.𖥔 ݁ ˖ ✦ ‧₊˚ ⋅

Uyandım hâlâ yıldızlar gökyüzün- deydi ve evde biri vardı.Hemen yatağımın altından hançerimi aldım etrafta gezmeye başladım komidinin üstünde bir not vardı elime aldım açtım aynen şöyle yazıyordu:

Sevgili bayan dervin laurence size bu mektubu göndermek istedik bildiğiniz gibi krallıklar arasındaki tek okul biziz ve seçilmiş ve soylu insanlar sadece bizim okulumuzda okuyabilir ve sizide o seçilmiş kişiler arasında bulmakta ve sizi okulmuzda görmekten sevinç ve mutluluk duyarız

Sevgilerle

Müdür Brealle

Çok şaşırdım çünkü bu okulda sadece soylu seçilmiş kişiler okuyabilir benim gibi gayrimeşru çocuğu neden seçerler ki kafamda binlerce soru vardı fakat şuan uğraşacak değildim hemen yatağa gidip yattım....

(...)

Sabah olunca direk fabio'nun yanına gittim.Ona notu gösterdim fabio benim bu kasabaya geldiğimden beri tek dostum ve arkadaşım. Çünkü herkes annemin bir kuma olmasından dolayı benden nefret ediyorlar fakat çokta merak etmiyorum.Zaten annem hiç umrumda değil beni yıllar önce bu küçük tahtadan eve bırakıp giden kadını hiç merak etmiyorum yıllarca çocuğunu bir kez olsun aramayan bir annedense onu yok saymak daha iyi ama ginede ona sormak istediğim çok soru var fakat bunu kalbime gömüyorum. Neyse fabioya gösterdim ve çok şaşırdı:

- bu nasıl olabilir? Acaba yanlışlık olmuş olabilir mi yani bence olabilir.

Göz devirdim . Ve konuşmaya başladım:

- yani kasabadaki tek Devin Laurance ben olduğuma göre bana gelmiştir. Yani boş yere bırakıcak hâlleri olmadığına göre.

Fabio ilk başta inanmasada sonra inandı.fakat yüzünde bir endişe vardı.ne olduğunu az çok tahmin ediliyordum.:

- ee ne karar verdin gidecek misin?.Tabiki gidecektim buda sorumu yani :

- Evet Tabiki bı daha nerde çıkar bu şans ve hem abimi görmek istiyorum.

Abim dediğim kişi kralın oğlu yani aslında kralın gerçek karısından çocuğu. Yani anlayacağınız annem kralla bir ilişkiye girdi ve bu ilişkiden ben doğdum. Fakat annem beni hiç istemediği için kendisi saraylarda hayatı yaşadı ben ise burda hem annesizliğin verdiği acı hemde yaşadığım zorluklara katlamak zorundaydım.üvey abimin adı drex siyah saçlı uzun boylu yakışıklı bir genç ve oda bu sene son sınıf olması gerekir.Eğer bu okula gidersem onu görebilirim.Peki ya abim beni istemezse ya beni kabul etmez ve benden daha çok nefret ederse bilemiyorum ben bu düşüncelere dalmış kendi kendime Düşünürken fabio'nun konuşması düşüncelerimi böldü.:

- Bak devin eminsin dimi biliyorsun bu okul hiç güvenli değil ve senin gibi bir gayrimeşru çocuk içinse hiç değil.Bunları abini görmek için mi yapacaksın.Cidden hayatını tehlikeye atarak.

Fabio'nun endişesini anlayabiliyorum ve hak veriyorum. Fakat ben abimi bulmakta kararlıyım belki beni istemicek ama ben onu görüp sormak istediğim soruları sormak istiyorum.

-Ben eminim fabio ne olursa olsun eminim .

Fabio üzgün bir şekilde hiç birşey söylemeden yanımdan ayrıldı ve bende hazırlık yapmak için eski yığıntı evime gittim.

Çantama mektubu ve birçok kıyafet ,hançerimi aldım ne olur ne olmaz sonuçta kimseye güvenilmez.Tam üstümü değiştirip yatcakken kapı çaldı ve açtığımda oturduğum harabenin sahibi olan Boris geldi kendisinden nefret ediyorum. Bana yapmadığı kalmamıştı.bana türlü türlü eziyetler yapmıştı çünkü annem bu kasabada hiç kimse sevmiyodu hele ki onun kızıysam.

Kafamı soğuk suyun içine sokup çıkarıyordu,beni öldüresiye dövdüler daha neler neler... Boris o iğrenç sıfatıyla bana bakıp konuşmaya başladı:

- Aylık kira verme vakti 2 ay oldu hala vermedin!.

Ah! Cidden senle uğraşmaktan bıktım tek yaptığın olmayan paramla beni ota boka kullandırıp borcunu ödetmesi.:

-Bu ay kira vermicem. Boris dediğime sinirlenmiş olacak ki kaşları çatıldı ve bağırmaya başladı:

- BEN SENİ BU EVDE TUTUYOSAM BANA ŞÜKRET YOKSA BU KASABADA SENİ YAŞATMAM BİLE FAHİŞE!

- Sen bana ne dedin...

- NE OLDU SAĞIR Mİ OLDUN FAH-

ve tam o anda hançeri boğazina sapladım.

