Simsiyah saçları alnının ortasına düşmüş ve cap canlı duruyordu. Çene hatları ve elmacık kemikleri belirgindi. Ve gözleri... Bir çift safir göz bana tam gözlerime bakıyordu.

❤️💞💗❤️💞💗

Yalnızlık... Demiştim ya hiç bir zaman kendimi tam olarak tam hissetmedim. Ama şu an bir anlığına da olsa kendimi tam hissetim. Adamın göz bebeklerinde kendimi gördüm boşluk sanki o göz bebekleriyle doldu. Ama o duygunun yerini hemen korku aldı. Ananı... Adam çok pis bakıyor!

Yanımda bir kıpırtı hissedince o tarafa döndüm. Yılmaz abim yanımda durmuş karşımızdaki adama çok sert bakıyordu. Gözlerindeki sinir ister istemez beni ürkütmüştü.

Gözlerim tekrar o adama kaydı. En az Yılmaz abimin bakışları kadar karşıdaki adamında bakışları korkutucuydu. Tam Yılmaz abime bakıyordu. Yılmaz abide iyi dayanıyor ha adam resmen insanı öldürecek miş gibi bakıyordu.

"Olan şu; bizim evimize gelip bizi apaçık bir şekilde tehdit etmeniz. Siz kimi kimin evinden kovuyorsunuz! " Kaşlarım anında çatıldı. nasıl ya? Omzumun üstünden evin ahalisine baktım. Hepsi susmuş olanları izliyordu. Gözlerim Umut'a kaydı oda aynı şekilde kaşını çatmıştı.

Sanırım oda benim gibi düşünüyordu. Karşı taraf kan dökmediği için bizden bu evi terk etmemizi istemişlerdi. Bunun içinde adamlarını göndermişlerdi...

Bu sefer solumda olan Mete'ye döndüm. O bizim aksimize düşünceli bir şekilde adama bakıyordu. Bende adama döndüm. Yaklaşık 35 yaşında gibiydi. Benden 9 yaş büyük yani. Arkasında ondan fazla adam vardı ve hem arkasında da amcalarım yaşında bir adam vardı. Saçları siyahtı ama aralarında yer yer beyazlıklar da vardı. Bu onu karizmatik göstermişti.

O değilde bunlar niye kendi peşlerine adam takıp geliyorlar? Sert görünmeye çalışıyorlar ama bizle çatışmaya falan girme riskine karşı adamlarla geliyorlar. Tabii g*t korkusu.

"Size iki seçenek sunduk. Ya kan dökülür yada evden def olup gidersiniz! Aksi halde yapacaklarımızın sınırı yok." Bu kötü adamların sorunu da bu hep aynı cümleler. Baydırıyorlar insanı.

Yılmaz abim " bizi ne burdan kovabilirsiniz ne de bizden kan akıtabilirsiniz. Şimdi admlarınıda alıp gidin burdan." Diye adamın iki teklifini de reddetti.

Ortamda sesizlik oluştu. Buda s*çtığımızın bir göstergesi.

Karşımızdaki adam hiç bir şekilde duruşunu esirgemeden "kendinizi her zaman en kötüsüne hazırlayın Arasoğulu ailesi. Ben kanımı yerde bırakmam! YÜRÜYÜN!"

Adam konuşmasının sonlarına doğru altıma kaçırmamı sağlayacak derecede bağırmasıyla yerimden sıçradım.

Adam tekrar bana baktı sonra gözü elimdeki silaha kaydı. Tekrar yüzüme baktı. Kaşlarını çatmıştı "SEN KİM OLUYORSUN DA BENİM YANIMDA SİLAHLA DURUYORSUN!?" Öyle bir bağırdı ki kalpten gidiyordum az kala. Yanımdaki Mete'nin koluna girdim ürkmemek için ama bey efendi daha deminki cesurluğunu bu adamı görünce kaybetmiş olsa gerek ki kolundaki elimi bir çırpıda itip benden 2 adım uzaklaştı.

Vay, vay göt herif!

Korkudan ne yapacağımı bilemez bir şekilde elimdeki silaha baktım sonra ateşe dokunmuş gibi elimden attım. Adama bakıp "Ne silahı abi? Ben elime silah almamış insanım. O hangi ara elime geçti hiç bir fikrim yok" bunu diyen bir adet Ecrin yani bendim.

Hiç ne yapıyorsun diye sövmeyin göt korkusu başa bela. Adam elinde olsa sülalemi silaha dizecekken ona diklenmem salaklık olur.

Ben bunu diyince arkamdaki Umut'un gülme sesini duydum. İşte böyle kuzen olmayacaksınız kuzen deniz kuzeninizi koruyacaksınız ama gelip görün ki benim öyle kuzenlerim yok.

Adam bana biraz sert baktıktan sonra arkamdaki aile üyelerime baktı. "Size iki gün veriyorum. Evden çıkmadığınız taktirde kan akacak!" Ne kanmış anasını satayım! Tamam gel senin kanını akıtak .

Arkasını dönüp ilerlemeye başlayınca diğer adamlarda onun arkasından gittiler.

Ayağını vurduğun ele başını da iki kolunun altına girip götürdüler.

"Eveeet! Ecrin hanım, umut bey, Mete bey!? Sizi şöyle içeri alalım çocuklar."

küçük Amcamın sesiyle ağır çekimde başımı o tarafa çevirdim. Ayvayı yedik!

💩👻💩

Merhabalarr

560 kelime...

Bölüm az olabilir ama elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum.

Hoşçakalın Mafya mı? Ağa mı?da kalın...