Adımlarım yavaşça çitlerin önünü buldu. Yorgunluktan ölüyordum ve derdime derman bulmaya gelmiştim. Gerçekten bu yorgunluk hissiyatını benden götüren tek şey O'ydu. O kız bana derman oluyordu. Çitlerden hızlıca atlayıp bahçenin içerisine girdim. Aslında bahçe denilemezdi. Bu atladıklarıma da çit denilmezdi. Kenarda ki metal, parlak ve sağlam olan merdiveni alıp hızlı ve sessiz olmaya çalışarak duvara yani tam pencerenin bitimine dayadım. Daha sonra ise kontrolümü yapıp hızlıca tırmanmaya başladık duvarı. Pencerenin önüne geldiğimde pencerenin açık olması durumu beni şaşırtmasa da mutlu etmişti açıkçası. Sırıtmamı engellemeye çalışarak önümde ki güzel saçlı kıza baktım. Bir kolu tam önünde kırılmış pozisyonda iken diğer kolu bedeninin altında idi. Hala şaşırıyordum bu kışta neden pencereyi açık bıraktığını. Lakin benim faydama idi. Ayaklarımı odanın zeminine koyduğum gibi hemen onun önüne doğru yürüyüp oturdum. Bebek teri gibi kokuyordu. Yani güzel kokuyordu. Terleyince yani. Onun dışında ise hafif ferah ve denizimsi bir şeyler ile yıkanıyor olmalıydı ki hala terine rağmen onu hissedebiliyordum. Hafif kıpırdayınca hemen ayağa kalktım. Lakin fark ettiğim şey ile duraksadım. Gri bir çarşaf tek atmıştı üzerine. Ama hava soğuktu. Tamam belki pencerenin açık olması işime gelse de bu çarşaf olayı iyice abartıydı yani. Kendisi düşünmüyorsa bile ya babası? Sinirlerine hakim olamayarak gri kapıyı yavaşça açıp dışarı attım kendimi. Daha sonra ise ilkin merdivenlere baktım. Lakin hatırladığım kadarı ile babasının odası üst katta idi. Etrafa güzelce baktığımda sol tarafta ki yerde yani üst katın koridorunun dönüş yerinde yine küçük bir koridor denemeyecek kadad bir yer vardı. Babasının odası ise tam karşımdaydı. Bunu anlamamın sebebi ise odanın kapısında ki büyük polis arması idi. Babasının polis memuru olduğunu biliyordum. Lakin umrumda değildi. Odasının önüne geldiğimde kapısının hafif açık olduğunu görmem ile gülümseyerek içedi girdim. Polis olduğundan silah falan olabilirdi. Umrumda değildi bu da. Kendi kendime sessizce gülerken yatağına baktım. Babası bir yorgan ile yatıyordu. Yorgan. Peki ya kızı? Peki ya benim güzelim? Düşüncesiz ve bencil adam. Sırtı bana dönüktü. Sinsice gülümseyerek üzerini tamamen kaplayan yorganı tamamen açtım ve kenara buruşturur şekilde koydum. Sanki kendisi yapmış gibi. Daha sonra ise pencerenin önüne gelip çok da belli olmayacak şekilde açtım. Ve evden çıktım.

Bu bölümün kısa olmasının asıl sebebi giriş olması ve ana karakterin ağzından yazılmamış olmasıdır. İlerleyen zamanlarda daha güzel bölümler ile inşAllah. Oy verip yorum yapmayı unutmayın sizi çok seviyorum AŞEKEMELERİM🦋🍀

​​​​