- ​​​​​​kural 1 kimse bana fahişe diyemez.

Sonunda geberdi moruk senden kirtulduğum için çok mutluyum fakat seni ortada kaldırmam lazım.Cesedi tutup eve kadar sürükledim ve küçük tahta dolabın içine tıkıp kapağını kapattım.Artik buradan gitmem lazım elinde sonunda anlaşılacak ve beni öldürmeye çalışacaklar. Hemen fabio'ya bir mektup yazdım

Sevgili fabio

canım dostum artık gitme vaktim geldi kendine mukayyet ol . Sakın ha kendini ezdirme ! Dik dur ve Güçlü ol sana her ay yazacağım donduğumde senide yanıma alacağım ve beraber bu cehennemden birlikte çıkacağız

Sevgilerle devin Laurance

Yazıp hemen fabio'nun evine gittim gizlice masasına koyarak oradan çıktım ve yola koyuldum daha geceydi ve karanlıktı gece sesizliğe gömülüydü fakat yıldızlar gökyüzünde şölen yapıyordu çok yoruldum. Bir ağaca kafamı yasladım ve düşünmeye başladım hayatımdan bu yana hep yanlız oldum ve bir ailem olduğunun umudu yitirdim. Hayat bana hiç acımadı ama bunun sayesinde güçlü kalmayı öğrendim.simdi ise yıllarca içime gördüğüm o aile hissinin yeniden canlanması bana tuhaf geliyordu yani abimi görünce ne hissetecektim mutlu mu olacaktım yada mutsuz mu olacaktım abim beni sevecek miydi sevmiyecek miydi veya o okulda neler yaşayacaktım.yavasca gözlerim kapanmaya başladı ve bende düşüncelerimle beraber gecenin sessizliğine katıldım.

Gün ışıkları yüzüme vuruyordu ve gözlerim yavaşça açılıyordu yavaşça uzandığım yerden kalktım ve yola koyuldum.

Bu okul baya bı uzaktaydı ve ulaşmak için arabayla gelmek zorundaydım ben ise yürüyerek giriyordum.yürürken aklıma bir şey dank etti. ELBİSE! Onu nasıl unuturum ben cidden ne yapacaktım şimdi aklıma bir fikir geldi geceliğimi kesecektim . Hemen çantamdan çıkardım ve hançeri alıp kestim. Ve biraz gezdiğimde harcai menekşe buldum ve ve saçıma onu taktım ve üstüme elbisemi giyip saçımı yapıp yola koyuldum.

Ormanda yürürken at arabası sesi duydum ve hemen çalılıkların arasına sakladım. At arabası tam önümde durdu ve içinden şık elbiseli çok güzel bir bayan çıktı ve arabacılara doğru yöneldi:

-rex noldu bir sorun mu var?. Evet anlamında başını aşağı yukarı salladı:

- evet Perla hanım arabada bir sorun var.Merak etmeyin bir kaç dakika sürer.

- peki rex acele etmeliyiz unutma okula varmamız lazım daha varisleri tanıtma töreni var. Onu asla kaçıramam.

-anladım Perla hanım hemen hızlı olacağız:

- teşekkür ederim.

Bı dakika bu bayanda okula gidiyorlar. Buldum arabaya saklancam ama nasıl arabanın üstüne çıksam, yok olmaz ağırlıktan anlarlar yada masum kız rolü yapacağım evet hemen küçük bir yerime çizik atıp ağlamak için moda girdim evet hazırdım yapabilirim ve atladım arabanın önüne :

- ahh! İmdat yardım edin yalvarırım! Arabam yok oldu bir ayı saldırdı yardım edin!. Kadın beni gördü ve yanıma koştu:

- iyi misin? sende kimsin?.cebimdeki mektubu çıkarıp ona gösterdim.:

- ben bu okula gitmek istiyorum fakat gelirken arabama bir ayı saldırdı. Beni ve yardımcılarıma saldırdı tek ben kurtuldum.

Kızın yüzünde bir acı büründü benim durumuma üzülmüştü demek ki başarmıştım kız elimi tutup beni kaldırdı

- merak etme ben senin yanındayım ikimizde aynı yere gidiyoruz. Sende bizle geliyorsun böylece korkun geçer. Rex araba hazır mı?

-evet hanımım hazır.

-Tamam teşekkürler.

- çok teşekkür ederim.

Kızla arabaya bindik. Yol boyunca sohbet ettik. Kızın adı Perla 19 yaşında Peran krallığının kızı ve tek vârisi dış görünüşü ise sarı saçlı ve tuhaf olan şey ise kızın gözünde bir göz bandı var. Ona nedenini sorsamda cevap vermedi, sadece bu konuyu anlatamıyacağını söyledi.Yeşil gözlü bir kızdı yani tek gözü orta boylarda dıştan tatlı ve samimi bir kızdı ama içinde sanki bir şeyler yaşanmış gibiydi sanki yıllarca bir şeyler içinde çıkmak için çırpınmış gibi zaten sohbet edene kadar gelmiştik evet adımımı attım ve karşımdaydı. Bakalım bundan sonra neler olcaktı veya neler ile karşılaşacaktım...

EVET bu kadardı ömürüm tükendi 1100 kelime oldu࣪ ִֶָ☾.

​​​​