"Ben şirketteyim. Yarım saate gelirim. Yarım saate bizimkileri topla hazırlansınlar."

"Tamam abi."

Evden çıktım ve arabama binip şirkete doğru sürmeye başladım.

30 dakika sonra

Anahtarla evin kapısını açtım ve içeri girip hızlıca salona gittim.

"Hazır mısınız?

"Evet abi hazırız."

Başımı salladım ve hızlıca evden çıkıp arabaya bindim ve arabaya binmelerini beklemeye başladım. Herkes binince arabayı çalıştırdım ve konuşmaya başladım.

"Altuğ konum aç."

Konumu açmasıyla arabayı oraya doğru sürmeye başladım.

Asena'dan devam:

Merdivenlerden inerken sesler netleşmeye başladı. Annemden küçük ama benden yaşça büyük bir adam ve annem tartışıyorlardı. Yavaşça salona doğru yürüdüm ve kapısını açıp konuştum.

"Anne ne oluyor burada?"

Bir anda bütün gözler bana döndü. İçeride toplam 5 tane erkek vardı. Hepsi beni inceliyorlardı. Sanki yıllardır görmediği birimi görüyorlardı. İçlerinden birinin diğerine "Saçı neden kıvırcık değil."dediğini duydum ama umursamadım.

"Asmin hemen odana gidiyorsun!"

"Ama anne-"

"Aması yok Asmin hemen."

Artık sabrım kalmamıştı. Ona karşı gelmek istiyordum ve bu sefer kendime hakim olmayacaktım.

"Anne benim adım A-se-na! Hem bir kere de bana emir vermesen olmaz mı?! Burada sakince ne oluyor diyorum sen odana çık diyorsun. Hayır odama çıksam dert çıkmasam dert.Ne var bu odamda?!"

Diğerlerine baktığımda bazılarının sırıttığını gördüm ama umursamadım,çünkü şu anda sırası değildi. Anneme baktığımda sinirden kıpkırmızı olmuştu.

"Sen annene karşı mı geliyorsun?! Sana ismini ben verdim adın Asmin diyorsam Asmin! Şimdi çabuk odana çıkıyorsun! Baban gelirse verirsin hesabını!"

Sinirden yerimde duramıyordum ama son dediği ile tekrar duraksadım. Ne demek istediğini anlamıştım o yüzden oradan çıkıp odama doğru hızlıca yürümeye başladım. Odama çıktığım gibi sinirden yastığı dişlemeye ve tırnaklarımı ona geçirmeye başladım. Bunu bir tek ben yapıyor olamam.

Bir anda içeriden silah sesi gelmesiyle duraksadım. Umarım düşündüğüm şey değildir diyecektim ki annemin inlemesini duymam ile telefonumu elime aldım ve babamın numarasını tuşladım. Yukarı geldiklerini duyuyordum. Babamın meşgule atmasıyla ağzımdan bir küfür fırlattım. Odamın kapısı açılmasıyla elime yastığımı aldım. Az önce annemle kavga eden adam karşımdaydı. Yavaşça bana yaklaşmasıyla hızlı davranıp bağırdım.

"Yaklaşmayın bana! Kimsiniz siz!?"

"Sakin ol Asena. Sana zarar vermeyeceğiz."

"Size neden güveneyim ki!"

Gözlerine baktığımda çok büyük bir hayal kırıklığı gördüm.

"Sen benim annemi öldürdün!"

"O seni bizden ayırdı! Geç bile yaptım bunu!"

"Onu öldürmek zorunda değilsiniz! Annemin kötü biri olduğunun bende farkındayım! Siz kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz?!"

Gözlerimden akmayı bekleyen yaşları serbest bıraktım. Sulu göz değildim. İstesem de olamazdım. Çünkü o zaman ceza alırdım. Gözlerimden akan yaşları görünce bana acınası bir şekilde baktı.

"Biriniz bana ne olduğunu anlatacak mı?!"
Sinirle onlara baktım, aralarından bana en benzeyeni konuştu.

"Bak Asena. Şu an diyeceklerim kafanı biraz karıştırabilir. Aşağıda yatan kadın bir zamanlar çizimde annemizdi. Sen 5 yaşındayken bir gece seni alıp gitti. Seni çok aradık ama bulamadık.Ben senin ikizinin bunlar da abilerin."

Bir anda her şeyi anlatmasıyla donduğumu hissettim. Bir yanım bunca şeyin bir yalan olduğunu, bunların yalan söylediğini söylüyor, diğer yanım ise hepsinin doğru söylediğini, bunlarla beraber gitmemi söylüyordu.

"Ben...anlamıyorum." dedim titreyen sesimle.

Neden sesimin titrediğini bilmiyordum ansızın olmuştu hatta nedensizce korkmamıştım. Bu insanlar beni kendilerine çekiyorlardı. Acaba doğru mu söylüyorlardı?

"Ben size bir yandan güvenmek istiyorum fakat annemi öldüren ve üstüne üstlük benim ailem olduğunu idda eden kişilere güvenemem."

"Asena lütfen bize güven ,sen bir kardeşini 11 yıl görmesen sonra onu bulunca, sana güvenemeyeceğini söyleyen kardeşine karşı ne tepki verirsin? İstersen DNA testi yaptırırız ama sen lütfen bizimle gel."

Gözlerine baktığımda içindeki yalvarışı ve duyguyu gördüm. İç çektim ve yavaşça dudaklarımı araladım. Bu iyi niyetimden nefret ediyordum, umarım bu sefer beni yarı yolda bırakmaz.

"Tamam..."dedim ve onlara baktım. "Sizinle geliyorum."